نوبت دهی آنلاین مشاوره مجازی
آرتریت زانو

آرتریت به معنی التهاب یک یا تعداد بیشتری از مفاصل است که درد، تورم و خشکی مفصل علائم اولیه آن هستند. هر مفصلی از بدن می تواند توسط این بیماری درگیر شود ولی شایع ترین مفصل به طور مشخص زانو است. آرتریت زانو می تواند انجام بسیاری از فعالیت های روزانه مثل راه رفتن و بالا رفتن از پله را مشکل سازد. این بیماری علت عمده از دست رفتن زمان کاری و ناتوانی های جدی در بسیاری از افراد می باشد. در این مقاله از سایت تهران ارتوپدی به بیماری آرتریت زانو می پردازیم.

دکتر محمدجواد مرتضوی

جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمدجواد مرتضوی فوق تخصص و جراح زانو و لگن از اینجا اقدام کنید

دکتر محمدحسن کاسب

جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمدحسن کاسب فوق تخصص جراحی زانو و آرتروسکوپی زانو از اینجا اقدام کنید

 

شایع ترین انواع آرتریت استئوآرتریت (آرتروز) و روماتوئید آرتریت هستند، اما بیش از 100 مدل آرتریت وجود دارد. در حالی که آرتریت به طور عمده بیماری بزرگسالان است، برخی از انواع آن کودکان را نیز درگیر میکند.

اگرچه هیچ درمانی قطعی ای برای آرتریت وجود ندارد، گزینه های درمانی زیادی برای کنترل زانو درد و فعال نگه داشتن افراد مبتلا وجود دارد.

آناتومی زانو چگونه است؟

زانو بزرگترین و قدرتمند ترین مفصل بدن است. زانو متشکل از انتها و پایین فمور (استخوان ران) و قسمت بالایی تیبیا (استخوان ساق پا) و پاتلا (کشکک زانو) می باشد. انتهای سه استخوان با غضروف مفصلی که یک ماده نرم و لغزنده برای حفاظت و لایه گذاری می باشد،  پوشیده شده اند تا زانویتان را خم و راست کنید.

دو قطعه گوه ای شکل غضروف که مینیسک نامیده میشوند به عنوان جاذب ضربه بین استخوان ران و استخوان ساق پا عمل میکنند. این مینیسک ها محکم و پلاستیک مانند بوده تا به پایداری و لایه گذاری مفصل کمک کنند.

مفصل زانو با یک آستر نازک به اسم غشای سینوویال احاطه شده است. این غشا یک مایع ترشح میکند که حرکت مفصل را روان کرده و  اصطکاک را کم میکند.

آناتومی طبیعی زانو از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: استخوان، غضروف، رباط و تاندون.

انواع آرتریت زانو

انواع اصلی آرتریت که زانو را درگیر می کنند شامل استئوآرتریت  (آرتروز)، آرتریت روماتوئید و آرتریت پس از حادثه می باشند.

1. آرتروز یا استئوآرتریت

استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت زانو است. این آرتریت نوعی آرتریت دژنراتیو (تخریبی) و همراه با ساییدگی و پارگی است که بیشتر در افراد 50 ساله یا پیرتر اتفاق میفتد اما میتواند در افراد جوان تر نیز رخ دهد.

در آرتروز، غضروف درون مفصل زانو به تدریج ساییده میشود. با ساییده شدن غضروف، فرسوده و خشن شده و فضای محافظتی بین استخوان ها کاهش می یابد. این اتفاقات میتواند موجب ساییده شدن استخوان روی استخوان شده و خار استخوانی دردناکی را ایجاد میکند.

آرتروز به تدریج پیشرفت کرده و درد ایجاد شده نیز در طول زمان بدتر می شود.

آرتروز زانو معمولا منجر به ساییده شدن استخوان روی استخوان می شود. خارهای استخوانی یک عضو شایع در این نوع آتریت هستند.

2. آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن است که به مفاصل متعدد بدن من جمله زانو حمله میکند. این آرتریت قرینه بوده که یعنی معمولا یک مفصل یکسان را در هر دو طرف بدن درگیر می کند.

