سه استخوان در مفصل زانو به هم میرسند: استخوان ران (فمور)، استخوان ساق (تیبیا) و کشکک (پاتلا). کشکک شما در جلوی مفصل قرار گرفته و ایجاد حفاظت میکند.
استخوان ها بوسیله رباطها به یکدیگر متصل هستند. 4 رباط اولیه در زانوی شما وجود دارد. این رباطها مثل ریسمان های قوی عمل کرده و استخوان ها را پیش هم نگه داشته و زانو را پایدار می کنند.
این رباط ها در کناره زانو دیده میشوند. رباط طرفی داخلی (MCL) در سمت داخل و رباط طرفی خارجی (LCL) در سمت خارج قرار دارد. این رباط ها حرکت زانو به کناره ها را کنترل کرده و در مقابل حرکات غیر عادی مقاومت می کنند.
این رباط ها در داخل زانو دیده میشوند. این رباط ها به شکل متقاطع بوده و یک شکل x را ایجاد می کنند که در آن رباط صلیبی قدامی (ACL) در جلو و رباط صلیبی خلفی (PCL) در عقب دیده میشود. رباطهای صلیبی حرکات به سمت جلو و عقب زانو را کنترل میکنند.
رباط صلیبی قدامی به طور مورب در مرکز زانو حرکت میکند. این رباط از حرکت تیبیا به سمت جلوی فمور جلوگیری کرده و همچنین در حرکات چرخشی زانو ایجاد پایداری می کند.
آناتومی طبیعی زانو. زانو از 4 بخش اصلی تشکیل شده است: استخوان ها، غضروف، رباطها و تاندون ها
تقریبا نیمی از آسیب های وارده به رباط صلیبی قدامی همراه با آسیب به دیگر ساختارهای زانو مثل غضروف مفصلی، مینیسک و دیگر رباطها رخ میدهد.
رباط های آسیب دیده به عنوان “پیچ خوره” در نظر گرفته شده و بر اساس شدت درجه بندی میشوند.
پیچ خوردگی درجه یک: در پیچ خوردگی درجه یک رباط به طور خفیف آسیب دیده است. کمی کشیده شده است اما هنوز قادر است مفصل زانو را پایدار نگاه دارد.
پیچ خوردگی درجه دو: یک پیچ خوردگی درجه دو رباط را تا جایی که باعث شل شدن آن میشود کش می آورد. به این حالت غالبا پارگی نسبی رباط گفته میشود.
پیچ خوردگی درجه سه: این نوع پیچ خوردگی به طور شایع به نام پارگی کامل رباط شناخته میشود. رباط به دو قسمت تقسیم شده و مفصل زانو ناپایدار است.
پارگی نسبی رباط صلیبی قدامی (ACL) نادر است. بیشتر آسیب های رباط صلیبی قدامی کامل یا نزدیک به کامل هستند.
رباط صلیبی قدامی به روش های مختلف میتواند آسیب ببیند:
مطالعات مختلف نشان داده اند که ورزشکاران زن بروز بیشتری در آسیب های رباط صلیبی قدامی نسبت به مردان ورزشکار دارند. گفته میشود که علت آن وجود تفاوت هایی در شرایط فیزیکی، قدرت عضلانی و کنترل عصب عضله می باشد. دیگر علل پیشنهاد داده شده شامل تفاوت در لگن و هم ترازی اندام تحتانی (پا)، افزایش شلی رباط ها و اثر استروژن روی خواص رباط می شوند.
هنگامی که شما به رباط صلیبی قدامی خود آسیب میزنید، ممکن است شما یک صدای کلیک شنیده و حس کنید زانوی شما خالی کرده است. دیگر علائم معمول شامل موارد زیر میشود:
در حین اولین ویزیت، پزشک درباره علائم و سابقه پزشکی شما صحبت خواهد کرد.
