پزشکان عمومی پس از طی کردن دوره 7 ساله تحصیل خود در این رشته، با شرکت در آزمون دستیاری می توانند وارد رشته تخصصی ارتوپدی شوند. تحصیل در این رشته 4 سال به طول انجامیده و در پایان پزشکان متخصص این رشته به درمان بیماری های سیستم عضلانی اسکلتی می پردازند. همچنین برخی از پزشکان ارتوپدی به تحصیل ادامه داده و به حیطه های فوق تخصصی این رشته از جمله جراحی زانو وارد می شوند. جراحی زانو یکی از این حوزه های فوق تخصصی می باشد. یک جراح زانو به درمان و جراحی بیماری های این رشته می پردازد. در این مقاله از سایت تهرن ارتوپدی به معرفی بهترین جراح زانو در تهران خواهیم پرداخت. همچنین می توانید مقاله ای درباره جراح لگن را نیز در این سایت مطالعه کنید.
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمدجواد مرتضوی فوق تخصص و جراح زانو و لگن از اینجا اقدام کنید
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمدحسن کاسب فوق تخصص جراحی زانو و آرتروسکوپی زانو از اینجا اقدام کنید
مفصل زانو از به هم رسیدن سه استخوان ایجاد می شود: انتهای پایینی استخوان ران (فمور)، انتهای بالایی استخوان ساق (تیبیا) و کشکک (پاتلا). کشکک در جلوی مفصل قرار داشته و نقش حفاظتی برای زانو دارد. محل پیوند این سه استخوان و جایی که به هم می رسند با غضروف مفصلی که یک ماده نرم است پوشیده شده است. غضروف مفصلی از استخوان محافظت کرده و باعث می شود که استخوان ها به راحتی حرکت کنند. مینیسک ها بین استخوان ران و ساق قرار دارند. این گوه های c شکل به عنوان جاذب ضربه عمل کرده که مفصل را می پوشانند. 
استخوان ها به وسیله رباط ها به یکدیگر اتصال دارند. 4 رباط اصلی در زانوی شما وجود دارد. این رباط ها مثل ریسمان‌های محکمی استخوان ها را پیش هم نگه داشته و زانو را مستحکم و پایدار می کنند.
این رباط ها در طرفین زانو قرار دارند. رباط طرفی داخلی در سمت داخل و رباط طرفی خارجی در سمت خارج زانو جای گرفته اند این رباط ها حرکت زانو به طرفین را کنترل کرده و در مقابل حرکات غیر عادی زانو مقاومت می کنند.
این رباط ها در درون زانو دیده می شوند. این رباط ها به شکل متقاطع بوده و یک شکل ضربدری را ایجاد می کنند که در آن رباط صلیبی قدامی در جلو و رباط صلیبی خلفی در عقب دیده می شود. رباطهای صلیبی حرکات به سمت جلو و عقب زانو را مهار می کنند و اجازه نمی دهند که این حرکات از حد لازم تجاوز کنند. رباط صلیبی قدامی به طور مورب در مرکز زانو حرکت می کند. این رباط از حرکت تیبیا (ساق) به سمت جلوی فمور (ران) جلوگیری نموده و همچنین در حرکات چرخشی زانو ایجاد ثبات می کند. تمام سطوح باقی مانده زانو به وسیله یک لایه نازک به نام غشای سینوویال پوشانده می شوند. این غشا مایعی ترشح می کند که غضروف را روان می کند و اصطکاک را در زانوی سالم تقریباً به صفر می رساند تا حرکات زانو بدون مشکل و درد انجام شود. به طور طبیعی، تمام این اجزا با هماهنگی یکدیگر کار می کنند. اما بیماری یا آسیب رباط صلیبی قدامی می تواند این هماهنگی را مختل کند که موجب ایجاد زانو درد ، ضعف عضلانی و کاهش عملکرد می شود.