در آرتریت روماتوئید غشای سینوویال که مفصل زانو را میپوشاند شروع به متورم شدن میکند که منجر به درد و خشکی زانو می شود.

آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی است که یعنی سیستم ایمنی بدن به بافت خود بدن حمله ور میشود. سیستم ایمنی به بافت طبیعی بدن (مثل رباط ها و غضروف) آسیب زده و استخوان را نرم می کند.

دکتر محمد آیتی فیروزآبادی

جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمد آیتی فیروزآبادی فوق تخصص جراحی زانو از اینجا اقدام کنید

3. آرتریت پس از حادثه

 آرتریت پس از حادثه نوعی از آرتریت است که پس از آسیب به زانو پیشرفت میکند. برای مثال، یک استخوان شکسته ممکن است سطح مفصلی را آسیب بزند و سالها پس از آسیب منجر به آرتریت شود. پارگی مینیسک و آسیب رباط میتواند باعث ناپایداری و پوشش اضافی بر روی مفصل زانو شود که به مرور زمان منجر به آرتریت میشود.

علائم آرتریت زانو چیست؟

یک مفصل زانوی درگیر آرتریت ممکن است ملتهب و دردناک باشد. به طور کلی، درد به تدریج و به مرور زمان افزایش می یابد، اگرچه شروع ناگهانی نیز ممکن است. علائم دیگری نیز وجود دارند، مثل:

  • مفصل ممکن است سخت و متورم شود که خم و راست کردن زانو را مشکل میسازد.
  • درد و تورم ممکن است در صبح ها یا پس از استراحت و نشستن بدتر شود.
  • فعالیت شدید ممکن است منجر به تشدید درد شود.
  • قطعات سست غضروف و دیگر بافتها میتوانند در حرکت روان مفصل تداخل ایجاد کنند. زانو ممکن است در حین حرکت “قفل شود” یا “گیر کند”. مفصل زانو ممکن است غژ غژ کند، صدای تلنگر مانند بدهد یا صدای پر سر و صدایی (کریپتوس) ایجاد کند.
  • درد ممکن است باعث ضعف یا ناپایداری زانو شود.
  • بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت افزایش درد در هوای بارانی را ذکر می کنند.

دکتر محمد قربان زاده

جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمد قربان زاده جراح مفاصل و استخوان و فوق تخصص جراحی هیپ و لگن از اینجا اقدام کنید

 

معاینه پزشک

در حین ملاقات با پزشک، او با شما درباره علائم و سوابق پزشکی شما صحبت میکند و معاینات پزشکی را انجام میدهد و ممکن است آزمایشات تشخیصی مثل آزمایش خون یا عکس رادیولوژی درخواست کند.

معاینه بالینی

هنگام معاینه بالینی پزشک شما دنبال موارد زیر می گردد:

  • تورم، گرمی یا قرمزی مفصل
  • درد در لمس در محدوده زانو
  • محدوده حرکتی منفعل (همراه با کمک) و فعال (انجام شده توسط خود فرد)
  • ناپایداری مفصل
  • کرپیتوس (احساس ساییدگی در مفصل) در حرکت
  • درد هنگامی که وزن بر روی زانو گذاشته میشود
  • مشکل در هنگام راه رفتن
  • هرگونه علامت از آسیب عضله، تاندون و رباط احاطه کننده زانو
  • درگیری دیگر مفاصل (نشانه آرتریت روماتوئید)

تصویربرداری

  • عکس رادیولوژی: این نوع تصویربرداری تصاویر همراه با جزئیاتی از ساختارهای سخت مثل استخوان ایجاد میکند. این تصویربرداری کمک میکند به افتراق انواع مختلف آرتریت. عکس رادیولوژی یک زانوی مبتلا به آرتریت ممکن است کاهش فضای مفصلی و تغییرات در استخوان و تشکیل خار استخوانی (استئوفیت) را نشان دهد.
  • دیگر تصویربرداریها: در برخی موارد ممکن است یک تصویر MRI، یک CT Scan، یا یک اسکن استخوان برای تشخیص بیماری استخوان یا بافت نرم زانو نیاز باشد.

