اگر زانوی شما به واسطه آرتریت یا ضربه آسیب شدیدی دیده است، ممکن است انجام فعالیت های ساده همچون راه رفتن و بالا رفتن از پله ها برای شما مشکل باشد. ممکن است حتی هنگام دراز کشیدن یا نشستن نیز دچار احساس زانو درد شوید. اگر درمان های غیر جراحی مثل استفاده از داروها یا وسایل کمکی برای راه رفتن دیگر برای شما مفید نیست، شاید بهتر است تعویض مفصل زانو را مد نظر قرار دهید. جراحی تعویض مفصل یک راه ایمن و کارآمد برای کاهش درد، تصحیح بدشکلی پا و کمک به ادامه انجام فعالیت های طبیعی می باشد.
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمدجواد مرتضوی فوق تخصص و جراح زانو و لگن از اینجا اقدام کنید
جراحی تعویض مفصل برای اولین بار در سال 1968 انجام شد. از آن پس، پیشرفت ها در زمینه وسایل و تکنیک های جراحی در کارایی جراحی تاثیر به سزایی داشته اند. تعویض مفصل زانو یکی از موفق ترین پروسه های درمانی در کل پزشکی است. به گفته آژانس کیفیت و تحقیقات سلامتی، هر ساله بیش از 600000 تعویض زانو در آمریکا انجام می شود. در این مقاله از سایت تهران ارتوپدی به تعویض مفصل زانو خواهیم پرداخت.
آناتومی طبیعی زانو: در یک زانوی سالم، این ساختارها برای کارایی و حرکت طبیعی و نرم با یکدیگر کار میکنند.
زانو بزرگترین مفصل بدن است و داشتن زانوی سالم برای انجام بیشتر فعالیت های روزانه مورد نیاز است.
زانو متشکل از انتهای پایینی استخوان ران (فمور) و انتهای بالایی استخوان ساق (تیبیا) و کشکک (پاتلا) است. انتهای این سه استخوان و جایی که با هم ارتباط دارند با غضروف مفصلی که یک ماده نرم است که استخوان را محافظت می کند و باعث می شود که آنها به راحتی حرکت کنند، پوشیده شده است.
مینیسک ها بین استخوان ران و ساق قرار دارند. این گوه های c شکل به عنوان جاذب ضربه عمل کرده که مفصل را می پوشانند.
رباط های بلند، ساق و ران را به هم متصل نگه می دارند و پایداری ایجاد می کنند. عضلات بلند ران به زانو قدرت می دهند.
تمام سطوح باقی مانده زانو به وسیله یک لایه نازک به نام غشای سینوویال پوشانده می شوند. این غشا مایعی ترشح میکند که غضروف را روان میکند و اصطکاک را در زانوی سالم نزدیک به صفر می رساند.
به طور طبیعی، تمام این اجزا با هماهنگی یکدیگر کار می کنند. اما بیماری یا آسیب می تواند این هماهنگی را مختل کند که موجب ایجاد درد، ضعف عضلانی و کاهش عملکرد می شود.
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمدحسن کاسب فوق تخصص جراحی زانو و آرتروسکوپی زانو از اینجا اقدام کنید
شایع ترین علت درد مزمن زانو و ناتوانی، آرتریت زانو است. اگرچه انواع مختلف آرتریت وجود دارد، بیشتر دردهای زانو به علت سه نوع آرتریت به وجود می آیند: استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتوئید و آرتریت پس از ضربه.
این آرتریت نوعی آرتریت مربوط به سن است که سایشی (خورنده) و گسستنی نامیده میشود. این بیماری معمولا در سنین بالای 50 سال رخ میدهد اما میتواند در افراد جوانتر نیز رخ دهد. غضروفی که استخوان زانو را می پوشاند، نرم شده و از بین می رود. استخوان ها به یکدیگر ساییده شده و موجب درد زانو و خشکی آن می شوند.
استئوآرتریت غالبا در اثر ساییده شدن استخوان روی استخوان ایجاد می شود. خارهای استخوانی یک عضو شایع در این نوع آرتریت هستند.
در این بیماری غشای سینوویال پوشاننده مفصل ملتهب شده و ضخیم می شود. التهاب مزمن می تواند به غضروف آسیب بزند و در نهایت باعث از بین رفتن غضروف و درد و خشکی شود. آرتریت روماتوئید شایع ترین مدل از گروه اختلالاتی است که با نام “آرتریت های التهابی” شناخته می شوند.
