پزشکان عمومی پس از طی کردن دوره 7 ساله تحصیل خود در این رشته، با شرکت در آزمون دستیاری می توانند وارد رشته تخصصی ارتوپدی شوند. تحصیل در این رشته 4 سال به طول انجامیده و در پایان پزشکان متخصص این رشته به درمان بیماری های سیستم عضلانی اسکلتی می پردازند. همچنین برخی از پزشکان ارتوپدی ادامه تحصیل داده و به حیطه های فوق تخصصی این رشته وارد می شوند. جراحی تومورها یکی از این حوزه های فوق تخصصی می باشد. یک جراح ارتوپد تومور استخوانی به درمان و جراحی بیماری های این حیطه می پردازد.
تومور استخوانی خوش خیمی است که به صورت یک برجستگی با کناره های صاف بر روی استخوان های صاف یا بلند خود نمایی می کند. این تومور از استخوان های متراکم یا اسفنجی به وجود آمده است.
در صورتی که ناراحتی برای بیمار ایجاد نکند درمانی لازم ندارد. در صورتی که برای بیمار ایجاد ناراحتی کند و یا از نظر زیبایی اشکال وجود داشته باشد، تومور باید با عمل جراحی برداشته شود.
ضایعه خوش خیمی است که بیشتر در کودکان و نوجوانان زیر 25 سال دیده می شود و بیشتر استخوان های اندام پایینی را درگیر می کند.
درد مهم ترین علامت این تومور است. درد غالبا در شب ها شدید می شود و با آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی تسکین می یابد. استئوئید استئوما در ستون فقرات معمولا باعث اسکولیوز می شود.
اکثر پزشکان معتقدند باید تومور به وسیله عمل جراحی برداشته شود یا با وسیله رادیوفریکوئنسی یا پرتو درمانی منهدم گردد.
توموری است کم و بیش شبیه استئوئید استئوما با این تفاوت که بزرگتر از آن می باشد (قطر کانون بیش از 2 سانتی متر است). این بیماران از درد شکایت می کنند ولی شدت آن از استئوئید استئوما کمتر است.
درمان با برداشتن تومور با عمل جراحی و در صورت لزوم پیوند استخوان صورت می گیرد.
یکی از شایع ترین تومور های استخوانی در نوجوانان بوده که همراه با رشد استخوان، بزرگ شده و بعد از بلوغ رشد آن متوقف می گردد. تومور بیشتر در استخوان های بلند به خصوص اندام تحتانی دیده می شود. این بیماران معمولا درد ندارند. گاه بزرگ شدن تومور، روی عصب محیطی مجاور آن فشار آورده باعث درد، بی حسی، گزگز و گاه فلج می شود. ضربه ممکن است باعث شکستگی و درد آن گردد.
این تومور به ندرت بدخیم می شود. در صورت درد و یا بزرگ شدن بعد از توقف رشد باید مشکوک به بدخیمی شده و تومور برداشته شود. در صورت بدخیمی استئوکندروما به کندروسارکوما تبدیل می شود. در صورت شک به بدخیمی به کمک ام آر آی کلاهک غضروف استئوکندروما را اندازه گیری کرده و در صورتی که اندازه آن بیش از 10 میلی متر باشد بدخیمی مطرح می شود.
تومور های بدون علائم بالینی احتیاج به درمان خاصی ندارند و باید تحت نظر باشند.
در صورت وجود موارد زیر، جراحی در نظر گرفته می شود:
تومور خوش خیم غضروفی است که به صورت توده از غضروف با جدار کاملا مشخص در درون استخوان به وجود می آید. شایع ترین محل این تومور استخوان های دراز دست و پا است. کندروم که اکثرا در جوانان دیده می شود، رشد آهسته ای داشته و به تدریج باعث نازک شدن غشای استخوانی می شود.
تومورهای غضروفی که در دست و پا پیدا می شوند، تقریبا در تمام موارد خوش خیم اند ولی تومور های ریشه اندام ها یعنی تومور های استخوان بازو، ران و لگن امکان دارد به کندروسارکوم تبدیل شوند.