تصویر سمت چپ: در این تصویر که عکس رادیولوژی یک زانوی طبیعی است، فضای بین استخوانی نشان دهنده غضروف سالم است.

تصویر سمت راست: این عکس رادیولوژی یک زانوی مبتلا به آرتریت است که کاهش سطح مفصلی شدید است.

آزمایشات

پزشک شما ممکن است برای تشخیص نوع آرتریتی که شما دارید، آزمایش خون درخواست کند. در برخی از انواع آرتریت که شامل آرتریت روماتوئید میشود، آزمایش خون به یک تشخیص مناسب کمک میکند.

درمان آرتریت زانو

درمانی برای آرتریت وجود ندارد اما درمان های متعددی برای کاهش درد و ناتوانی ایجاد شده وجود دارد.

درمان غیرجراحی

مانند دیگر آرتریت ها، درمان آغازین آرتریت زانو غیر جراحی است. پزشک شما ممکن است گزینه های درمانی گسترده ای به شما پیشنهاد دهد.

1. بهبود سبک زندگی

تغییر در زندگی روزمره میتواند از مفصل زانوی شما محافظت کرده و سرعت پیشرفت آرتریت را کم کند.

  • فعالیت هایی مثل بالا رفتن از پله ها که شرایط بیماری را بدتر میکنند را به حداقل برسانید.
  • جایگزین کردن فعالیت های با شدت پایین (مثل شنا و دوچرخه سواری) به جای فعالیت های با شدت بالا (مثل دویدن نرم یا تنیس) باعث میشود تا فشار کمتری روی زانو وارد شود.
  • کاهش وزن میتواند فشار روی زانو را کم کند که خود باعث کاهش درد و افزایش عملکرد زانو میشود.

2. فیزیوتراپی

ورزش های خاصی میتوانند به دامنه حرکتی و انعطاف پذیری کمک کنند و همچنین قدرت پا را افزایش دهند. پزشک یا فیزیوتراپ شما میتواند بسته به سبک زندگی و نیاز های شما یک برنامه ورزشی مختص شما را تهیه کند.

3. استفاده از وسایل کمک کننده

استفاده از وسایلی همچون عصا، پوشیدن کفش یا وسایل جذب کننده ضربه یا پوشیدن زانوبند میتواند کمک کننده باشد. زانوبند به پایداری و عملکرد کمک میکند و ممکن است به طور خاص به انواعی از آرتریت که که در یک سمت زانو متمرکز شده است کمک کند. دو نوع زانوبند وجود دارد که به طور معمول برای آرتریت زانو استفاده میشود: یک نوع زانوبند “خالی کننده وزن” که وزن را از بخش تحت آسیب زانو دور میکند، و یک زانوبند “حمایت کننده” که از کل زانو حمایت میکند.

4. درمان دارویی آرتریت زانو

به کار بردن یخ یا گرما، استفاده از پماد یا کرم های ضد درد یا پوشیدن باندهای الاستیک برای حمایت از زانو، ممکن است درد زانو را کم کند.

انوع مختلفی از داروها برای درمان آرتریت زانو مفید هستند. به علت اینکه افراد مختلف به دارو پاسخ مختلفی دارند، پزشک شما به طور دقیق شما را زیر نظر دارد تا نوع و دوز داروی شما که برای شما ایمن و همچنین مفید است را مشخص کند.

  • داروهای بدون نیاز به نسخه، داروهای مسکن بدون مخدر و داروهای ضد التهاب معمولا اولین انتخاب درمانی برای آرتریت زانو هستند. استامینوفن یک ضد درد ساده و بدون نیاز به نسخه است که میتواند در کاهش درد ناشی از آرتریت موثر باشد.

مثل تمام داروها، ضد درد های بدون نیاز به نسخه میتوانند عوارض جانبی داشته باشند و با دیگر داروهای مصرفی شما تداخل داشنه باشند. درباره عوارض جانبی با پزشکتان صحبت کنید.