این بیماری به دنبال ضربه جدی به زانو رخ می دهد. شکستگی استخوان های اطراف زانو و پارگی رباط های زانو ممکن است به مرور زمان به غضروف مفصلی آسیب بزنند و باعث ایجاد درد زانو و محدود شدن عملکرد آن شوند.
ممکن است تعویض سطح زانو کلمه دقیق تری نسبت به تعویض زانو (که آرتروپلاستی نیز نامیده میشود) باشد زیرا تنها سطح استخوان ها تعویض می شود.
4 مرحله پایه در پروسه تعویض زانو وجود دارد:
استئوآرتریت شدید: (چپ) غضروف مفصلی و استخوان زیرین آن خارج شده و با ایمپلنت های فلزی جایگزین در ساق و ران جایگزین می گردد. یک فضاساز پلاستیکی در میان ایمپلنت ها قرار داده شده است. بخش کشککی در این تصویر نشان داده نشده است.
تصمیم جراحی تعویض مفصل زانو باید با همکاری شما، خانواده شما، پزشک خانواده و جراح ارتوپدی شما گرفته شود. پزشک شما ممکن است برای ارزیابی اینکه آیا شما از جراحی سود می برید یا نه، شما را به یک متخصص ارتوپدی ارجاع دهد.
دلایل متعددی وجود دارد که چرا پزشک جراحی تعویض مفصل را توصیه می کند. افرادی که از جراحی تعویض مفصل زانو سود می برند شامل افراد زیر می شوند:
بد شکلی زانو خمیده
محدودیت سنی یا وزنی خاصی برای جراحی تعویض مفصل زانو وجود ندارد.
توصیه به جراحی بر اساس میزان درد و ناتوانی بیمار صورت می گیرد نه سن بیمار. بیشتر بیماران تعویض مفصل زانو را در سن 50 تا 80 سالگی انجام می دهند، اما جراحان ارتوپد بیماران را فرد به فرد بررسی می کنند. تعویض مفصل زانو در تمامی سنین، از نوجوانانی که آرتریت نوجوانان دارند تا بیماران مسن که آرتریت تخریبی دارند، با موفقیت انجام می شود.
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمد آیتی فیروزآبادی فوق تخصص جراحی زانو از اینجا اقدام کنید
یک ارزیابی توسط جراح ارتوپدی از چند بخش تشکیل می شود:
(چپ) در این عکس رادیولوژی یک زانوی طبیعی، فضای بین استخوان ها نشان دهنده غضروف سالم است. (فلش ها) (راست) این تصویر رادیولوژی یک زانوی خم شده به دلیل آرتریت است که کاهش فضای مفصلی شدیدی را نشان می دهد (فلش ها)
جراح ارتوپد نتایج ارزیابی را با شما مطرح و درباره اینکه آیا تعویض مفصل زانو برای شما بهترین روش برای کاهش درد و بهبود عملکرد است یا خیر، بحث خواهد کرد. دیگر گزینه های درمانی شامل داروها، تزریق، فیزیوتراپی یا دیگر انواع جراحی نیز مد نظر بوده و مورد بحث قرار خواهند گرفت.
علاوه بر آن، جراح ارتوپد خطر های بالقوه و عوارض جانبی جراحی تعویض مفصل زانو که شامل خطرات مربوط به خود جراحی و دیگر عوارضی که می تواند به مرور زمان رخ دهد را برای شما توضیح می دهد.
یک عامل مهم برای تصمیم درباره انجام یا عدم انجام جراحی تعویض مفصل زانو این است که درک کنیم این جراحی چه نتایجی دارد و چه نتایجی به دنبال نخواهد داشت.
بیش از 90 درصد افرادی که جراحی تعویض مفصل زانو را انجام می دهند، کاهش شدید درد و بهبودی مشهودی را در انجام فعالیت های روزانه تجربه می کنند. اما تعویض مفصل زانو اجازه انجام کاری بیش از آنچه می توانستید پیش از ابتلا به آرتریت انجام دهید را به شما نمی دهد.
