به هم چسبیدگی اصطلاحی پزشکی است که برای انگشتان پرده دار یا به هم چسبیده دست یا پا به کار می رود. به هم چسبیدگی شایع ترین ناهنجاری دست ها و پاها است که از هر 2000 تا 3000 کودک متولد شده در سال، یک کودک آن را دارد.
به هم چسبیدگی پیچیده انگشتان دست، در صورت عدم ترمیم.
به هم چسبیدگی انگشتان را می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد:
در بیشتر کودکان، انگشتان آسیب دیده فقط از طریق پوست شان به هم متصل می شوند. به ندرت پیش می آید که استخوان ها نیز به هم جوش بخورند.
اگر انگشتان پرده دار درمان نشود، می تواند رشد انگشت، عملکرد و مهارت دست را دچار اختلال کند.
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر آیدین عرب زاده فوق تخصص جراحی دست و اعصاب محیطی از اینجا اقدام کنید
به هم چسبیدگی انگشتان وقتی بروز می کند که کودک هنوز در رحم مادر در حال رشد است. در هفته ششم تا هشتم رشد، انگشتان دست ها و پاهای جنین از هم جدا می شوند. به هم چسبیدگی انگشتان زمانی اتفاق می افتد که انگشتان دست و پا به طور کامل از هم جدا نمی شوند.
این وجه تمایز مادرزادی، اغلب ارثی است. سابقه خانوادگی در 10 تا 40 درصد موارد به هم چسبیدگی انگشتان دخیل است. در موارد نادر، به هم چسبیدگی انگشتان با سایر ناهنجاری ها و سندرم های ژنتیکی از جمله سندرم پولند، سندرم آپرت و سندرم کارپنتر همراه است.
اگرچه به هم چسبیدگی انگشتان معمولا پس از به دنیا آمدن کودک تشخیص داده می شود، گاهی اوقات می توان، آن را قبل از تولد در سونوگرافی تشخیص داد.
به منظور تعیین بهترین روش درمانی برای کودک تان، پزشکان در بیمارستان کودکان فیلادلفیا (CHOP) معاینه جسمی کامل از کودک به عمل می آورند و در مورد سوابق پزشکی خانوادگی او سوالاتی می پرسند.
آزمایش های تصویربرداری مانند رادیوگرافی ممکن است برای بررسی ساختار زیرین و نهفته دستان کودک صورت گیرد و این آزمایشات تعیین می کند که آیا استخوان ها به هم جوش خورده‌اند یا خیر.
آزمایش ژنتیک و تصویربرداری از سایر قسمت های بدن برای تشخیص سندرم ها و ناهنجاری های ژنتیکی مرتبط می توصیه شود.
در بیمارانی که به هم چسبیدگی ساده سه انگشت میانی (یعنی انگشت اشاره، انگشت وسط و انگشت حلقه) دارند، عمل جراحی باید قبل از 2 سالگی برای جدا کردن پرده های بین انگشتان دست یا انگشتان پا انجام شود. داشتن حداکثر عملکرد دست برای کودک تان در اوایل کودکی، به هنگام رشد و توسعه مهارت های حرکتی ظریف و درشت بسیار حائز اهمیت است.
به هم چسبیدگی ساده و ناقص قبل از جراحی.
به هم چسبیدگی ساده و ناقص انگشتان پس از گذشت 8 سال و نیم از جراحی.
به هم چسبیدگی ساده و ناقص انگشتان پس از گذشت 8 سال و نیم از جراحی.
اگر مشکل به هم چسبیدگی ساده انگشتانی کودک تان طوری است که انگشت شست یا کوچک اش (انگشتان کناری دست نیز نامیده می شود) را درگیر می کند، برای جدا کردن انگشتان به هم چسبیده، جراحی در سال اول زندگی کودک توصیه می شود. طول انگشت شست و کوچک به طور قابل توجهی با انگشتان کناری متفاوت است و جدا کردن زودهنگام، به همه انگشتان آسیب دیده امکان رشد عادی تر را می دهد و انگشتان به یک اندازه رشد می کنند.
به هم چسبیدگی پیچیده انگشتان نیز باید تا قبل از سن 1 سالگی جراحی شود. بهبود زودهنگام می تواند مانع از بدتر شدن بدشکلی انگشتانی شود که استخوان هایشان به هم جوش خورده است و این کار همچنین به انگشتان امکان رشد می دهد.
به هم چسبیدگی کامل، پیچیده قبل از عمل جراحی (تصویر سمت چپ) و بعد از عمل جراحی (تصویر وسط و سمت راست).
بازسازی فضای قبلی پرده دار بین انگشتان و چین های ناخن و همچنین پیوند مناسب پوست برای بهبود ظاهر و عملکرد انگشتان کودک، بخشی از جراحی به هم چسبیدگی انگشتان محسوب می شود.
کودک می تواند در همان روز جراحی ترمیم به هم چسبیدگی از بیمارستان مرخص شود. پس از جراحی، بازوی او به مدت دو هفته طولانی در گچ خواهد بود.
دو هفته پس از جراحی و دوباره شش هفته بعد، کودک را جراح دست معاینه می کند. در معاینه هفته دوم، گچ بازوی کودک برداشته می شود. اکثر کودکان نیازی به آتل بندی یا دست درمانی ندارند.
در اوایل دوران کودکی، کودک تان را بایستی سالانه و به مدت چند سال پیش جراح دست ببرید تا مطمئن شوید که عملکرد دست او مناسب است. وقتی کودک مهارت هایی مانند نوشتن و ورزش کردن را یاد می گیرد، این کار از اهمیت خاصی برخوردار می شود.