در طی معاینه بالینی، پزشک تمامی ساختارهای زانوی آسیب دیده را بررسی کرده و آنها را با زانوی سالم مقایسه میکند. بیشتر آسیب های رباط ها با معاینه بالینی زانو قابل تشخیص هستند.
دیگر آزمایشاتی که به پزشک برای تایید تشخیص کمک کننده هستند شامل موارد زیر میشوند:
درمان پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) به نیازهای فرد بیمار بستگی دارد. برای مثال، یک ورزشکار جوان که در ورزش هایی که نیاز به چالاکی دارد شرکت میکند، به احتمال زیاد نیاز به جراحی برای بازگشت به ورزش خود دارد. افراد با فعالیت کمتر و معمولا مسن تر، ممکن است بتوانند بدون جراحی به یک سبک زندگی آرام تر بازگردند.
یک رباط صلیبی قدامی پاره شده بدون جراحی ترمیم نمیشود، اما درمان های غیر جراحی ممکن است برای بیماران مسن یا آنهایی که سطح فعالیت پایینی دارند، کارآمد باشد. اگر پایداری کلی زانو سالم باشد، پزشک ممکن است درمان های ساده و غیرجراحی را پیشنهاد دهد.
بیشتر پارگی های رباط صلیبی قدامی قابل بخیه زدن به هم نیستند. برای ترمیم جراحی رباط صلیبی قدامی و بازگرداند پایداری زانو، رباط باید بازسازی شود. پزشک رباط پاره شده را با یک بافت پیوندی تعویض میکند. این پیوند به عنوان یک داربست برای رشد رباط جدید عمل میکند.
بافت پیوندی را میتوان از منابع متعددی فراهم کرد. عموما آنها را از تاندون های کشککی که بین کشکک و استخوان ساق قرار دارند میگیرند. تاندون های همسترینگ در پشت ران یک منبع شایع پیوند هستند. گاهی از تاندون چهارسر که از کشکک به سمت ران میرود، استفاده میشود. در نهایت، پیوند از فرد دیگر (آلوگرافت) میتواند استفاده شود.
فواید و ضررهایی برای همه منابع پیوند وجود دارد. شما باید در مورد انتخاب بافت پیوندی با جراح ارتوپد خود صحبت کنید تا مشخص شود بهترین گزینه برای شما کدام است.
برای اینکه رشد دوباره زمان بر است، ممکن است 6 ماه یا بیشتر برای آنکه یک ورزشکار پس از جراحی بتواند به ورزش خود بر گردد، زمان نیاز باشد.
جراحی بازسازی دوباره رباط صلیبی قدامی با یک آرتروسکوپ و یک برش کوچک انجام میشود. جراحی با آرتروسکوپ کمتر تهاجمی می باشد. فواید تکنیک های کمتر تهاجمی شامل درد کمتر جراحی، زمان کمتر در بیمارستان و بهبودی سریع تر می باشد.
چه درمان شامل جراحی باشد چه نباشد، بازتوانی نقشی حیاتی در بازگشت شما به فعالیت های روزمره دارد. یک برنامه فیزیوتراپی کمک میکند تا شما قدرت و حرکت خود را بازیابی کنید.
اگر جراحی کنید، فیزیوتراپی ابتدا روی بازگرداندن حرکت مفصل و عضلات اطراف آن تمرکز میکند. این کار با یک برنامه طراحی شده برای قدرت بخشی برای حفاظت از رباط جدید ادامه پیدا میکند. این قدرت بخشی به تدریج فشار روی رباط را افزایش میدهد. بخش نهایی بازتوانی به بازگشت متناسب و کارآمد به ورزش ورزشکار تمرکز می کند.
یکی از شایع ترین آسیب های زانو، پارگی یا پیچ خوردگی رباط صلیبی قدامی (ACL) است. در این مقاله از سایت تهران ارتوپدی به آسیب های رباط صلیبی قدامی خواهیم پرداخت.
ورزشکارانی که در ورزش های پر تنش مثل فوتبال، فوتبال آمریکایی و بسکتبال شرکت دارند احتمال بیشتری برای آسیب به رباط صلیبی قدامی خود دارند.