  • نوع دیگری از داروهای ضد درد، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی با به اختصار NSAID ها هستند. NSAIDها مثل ایبوپروفن و ناپروکسن به دو صورت بدون نیاز به نسخه و با نیاز به نسخه عرضه میشوند.
  • مهار کننده COX-2 نوع خاصی از داروهای NSAID است که عوارض جانبی گوارشی کمتری ایجاد میکند. معروف ترین داروهای مهار کننده COX-2 شامل سلکوکسیب و کلوکسیکام که یک مهار کننده COX-2 نسبی است، می باشند. یک مهار کننده COX-2 درد و التهاب را کاهش میدهد تا عملکرد شما بهبود یابد. اگر شما درحال مصرف مهارکننده COX-2 هستید، نباید از دیگر داروهای NSAID (چه با نسخه چه بدون نسخه) استفاده کنید. مطمئن شوید که در صورت داشتن سابقه سکته قلبی، سکته مغزی، آنژین، لخته خونی، افزایش فشارخون یا اگر به آسپرین، سولفانامیدها یا دیگر NSAIDها حساسیت دارید، به پزشکتان اطلاع می دهید.
  • کورتیکواستروئیدها (که بعنوان کورتیزول یا کورتون نیز شناخته میشوند) یک نوع داروی ضد التهابی قوی هستند که میتوانند داخل مفصل تزریق شوند تا درد و التهاب را کاهش دهند. با این حال، اثرات دارو تا ابد ماندگار نیست. پزشک شما ممکن است دفعات تزریق را به علت عوارض جانبی به سه یا چهار بار در سال یا سه یا چهار بار در مفصل محدود کند.

در برخی موارد، درد و تورم بلافاصله پس از تزریق شدت پیدا میکند و که خود عاملی برای آسیب یا عفونت بلند مدت می باشد. با تزریق مکرر و متناوب یا تزریق های دوره ای در مدت زمان طولانی، آسیب مفصلی به جای کاهش، افزایش می یابد.

  • داروهای ضد روماتیسم تعدیل کننده بیماری (DMARDs) برای کاهش سرعت پیشرفت آرتریت روماتوئید استفاده میشوند. داروهایی مثل متوترکسات، سولفاسالازین و هیدروکسی کلروکین به طور شایع تجویز میشوند.

علاوه بر اینها، DMARDهای بیولوژیک مثل اتانرسپت (انبرل) و ادالیموماب (هومیرا) ممکن است پاسخ ایمنی بیش از حد بدن را کم کنند. امروزه به دلیل وجود داروهای بسیار برای آرتریت رماتوئید، معمولا یک متخصص روماتولوژی برای مدیریت صحیح داروها برای کارایی صحیح نیاز است.

  • مکمل های تغلیظی که شامل مواد تزریقی به درون مفصل میشوند کیفیت مایع مفصلی را افزایش میدهند.
  • موادی که به طور طبیعی در غضروف مفصلی یافت می شود مثل گلوکزآمین و کندروئیتین سولفات میتوانند به عنوان مکمل غذایی مصرف شوند. اگرچه گزارشهای بیماران نشان میدهد که این مکمل ها درد را کاهش میدهند اما هیچ گونه شواهدی مبنی بر کاهش سرعت پیشرفت یا بهبود آرتریت توسط گلوکزآمین و کندروئیتین سولفات وجود ندارد.

علاوه بر آن سازمان غذا و داروی آمریکا مکمل های غذایی را پیش از فروش به مصرف کننده ها آزمایش نمی کند. این داروها ممکن است باعث ایجاد عوارض جانبی شوند و همینطور با دیگر داروها تداخل ایجاد کنند. همیشه پیش از مصرف این مکمل ها با پزشک مشورت کنیم.

5. طب سوزنی

بسیاری از انواع درمان های جایگزین اثبات نشده اند، اما ممکن است امتحان کردن آنها مفید باشد. برای تهیه و مصرف آنها یک پزشک را در درباره تصمیم خود در جریان بگذارید. درمان های جایگزین که به کاهش درد کمک میکنند شامل طب سوزنی و درمان با مغناطیس میشوند.