با استفاده و فعالیت معمولی، هر تعویض مفصل زانویی شروع به از بین بردن فضای پلاستیکی درونش می کند. فعالیت یا وزن بیش از حد، این از بین رفتن طبیعی را تسریع می کند و ممکن است زانوی تعویضی را شل کند و ایجاد درد کند. به همین دلیل، بیشتر جراحان در مورد فعالیت های شدید مثل دویدن، نرم دویدن، پریدن یا دیگر ورزش های شدید در ادامه زندگی توصیه هایی می کنند.
فعالیت های معقول پس از تعویض مفصل زانو شامل راه رفتن نامحدود، شنا کردن، گلف، رانندگی، راه رفتن طولانی سبک، دوچرخه سواری، رقص و ورزش های سبک می شود.
با فعالیت های مناسب، زانوی تعویض شده می تواند تا سالها باقی بماند.
احتمال بروز عوارض پس از تعویض مفصل زانو پایین است. عوارض جدی مثل عفونت مفصل زانو در کمتر از 2 درصد بیماران رخ می دهد. عوارض پزشکی جدی مثل سکته قلبی یا مغزی حتی از این میزان هم کمتر رخ می دهند. بیماری های مزمن (طولانی) خطر بروز عوارض را افزایش می دهند. اگرچه این عوارض شایع نیستند اما در صورت بروز، میتوانند بهبودی را محدود یا طولانی کنند.
نگرانی های خود را با پزشک ارتوپد خود پیش از جراحی مطرح کنید.
عفونت می تواند در محل زخم یا در عمق در محل پروتز رخ دهد. ممکن است این اتفاق در بیمارستان یا پس از رفتن به خانه رخ دهد. این اتفاق حتی می تواند سالها بعد بیافتد. عفونت های خفیف در محل زخم معمولا با آنتی بیوتیک درمان می شوند. عفونت های شدید یا عمقی ممکن است نیاز به جراحی و خارج کردن پروتز داشته باشند. هرگونه عفونت در بدن شما می تواند به مفصل جایگزین شده سرایت کند.
لخته های خونی در وریدهای پا یکی از عوارض شایع در تعویض مفصل زانو هستند. این لخته ها می توانند تهدید کننده حیات باشند اگر از محل خود جدا شده و به ریه ها مهاجرت کنند. جراح ارتوپد یک برنامه پیشگیری که شامل ارزیابی دوره ای پاها، ورزش های پا که منجر به افزایش جریان خون می شود، جوراب های حمایت کننده و داروها برای رقیق کردن خون در نظر می گیرد.
لخته های خونی ممکن است در یکی از رگ های عمقی بدن تشکیل شوند. در حالی که لخته های خونی می توانند در هر رگ (ورید) عمقی تشکیل شوند، ولی معمولا در رگ های لگن، ران یا ساق پا ایجاد می شوند.
اگرچه مواد و طراحی های ایمپلنت ها درست مثل تکنیک های جراحی در حال پیشرفت هستند، سطوح ایمپلنت ها ممکن است دچار خوردگی شوند و اجزا آن شل شوند. علاوه بر آن، اگرچه وسعت حرکتی 115 درجه برای پس از جراحی پیش بینی می شود، ممکن است اثر زخم روی زانو باقی مانده و حرکت را محدودتر کند، علی الخصوص در بیمارانی که پیش از جراحی نیز وسعت حرکتی محدودی داشته اند.
تعداد بسیار کمی از بیماران پس از تعویض مفصل زانو نیز درد دارند. اگرچه این عارضه نادر است و اکثریت بیماران پس از تعویض مفصل زانو کاهش درد بسیار زیادی را تجربه می کنند.
اگرچه این اتفاق نادر است، اما آسیب به اعصاب و عروق اطراف زانو می تواند در حین جراحی رخ دهد.
اگر تصمیم دارید تا جراحی تعویض مفصل زانو را انجام دهید، جراح ارتوپد ممکن است از شما بخواهد تا یک معاینه بالینی توسط پزشک خانواده خود چند هفته پیش از جراحی انجام دهید. این کار برای این است که مطمئن شویم شما سلامتی کافی برای انجام جراحی و بهبودی پس از آن را دارید. بسیاری از بیماران با بیماری های مزمن مثل بیماری قلبی، ممکن است نیاز باشد توسط پزشک متخصص مثل متخصص قلب، پیش از جراحی بررسی شوند.