بدخیم شدن تومور معمولا بعد از 30 سالگی بوده و مهم ترین علائم آن عبارتند از بزرگ شدن و درد.
درمان این تومور تراشیدن بافت غضروفی و پر کردن حفره با پیوند استخوانی است.
کندروبلاستوم خوش خیم توموری است که در استخوان های دراز بدن به وجود می آید. تومور بیشتر در جوانان قبل از بسته شدن صفحه رشد دیده می شود.
تخلیه کردن حفره و پر کردن حفره حاصله با استخوان اسفنحی درمان مناسبی است.
بیشتر در استخوان های بلند به خصوص اندام تحتانی دیده می شود. این تومور در کودکان و نوجوانان به صورت ضایعه بی آزار و بدون علامت بوده و اکثرا به صورت تصادفی کشف می شود.
در اکثر موارد تحت نظر گرفتن بیمار کافی است. فقط در مواردی که ضایعه مشکوک بوده و یا اندازه تومور بزرگ بوده و خطر شکستگی مرضی وجود داشته باشد، تومور را باید کورتاژ و با پیوند استخوان درمان نمود.
ضایعه ای خوش خیم است که بیشتر در استخوان های بلند به خصوص انتهای بالایی استخوان ران و بازو دیده می شود.
درد و ناراحتی خفیف وجود دارد و غالبا پس از شکستگی مرضی و یا در ضمن رادیوگرافی به طور اتفاقی تشخیص داده می شود. محل تشکیل کیست زیر صفحه رشد است.
کیست استخوانی معمولا حاوی مایعی شفاف یا کهربایی رنگ است. درمان کیست استخوانی با یکی از روش های جایگزینی پیوند استخوانی یا تزریق کورتون داخل کیست صورت می پذیرد.
اگر کیست باعث شکستگی استخوان گردد ابتدا باید شکستگی را و در صورت باقی ماندن کیست، کیست را نیز درمان نمود. زیرا در بسیاری از موارد پس از جوش خوردن شکستگی، کیست خود به خود پر می شود.
ضایعه خوش خیمی است که به صورت حفرات متسع شده ای که درون آن از خون پر شده است در آمده است. ستون فقرات، استخوان لگن خاصره و ران شایع ترین محل ابتلای بیماری است.
بیشتر در نوجوانان دیده می شود. ممکن است با درد یا به صورت بزرگ شدن و تغییر شکل استخوان یا شکستگی مرضی و پاراپلژی در اثر ابتلای ستون فقرات تظاهر نماید.
در مواردی که ضایعه در دسترس باشد تخلیه تومور و پر کردن آن با استخوان اسفنجی و متراکم عمل انتخابی است. در مواردی که ضایعه در دسترس نباشد و یا امکان عمل جراحی وجود نداشته باشد، رادیوتراپی توصیه می گردد.
به طور موضعی باعث خوردگی و انهدام استخوان می گردد و به ندرت به نقاط دورتر دست اندازی می کند. تومور بیشتر بالغین بین 15 تا 35 سال را مبتلا کرده و به ندرت قبل از بسته شدن صفحه رشد دیده می شود. این تومور در اکثر موارد در استخوان های دراز دیده می شود. تومور در 50 درصد از موارد ناحیه زانو (انتهای پایینی استخوان ران و انتهای بالای استخوان ساق) را مبتلا می سازد.
این تومور به ندرت متاستاز می دهد و شایع ترین محل متاستاز آن ریه می باشد.
درمان این تومور عمل جراحی است. اگر ضایعه محدود به استخوان بوده و جدار استخوان سالم باشد، تراشیدن استخوان و پر کردن آن با استخوان اسفنجی معمولا کافی است. بعضی با توجه به عود نسبتا زیاد تومور (20 الی 40 درصد) بعد از برداشتن تومور و تراشیدن جدار آن، دیواره های باقی مانده را به روش شیمیایی و جراحی سوزانده و سپس آن را با استخوان اسفنجی برداشته شده از لگن پر می کنند.