در برخی از موارد بیماری های مفصل زانو، با وجود انجام انواع درمان های اولیه، بیمار به درمان های معمول پاسخ نداده و مداخلات جراحی امری اجتناب ناپذیر است. برخی از شایع ترین انواع جراحی های زانو به شرح زیر می باشد:
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمد آیتی فیروزآبادی فوق تخصص جراحی زانو از اینجا اقدام کنید
بیماران مبتلا به آرتریت زانو متوسط تا شدید که از درمان های غیر جراحی خسته شده اند ممکن است جراحی تعویض کامل مفصل را مد نظر قرار دهند. این جراحی شامل برداشت بافت آسیب دیده از انتهای تیبیا (استخوان ساق) و فمور (استخوان ران) می شود که با جای این بخش ها، پروتز جانشین می شود. این دو بخش مصنوعی جایگزین شده از فلز یا پلاستیکی به اسم پلی اتیلن ساخته شده اند. سطوح مفصلی جدید به نرمی در کنار یکدیگر حرکت کرده و یک مفصل زانوی دارای عملکرد خوب را می سازند. معمولا بهبودی نسبی حدود 4 تا 6 هفته طول کشیده و بهبودی کامل بین چند ماه تا یک سال به طول خواهد انجامید. تعویض مفصل زانو برای بیشتر بیماران کاهش درد و افزایش عملکرد مفصل زانو را به همراه دارد. با این حال، زانوی تعویض شده به اندازه زانوی سالم قدرتمند و دارای عملکرد نبوده و باید در انجام فعالیت های شدید (مانند دویدن) با آن محتاط بود. 
تعویض بخشی از مفصل زانو بدین شکل است که تنها یک بخش از سه بخش زانو تعویض می شود:
جراحی تعویض بخشی از مفصل زانو بخش دچار آسیب و آرتریت زانو را با حفظ بخش های سالم تعویض می کند. این جراحی تنها برای تعداد معدودی از بیماران مناسب است و ممکن است بیماران برای انجام این جراحی نامناسب باشند علی الخصوص اگر زانوی آنها هم تراز نباشد، خشکی شدید زانو داشته باشند و از آرتریت التهابی مثل آرتریت روماتوئید رنج ببرند. در مقایسه با جراحی تعویض کامل مفصل زانو، این جراحی کمتر دردناک بوده و زمان بهبودی کمتری نیاز دارد. با این حال، این جراحی به اندازه جراحی تعویض کامل مفصل زانو برای درد های تشدید شونده قابل اعتماد نیست.
این جراحی زانو برای تعداد محدودی از بیماران جوان تر (زیر 60 سال) که به لحاظ فیزیکی فعال تر هستند یا افرادی که به دلیل عدم هم ترازی زانو در یک طرف مفصل زانو بیشتر دچار آسیب شده اند مناسب است. در طی جراحی استئوتومی جراح بخشی از فمور (استخوان ران) یا تیبیا (استخوان ساق پا) را بریده و یا بخش گوه شکل را از آن جا خارج می کند یا اینکه یک بخش گوه ای شکل از بافت پیوندی استخوانی یا ماده استخوانی مصنوعی را به آن اضافه می کند. استئوتومی زانو مفصل را دوباره هم تراز کرده و فشار را به بخش سالم زانو انتقال می دهد. هدف این جراحی کاهش درد و کند ساختن روند پیشرفت آرتریت است. یک جراحی استئوتومی موفق می تواند نیاز به جراحی تعویض کامل مفصل زانو را تا 10 سال به تعویق بیندازد. برخلاف تعویض کامل مفصل، بیمار بهبود یافته از استئوتومی می تواند در ورزش های شدید نیز شرکت داشته باشد. بهبودی پس از جراحی ممکن است ماه ها و یا حتی یک سال طول بکشد.
آرتروسکوپی برای طیف وسیعی از مشکلات زانو استفاده می شود. در این جراحی یک برش کوچک روی پا ایجاد شده و از طریق آن جراح یک دوربین کوچک و یک وسیله جراحی نازک را به درون زانو وارد می کند. در طی آرتروسکوپی جراح می تواند ارزیابی دقیقی از میزان تخریب زانو به دست بیاورد. هم چنین جراح می تواند در طی آرتروسکوپی کارهای زیر را نیز انجام دهد:
زانوی شما مفصلی پیچیده و دارای بخش های مختلفی است که آن را در برابر انواع آسیب ها آسیب پذیر می کند. برخی از شایع ترین آسیب های زانو عبارتند از: شکستگی، دررفتگی، رگ به رگ شدن و پارگی رباط.
بسیاری از آسیب های زانو را می توان با اقدامات ساده از جمله استفاده از بریس (مهاربند زانویی) و انجام تمرینات توانبخشی با موفقیت درمان کرد. سایر آسیب ها برای اصلاح شاید به جراحی نیاز داشته باشند.
زانو بزرگترین مفصل بدن است و در عین حال یکی از آسیب پذیرترین مفصل هاست. زانو از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: استخوان ها، غضروف ها، رباط ها و تاندون ها.