ممکن است تست های متعدد مثل نمونه خون و ادرار و یک نوار قلب برای کمک به جراح ارتوپد جهت چیدن برنامه جراحی شما نیاز باشد.
به پزشک ارتوپد خود اطلاع دهید چه داروهایی مصرف می کنید. او درباره داروهایی که باید پیش از جراحی مصرف کنید یا آن ها را قطع کنید با شما صحبت خواهد کرد.
اگرچه میزان بروز عفونت پس از تعویض زانو بسیار پایین است، عفونت می تواند در صورت ورود باکتری به جریان خون رخ دهد. برای کاهش خطر عفونت، انجام کارهای اصلی دندان مثل کشیدن دندان یا انجام کارهای پریودنتال (عفونت لثه) باید به طور کامل پیش از جراحی تعویض مفصل زانو انجام شوند.
افراد با سابقه عفونت ادراری اخیر یا مکرر باید پیش از جراحی ارزیابی ادراری شوند. برای مردان مسن تر با بیماری پروستات باید انجام درمان کامل، پیش از جراحی تعویض مفصل زانو در نظر گرفته شود.
اگرچه شما به سرعت پس از جراحی می توانید با واکر یا عصا راه بروید، اما برای چند هفته برای انجام برخی کارها مثل آشپزی، خرید، حمام کردن و لباس شستن به کمک نیاز خواهید داشت.
اگر تنها زندگی می کنید، مطب جراح ارتوپد، مددکار اجتماعی یا مسئول ترخیص بیمارستان می تواند به شما کمک کند تا برنامه ریزی کنید تا یک نفر در خانه به شما کمک کند. آنها همچنین میتوانند برنامه ریزی کنند تا اگر بخواهید شما مدت زمانی را در یکی از مرکز های مراقبتی بگذرانید.
انجام چند کار می تواند انجام فعالیت های روزانه را برای شما آسان تر کند. برخی از این کارها که در فعالیت های روزانه به شما کمک می کنند:
احتمالا شما در روز جراحی در بیمارستان بستری شوید.
پس از بستری، شما توسط اعضای تیم بیهوشی ارزیابی می شوید. شایع ترین نوع بیهوشی، بیهوشی عمومی (شما به خواب فرو خواهید رفت)، نخاعی یا بی حسی با بلوک عصبی منطقه ای (شما بیدار هستید اما بدن شما از کمر به پایین بی حس خواهد بود) هستند. تیم بیهوشی تعیین خواهند کرد که چه نوع روش بیهوشی برای شما بهترین انتخاب خواهد بود.
خود پروسه حدود یک تا دو ساعت طول می کشد. جراح ارتوپد شما غضروف و استخوان آسیب دیده را خارج کرده و سپس فلز و پلاستیک ایمپلنت جدید را در محل قرار می دهد تا همترازی و عملکرد زانوی شما را بازگرداند.
انواع مختلف ایمپلنت های زانو بسته به نیاز های مختلف بیماران استفاده می شوند.
(چپ) عکس رادیولوژی یک زانوی مبتلا به آرتریت شدید (راست) عکس رادیولوژی نشان دهنده تعویض مفصل زانو است. توجه داشته باشید که فاصله ساز پلاستیکی میان دو بخش، در عکس رادیولوژی نمایان نمی شود.
پس از جراحی، شما به بخش ریکاوری منتقل می شوید که در آنجا چند ساعت باقی می مانید تا بهبودی شما از بیهوشی تحت نظر باشد. بعد از به هوش آمدن شما، به اتاقتان در بیمارستان منتقل خواهید شد.
احتمالا شما برای چند روز در بیمارستان خواهید ماند.
پس از جراحی، کمی احساس درد خواهید داشت. این موضوع بخشی طبیعی از روند بهبودی است. پزشک و پرستار شما برای کاهش درد با شما کار خواهند کرد که خود باعث تسریع سرعت بهبودی از جراحی می شود.
داروهایی که معمولا تجویز می شوند برای کاهش کوتاه مدت درد هستند. انواع بسیاری از داروها برای مدیریت درد موجود هستند که شامل اپوئیدها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و بی حسی های موضعی می شوند. پزشک شما ممکن است ترکیبی از این داروها را برای کاهش درد و همچنین به حداقل رساندن استفاده از اپوئیدها، استفاده کند.