در مواردی که تومور محدود به استخوان نبوده و جدار آن را پاره کرده باشد، تمام تومور و غضروف و استخوان مجاور برداشته شده و پیوند استخوان یا تعویض مفصل انجام می شود.
شایعترین بدخیمی اولیه استخوان ها در بچه ها و نوجوانان می باشد. این تومور غالبا از استخوان های دراز شروع شده و شایع ترین محل آن انتهای پایینی استخوان فمور و انتهای بالایی استخوان تیبیا می باشد.
درد به تدریج بیشتر و دائمی می شود. رشد سریع تومور باعث از بین رفتن استخوان می شود و پس از پاره کردن غشا استخوانی به بافت های اطراف خود دست اندازی می کند.
درمان شامل شیمی درمانی قبل از عمل جراحی و سپس برداشتن کامل تومور و شیمی درمانی پس از عمل جراحی می باشد.
مبدا آن سلول های غضروفی است. شایع ترین تومور استخوانی لگن و شانه بعد از میلوم متعدد می باشد. این تومور مخصوص افراد بالغ و مسن است و غالبا در افراد بالای 30 سال دیده می شود. این تومور رشدی آهسته دارد و شکستگی مرضی در آن کمتر دیده می شود.
این تومور به شیمی درمانی و پرتو درمانی مقاوم بوده و فقط درمان جراحی برای آن امکان پذیر است.
تومور فوق العاده بدخیم استخوانی است. به طور کلی بعد از میلوم متعدد و سارکوم، استئوزنیک شایع ترین تومور بدخیم استخوانی است، اما در بچه ها دومین بدخیمی اولیه استخوان از نظر شیوع می باشد. این تومور بیشتر لگن و ران کودکان و نوجوانان را درگیر می کند. تومور از مغز استخوان شروع شده و به تدریج باعث از بین رفتن بافت استخوانی از درون می شود.
درد به تدریج شدید و دائمی شده و در شب ها به حداکثر خود می رسد. حال عمومی بیمار نیز نامساعد است. این تومور فوق العاده بدخیم بوده و به سرعت به سایر نقاط بدن دست اندازی می کند.
درمان سارکوم یوئینگ شامل شیمی درمانی و گاهی رادیوتراپی است.
میلوم متعدد شایع ترین تومور بدخیم استخوانی است که منشا آن سلول های مغز استخوان است.
این تومور بیشتر در افراد بالای 40 سال دیده می شود. کلیه استخوان ها ممکن است مبتلا شوند ولی استخوان های اسفنجی و پهن مانند استخوان های لگن و دنده ها، جمجمه و مهره ها بیشتر به این تومور دچار می شوند.
درد در آغاز بیماری متناوب و در اواخر به صورت درد دایمی تظاهر می کند. کم خونی، بی اشتهایی، کاهش وزن و تب از علائم بارز بیماری می باشد.
این تومور به رادیوتراپی حساس است و رادیوتراپی باید توام با شیمی درمانی باشد.
تومورهای متاستازی به مراتب شایع تر از تومور های اولیه استخوان است و معمولا از سن 40 سالگی به بعد دیده می شود. منشا حدود دو سوم از تومور های متاستازی، سرطان های پستان و پروستات است. بعد از این دو، سرطان های کلیه، ریه، تیروئید و سرطان های دستگاه گوارش منشا اصلی تومور های متاستازی است.
درمان این تومور ها بستگی به نوع تومور دارد و ممکن است شیمی درمانی، پرتو درمانی و یا جراحی پیشنهاد شود.
سلام وقتتون بخیر اشرفی هستم از مریوان ۴۱ ساله. با توجه به ام آر آی و عکس ظاهرا نکروز دارم(سیاه شدن سر استخان ران چپ) دنبال فوق تخصص لگن خوب هستم. ممنون میشم کمکم کنید