طی سالهای گذشته، مقالات بسیاری در مورد یک اقدام درمانی به نام پی آر پی (PRP) یا پلاسمای غنی از پلاکت (Platelet-Rich Plasma) و کارایی بالقوه آن در درمان آسیب ها نوشته شده است.
بسیاری از ورزشکاران مشهور (تایگر وود گلف باز، ستاره تنیس رافائل نادال و بسیاری دیگر) برای مشکلات مختلفی همچون پیچ خوردن زانو و آسیب مزمن تاندون پی آر پی (PRP) دریافت کرده اند. این نوع بیماری ها به طور معمول با دارو، فیزیوتراپی و حتی جراحی درمان می شوند. برخی از ورزشکاران اعتقاد دارند که با استفاده از پی آر پی (PRP) می توانند زودتر به رقابت ها بازگردند.
با این که پی آر پی (PRP) عمومیت زیادی پیدا کرده است، اما سوالات مردد کننده ای در مورد آن وجود دارد، مانند:
اگرچه خون عمدتا مایع است (پلاسما)، اما حاوی ذرات جامد ریزی می باشد (گلبول قرمز، گلبول سفید و پلاکت). پلاکت ها بیش از همه در ایجاد لخته خون مؤثرند. با این حال، پلاکت ها حاوی صدها پروتئین به نام فاکتور های رشد هستند که برای درمان آسیب ها بسیار اهمیت دارند.
پلاسمای غنی از پلاکت پلاسمایی است که تعداد بیشتری پلاکت نسبت به حالت معمول خون در آن وجود دارد. غلظت پلاکت و همینطور غلظت فاکتور های رشد می تواند 5 تا 10 برابر بیش از معمول باشد (پلاسمای غنی شده)
برای آماده سازی پی آر پی، ابتدا از بیمار خون گرفته می شود. پلاکت ها از دیگر سلول های خونی جدا شده و غلظت آن ها نیز طی یک پروسه که به آن سانترفیوژ می گویند، افزایش می یابد. این پلاکت ها سپس به محل آسیب دیده تزریق می شوند.
اگرچه نحوه عملکرد پی آر پی (PRP) دقیقا مشخص نیست، اما مطالعات آزمایشگاهی نشان داده اند که افزایش غلظت فاکتورهای رشد در پلاسمای غنی از پلاکت به طور بالقوه می تواند سرعت بهبودی را افزایش دهد.
جهت تسریع بهبودی، محل آسیب با پی آر پی درمان می گردد. این کار را می توان به دو روش انجام داد:
مطالعات همچنان در حال بررسی میزان کارایی پی آر پی (PRP) هستند. مطالعات اخیر نشان داده اند که با تزریق پی آر پی (PRP) مشکلات تاندونی خاصی می توانند نتایج بهبودی بهتری داشته باشند. علاوه بر آن، مقالات بیشتری در حال نشان دادن کارایی بسیار زیاد این روش در درمان استئوآرتریت (آرتروز) خفیف تا متوسط زانو هستند. عواملی که می توانند در کارایی درمان با پی آر پی (PRP) اثرگذار باشند عبارتند از:
بنابر تحقیقات گزارش شده، پی آر پی (PRP) یک درمان موثر برای آسیب مزمن تاندون علی الخصوص آرنج تنیس بازان که یک آسیب شایع در خارج آرنج می باشد، است.
استفاده از پی آر پی (PRP) برای دیگر آسیب های تاندونی مزمن (مثل تاندونیت مزمن آشیل یا التهاب تاندون پاتلار در زانو –زانو پرش کاران-) امید بخش است.
تزریق پی آر پی (PRP) برای درمان آرنج تنیس بازان استفاده می شود.
بخش عمده ای از جامعه دریافت کننده پی آر پی (PRP)، این درمان را برای درمان آسیب های حاد ورزشی مثل آسیب های رباط و عضله دریافت کرده اند. پی آر پی (PRP) برای درمان ورزشکاران حرفه ای با آسیب های شایع مثل عضلات همسترینگ کشیده در ران و پیچ خوردگی زانو استفاده شده است.
اخیرا پی آر پی (PRP) در حین برخی از جراحی ها برای کمک به بهبودی بافت به کار رفته است. تحقیقات اخیر نشان دهنده مفید بودن پی آر پی (PRP) در ترمیم مینیسک می باشند.
جراحی ترمیم رباط زانو، علی الخصوص ترمیم رباط صلیبی قدامی حیطه دیگری است که پی آر پی (PRP) به کار برده شده است.
تحقیقات بیشتر کارایی پی آر پی (PRP) و دارای لکوسیت پایین در درمان استئوآرتریت (آرتروز) خفیف تا متوسط زانو را نشان می دهند. برخی تحقیقات نشان می دهند که نتایج این درمان برای آرتریت زانو می تواند تا دو سال باقی بماند.
پی آر پی (PRP) تنها در موارد محدودی برای تسریع روند بهبودی شکستگی استخوان ها استفاده شده است.
درمان با پی آر پی (PRP) می تواند نوید بخش باشد. اگرچه پی آر پی (PRP) به نظر در درمان برخی از آسیب های تاندونی مزمن و استئوآرتریت (آرتروز) خفیف تا متوسط زانو موثر است، جامعه پزشکی پیش از مشخص کردن اینکه آیا این روش می تواند برای دیگر بیماری ها موثر باشد یا نه، به مدارک علمی بیشتری نیاز دارد.
خطر های انجام درمان با پی آر پی (PRP) بسیار کم اند: ممکن است درد در محل تزریق افزایش یابد، اما به نظر نمی رسد بروز دیگر مشکلات (عفونت، آسیب بافتی، آسیب عصب) با تزریق کورتیزون تفاوتی داشته باشد.