طب سوزنی از سوزن های نازکی استفاده میکند تا بخش های خاصی از بدن را تحریک کند تا درد را کم کند یا آن محل را به طور موقت بی حس کند. با اینکه در بسیاری از نقاط جهان از این روش استفاده می شود و شواهد دال بر آن است که این روش برای کاهش درد ناشی از آرتریت مفید است، مطالعات کمی مبنی بر مفید بودن این روش وجود دارد. مطمئن شوید که کسی طب سوزنی شما را انجام میدهد تایید شده باشد و در مورد پرسش در مورد نحوه پاکیزه بودن وسایل وی تردید نداشته باشید.

6. درمان با مغناطیس

درمان با مغناطیس بدون درد بوده و با به کار بردن پالس های مغناطیسی به زانو که توسط یک صفحه الکترومغناطیسی ایجاد میشوند، انجام میشود. مانند بسیاری از درمان های جایگزین دیگر، فایده درمان با مغناطیس هنوز به اثبات نرسیده است.

درمان جراحی

پزشک شما ممکن است درمان جراحی را در صورتی که درد موجب ناتوانی شود یا با درمان های غیر جراحی کاهش نیابد، به شما پیشنهاد دهد. مانند همه جراحی های دیگر، خطرات و عوارض محتملی برای جراحی های مختلف زانو وجود دارد. پزشک شما درباره این عوارض با شما پیش از عمل صحبت خواهد کرد.

1. آرتروسکوپی

در حین آرتروسکوپی، پزشک یک برش کوچک ایجاد کرده و از یک وسیله نازک استفاده میکند تا مشکل مفصلی شما را تشخیص داده و درمان کند.

جراحی آرتروسکوپی زانو معمولا برای آرتریت زانو به کار نمی رود. در بعضی از موارد که استئوآرتریت (آرتروز) با آسیب تخریبی و پارگی مینیسک همراه باشد، جراحی آرتروسکوپی برای درمان پارگی مینیسک پیشنهاد میشود.

2. پیوند غضروف

ممکن است بافت سالم و طبیعی غضروف از جای دیگری از زانو یا از یک بانک بافت برداشته شود تا حفره درون غضروف مفصلی را پر کند. این کار به طور معمول فقط برای بیماران جوان تر که آسیب غضروفی کوچکی دارند انجام میشود.

3. سیونووکتومی

آستر مفصل آسیب دیده توسط آرتریت روماتوئید برای کاهش تورم و درد برداشته میشود.

4. استئوتومی

در استئوتومی زانو، یا تیبیا (استخوان ساق پا) یا فمور (استخوان ران) بریده شده و سپس تغییر شکل داده میشود تا فشار روی زانو کم شود. استئوتومی زانو در مراحل اولیه استئوآرتریت (آرتروز) که یک سمت مفصل را آسیب زده است استفاده میشود. با کاهش  وزن روی بخش آسیب دیده، استئوتومی باعث کاهش درد و عملکرد قابل توجه در زانوی مبتلا به آرتریت می شود.

5. تعویض کامل یا قسمتی از مفصل زانو (آرتروپلاستی)

در تعویض مفصل زانو ، پزشک شما غضروف و استخوان آسیب دیده را خارج کرده و سپس یک سطح مفصلی فلزی یا پلاستیکی جدید را جایگزین میکند تا عملکرد زانو به حالت اول برگردد.

عکس سمت راست: یک جایگزینی قسمتی از زانو وقتی به عنوان گزینه درمانی مطرح است که آسیب محدود به بخشی از زانو باشد. عکس سمت چپ: یک جایگزینی پروتز کامل زانو.

بهبودی آرتریت زانو

پس از انجام هر گونه جراحی برای آرتریت زانو، زمانی برای بهبودی نیاز است. زمان بهبودی و توان بخشی به نوع جراحی انجام شده بستگی دارد. پزشک شما ممکن است برای بازیابی توان زانو و برگشت وسعت حرکتی زانو، فیزیوتراپی را پیشنهاد دهد. بسته به نوع جراحی، ممکن است نیاز باشد تا زانوبند بپوشید یا از چوب زیر بغل یا عصا برای مدتی استفاده کنید.

در بیشتر موارد، جراحی درد را کم می کند و انجام فعالیت های روزانه را آسان تر می کند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

نوبت دهی آنلاین