زانو از ساختارهای مهم و زیادی تشکیل شده است که هر یک از آنها ممکن است آسیب ببیند. شایع ترین آسیب های وارده به زانو عبارتند از: شکستگی اطراف زانو، دررفتگی و رگ به رگ شدن و پارگی های بافت های نرم مانند رباط ها. در بسیاری از موارد، به بیش از یک ساختار در زانو صدمه وارد می شود. درد و تورم شایع ترین نشانه آسیب به زانو هستند. علاوه بر این، زانو ممکن است دچار گرفتگی یا قفل شود. بسیاری از آسیب های وارده به زانو باعث بی ثباتی زانو می‌شوند، یعنی بیمار احساس می کند که زانو جا خالی می دهد.
شایع ترین شکستگی استخوان در اطراف زانو، شکستگی کشکک زانو است. انتهای استخوان ران و ساق پا (درشت نی) –نقطه تلاقی این دو استخوان مفصل زانو را تشکیل می دهند- نیز ممکن است دچار شکستگی شود. بسیاری از شکستگی های اطراف زانو در اثر وارد شدن ضربه های پر فشار مانند سقوط از ارتفاع زیاد و تصادف با وسایل نقلیه موتوری به وجود می آیند.
زانو زمانی دچار دررفتگی می شود که استخوان های زانو به طور کامل یا جزئی از جای خود خارج شوند. برای مثال، استخوان ران و درشت نی از حالت تراز خود خارج می شوند و کشکک نیز از جای خود به بیرون می لغزد. دررفتگی می تواند به دلیل ناهنجاری در ساختار زانوی فرد ایجاد شود. در افرادی که ساختار زانویشان طبیعی است، دررفتگی ها اغلب به دلیل وارد آمدن ضربه های پرفشار مانند زمین خوردن، تصادف با وسیله نقلیه موتوری و برخورد در حین ورزش ایجاد می شوند.
رباط صلیبی قدامی اغلب در طول فعالیت های ورزشی آسیب می بیند. ورزشکارانی که در ورزش های پر برخورد مانند فوتبال، فوتبال آمریکایی و بسکتبال شرکت می کنند، بیشتر در معرض آسیب به رباط صلیبی قدامی هستند. تغییر جهت سریع یا فرود آمدن نادرست از یک پرش می تواند باعث پارگی رباط صلیبی قدامی شود. حدود نیمی از صدمات وارده به رباط صلیبی قدامی همراه با آسیب به سایر ساختارهای زانو از جمله آسیب به غضروف مفصلی، منیسک یا سایر رباط ها است.
رباط صلیبی خلفی اغلب در اثر وارد شدن ضربه به جلوی زانو به هنگام خم شدن آن آسیب می بیند. این نوع آسیب اغلب در تصادفات وسایل نقلیه موتوری و برخوردهای ورزشی ایجاد می شوند. پارگی های رباط صلیبی خلفی معمولا پارگی های جزئی هستند که دارای پتانسیل بهبود خودبه‌خود هستند.
آسیب به رباط های جانبی معمولا در اثر نیرویی ایجاد می شود که زانو را به طرفین فشار می دهد. این آسیب ها اغلب آسیب های تماسی هستند. آسیب های وارده به رباط های جانبی معمولا در اثر ضربه مستقیم به قسمت بیرونی زانو ایجاد می شود و اغلب مربوط به ورزش هستند. ضرباتی که به قسمت داخلی زانو وارد می شوند و زانو را به سمت بیرون می رانند، ممکن است به رباط جانبی خارجی آسیب برسانند. پارگی های رباط جانبی خارجی نسبت به سایر آسیب های وراده به زانو کمتر هستند.
پارگی های ناگهانی منیسک اغلب در حین ورزش اتفاق می افتند. پارگی منیسک می تواند هنگام چرخش، برش، چرخاندن یا تکان خوردن ایجاد شود. همچنین پارگی منیسک ممکن است در نتیجه آرتروز یا افزایش سن بروز کند. در صورتی که منیسک ها با افزایش سن ضعیف شده باشند، فقط یک چرخش ناخوشایند هنگام بلند شدن از روی صندلی برای ایجاد پارگی کافی خواهد بود.
تاندون های چهارسر ران و کشکک می توانند کشیده و پاره شوند. اگرچه این تاندون ها در همه افراد می تواند پاره شود، در میان افراد میانسالی که ورزش های دو یا پرش را انجام می دهند، شایع تر است. افتادن، وارد شدن نیروی مستقیم به قسمت جلویی زانو و فرود ناشی از پرش از علل شایع آسیب به تاندون زانو هستند.
سلام وقتتون بخیر اشرفی هستم از مریوان ۴۱ ساله. با توجه به ام آر آی و عکس ظاهرا نکروز دارم(سیاه شدن سر استخان ران چپ) دنبال فوق تخصص لگن خوب هستم. ممنون میشم کمکم کنید