اگر شما به رباط صلیبی قدامی خود آسیب زدید، شاید برای بازیابی عملکرد کامل زانوی خود نیاز به جراحی داشته باشید. این مسئله به عوامل مختلفی مثل شدت آسیب و میزان فعالیت شما بستگی دارد.
سه استخوان در مفصل زانو به هم میرسند: استخوان ران (فمور)، استخوان ساق (تیبیا) و کشکک (پاتلا). کشکک شما در جلوی مفصل قرار گرفته و ایجاد حفاظت میکند.
استخوان ها بوسیله رباطها به یکدیگر متصل هستند. 4 رباط اولیه در زانوی شما وجود دارد. این رباطها مثل ریسمان های قوی عمل کرده و استخوان ها را پیش هم نگه داشته و زانو را پایدار می کنند.
این رباط ها در کناره زانو دیده میشوند. رباط طرفی داخلی (MCL) در سمت داخل و رباط طرفی خارجی (LCL) در سمت خارج قرار دارد. این رباط ها حرکت زانو به کناره ها را کنترل کرده و در مقابل حرکات غیر عادی مقاومت می کنند.
این رباط ها در داخل زانو دیده میشوند. این رباط ها به شکل متقاطع بوده و یک شکل x را ایجاد می کنند که در آن رباط صلیبی قدامی (ACL) در جلو و رباط صلیبی خلفی (PCL) در عقب دیده میشود. رباطهای صلیبی حرکات به سمت جلو و عقب زانو را کنترل میکنند.
رباط صلیبی قدامی به طور مورب در مرکز زانو حرکت میکند. این رباط از حرکت تیبیا به سمت جلوی فمور جلوگیری کرده و همچنین در حرکات چرخشی زانو ایجاد پایداری می کند.
آناتومی طبیعی زانو. زانو از 4 بخش اصلی تشکیل شده است: استخوان ها، غضروف، رباطها و تاندون ها
تقریبا نیمی از آسیب های وارده به رباط صلیبی قدامی همراه با آسیب به دیگر ساختارهای زانو مثل غضروف مفصلی، مینیسک و دیگر رباطها رخ میدهد.
رباط های آسیب دیده به عنوان “پیچ خوره” در نظر گرفته شده و بر اساس شدت درجه بندی میشوند.
پیچ خوردگی درجه یک: در پیچ خوردگی درجه یک رباط به طور خفیف آسیب دیده است. کمی کشیده شده است اما هنوز قادر است مفصل زانو را پایدار نگاه دارد.
پیچ خوردگی درجه دو: یک پیچ خوردگی درجه دو رباط را تا جایی که باعث شل شدن آن میشود کش می آورد. به این حالت غالبا پارگی نسبی رباط گفته میشود.
پیچ خوردگی درجه سه: این نوع پیچ خوردگی به طور شایع به نام پارگی کامل رباط شناخته میشود. رباط به دو قسمت تقسیم شده و مفصل زانو ناپایدار است.
پارگی نسبی رباط صلیبی قدامی (ACL) نادر است. بیشتر آسیب های رباط صلیبی قدامی کامل یا نزدیک به کامل هستند.
رباط صلیبی قدامی به روش های مختلف میتواند آسیب ببیند:
مطالعات مختلف نشان داده اند که ورزشکاران زن بروز بیشتری در آسیب های رباط صلیبی قدامی نسبت به مردان ورزشکار دارند. گفته میشود که علت آن وجود تفاوت هایی در شرایط فیزیکی، قدرت عضلانی و کنترل عصب عضله می باشد. دیگر علل پیشنهاد داده شده شامل تفاوت در لگن و هم ترازی اندام تحتانی (پا)، افزایش شلی رباط ها و اثر استروژن روی خواص رباط می شوند.
هنگامی که شما به رباط صلیبی قدامی خود آسیب میزنید، ممکن است شما یک صدای کلیک شنیده و حس کنید زانوی شما خالی کرده است. دیگر علائم معمول شامل موارد زیر میشود:
در حین اولین ویزیت، پزشک درباره علائم و سابقه پزشکی شما صحبت خواهد کرد.
در طی معاینه بالینی، پزشک تمامی ساختارهای زانوی آسیب دیده را بررسی کرده و آنها را با زانوی سالم مقایسه میکند. بیشتر آسیب های رباط ها با معاینه بالینی زانو قابل تشخیص هستند.
دیگر آزمایشاتی که به پزشک برای تایید تشخیص کمک کننده هستند شامل موارد زیر میشوند:
درمان پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) به نیازهای فرد بیمار بستگی دارد. برای مثال، یک ورزشکار جوان که در ورزش هایی که نیاز به چالاکی دارد شرکت میکند، به احتمال زیاد نیاز به جراحی برای بازگشت به ورزش خود دارد. افراد با فعالیت کمتر و معمولا مسن تر، ممکن است بتوانند بدون جراحی به یک سبک زندگی آرام تر بازگردند.
یک رباط صلیبی قدامی پاره شده بدون جراحی ترمیم نمیشود، اما درمان های غیر جراحی ممکن است برای بیماران مسن یا آنهایی که سطح فعالیت پایینی دارند، کارآمد باشد. اگر پایداری کلی زانو سالم باشد، پزشک ممکن است درمان های ساده و غیرجراحی را پیشنهاد دهد.
بیشتر پارگی های رباط صلیبی قدامی قابل بخیه زدن به هم نیستند. برای ترمیم جراحی رباط صلیبی قدامی و بازگرداند پایداری زانو، رباط باید بازسازی شود. پزشک رباط پاره شده را با یک بافت پیوندی تعویض میکند. این پیوند به عنوان یک داربست برای رشد رباط جدید عمل میکند.
بافت پیوندی را میتوان از منابع متعددی فراهم کرد. عموما آنها را از تاندون های کشککی که بین کشکک و استخوان ساق قرار دارند میگیرند. تاندون های همسترینگ در پشت ران یک منبع شایع پیوند هستند. گاهی از تاندون چهارسر که از کشکک به سمت ران میرود، استفاده میشود. در نهایت، پیوند از فرد دیگر (آلوگرافت) میتواند استفاده شود.
فواید و ضررهایی برای همه منابع پیوند وجود دارد. شما باید در مورد انتخاب بافت پیوندی با جراح ارتوپد خود صحبت کنید تا مشخص شود بهترین گزینه برای شما کدام است.
برای اینکه رشد دوباره زمان بر است، ممکن است 6 ماه یا بیشتر برای آنکه یک ورزشکار پس از جراحی بتواند به ورزش خود بر گردد، زمان نیاز باشد.
جراحی بازسازی دوباره رباط صلیبی قدامی با یک آرتروسکوپ و یک برش کوچک انجام میشود. جراحی با آرتروسکوپ کمتر تهاجمی می باشد. فواید تکنیک های کمتر تهاجمی شامل درد کمتر جراحی، زمان کمتر در بیمارستان و بهبودی سریع تر می باشد.
چه درمان شامل جراحی باشد چه نباشد، بازتوانی نقشی حیاتی در بازگشت شما به فعالیت های روزمره دارد. یک برنامه فیزیوتراپی کمک میکند تا شما قدرت و حرکت خود را بازیابی کنید.
اگر جراحی کنید، فیزیوتراپی ابتدا روی بازگرداندن حرکت مفصل و عضلات اطراف آن تمرکز میکند. این کار با یک برنامه طراحی شده برای قدرت بخشی برای حفاظت از رباط جدید ادامه پیدا میکند. این قدرت بخشی به تدریج فشار روی رباط را افزایش میدهد. بخش نهایی بازتوانی به بازگشت متناسب و کارآمد به ورزش ورزشکار تمرکز می کند.