آگاه باشید که اگرچه اپوئیدها کمک می کنند پس از جراحی درد کاهش یابد، اما آنها مخدر بوده و می توانند اعتیاد آور باشند. وابستگی به اپوئید و استفاده بیش از حد (سو مصرف مواد) در ایالات متحده تبدیل به یک مسئله سلامت عمومی تبدیل شده است. مهم است که اپوئیدها را تنها زیر نظر پزشک مصرف کنید. به محض بهبودی درد شما، از مصرف اپوئیدها خودداری کنید. اگر ظرف چند روز پس از جراحی درد شما بهبود نیافت با پزشک خود صحبت کنید.
جراح ارتوپد شما ممکن است از یک یا چند روش برای جلوگیری از تشکیل لخته خونی و کاهش تورم پا استفاده کند. این روش ها ممکن است شامل جوراب مخصوص کمکی، پوشش پای بادی (چکمه فشاری) و رقیق کننده های خون بشوند.
فورا پس از جراحی برای افزایش جریان خون درون عضلات پا و برای جلوگیری از ایجاد لخته خونی و تورم پا، بیمار به حرکت دادن پا و مچ تشویق می شود.
بیشتر بیماران روز پس از جراحی شروع به ورزش دادن زانوی خود می کنند. در برخی موارد، بیماران در همان روز جراحی شروع به حرکت دادن زانوی خود می کنند. یک فیزیوتراپ به شما ورزش های مخصوصی که باعث تقویت پای شما و بازگشت حرکات زانو می شود را آموزش خواهد داد که اینها به شما اجازه می دهند راه رفتن و دیگر فعالیت های طبیعی روزانه خود را به سرعت پس از جراحی انجام دهید.
برای بازگشت حرکات طبیعی زانو و پا، ممکن است جراح شما از یک تکیه و پشتیبان زانو استفاده کند که تا زمانی که شما در تخت هستید زانوی خود را به وسیله آن به آرامی تکان دهید. این وسیله دستگاه ورزشی حرکت انفعالی مداوم (CPM) نامیده می شود. برخی جراحان معتقدند که دستگاه حرکت انفعالی مداوم تورم پا را با بالا آوردن پا کاهش داده و گردش خون را با حرکت دادن عضلات پا بهبود می بخشد.
یک دستگاه حرکت انفعالی مداوم
در اوایل زمان پس از جراحی، تنفس سطحی در بیماران اتفاقی شایع است. این اتفاق معمولا عارضه بیهوشی، داروهای مسکن و گذراندن مدت زمان زیاد در تخت است. این تنفس سطحی می تواند باعث از کار افتادگی ریه (آتلکتازی نیز نامیده می شود) شود که بیمار را مشکوک به ذات الریه می کند. برای کمک به جلوگیری از این اتفاق، مهم است که تنفس های عمیق متناوب داشته باشید. ممکن است پرستار یک دستگاه ساده تنفس که به آن اسپیرومتر می گویند فراهم کند تا شما را به کشیدن نفس های عمیق تشویق کند.
موفقیت جراحی به شدت به میزان پیروی شما از دستورات جراح ارتوپدتان در خانه در چند هفته اول پس از جراحی بستگی دارد.
شما تعدادی بخیه یا گیره (منگنه پزشکی) در طول زخم یا یک بخیه در زیر پوست در جلوی زانوی خود خواهید داشت. بخیه ها یا گیره ها چند هفته پس از جراحی خارج می شوند. بخیه زیر پوست شما احتیاجی به کشیدن ندارد.
از شستشو دادن زخم خود در آب تا زمانی که زخم کامل خشک و بسته نشده است، خودداری کنید. ممکن است شما به پانسمان کردن زخم برای جلوگیری از تحریک با لباس یا جوراب های حمایتی، ادامه دهید.
تا چند هفته پس از جراحی از دست دادن اشتها اتفاقی رایج است. یک رژیم غذایی متعادل که غالبا با مکمل های آهن همراه است، برای بهبود زخم و بازگرداندن توان عضله مهم است.
ورزش به خصوص در چند هفته اول پس از جراحی یک بخش مهم مراقبت در خانه است. شما باید پس از 3 تا 6 هفته پس از جراحی قادر باشید تا فعالیت های طبیعی زندگی روزمره خود را انجام دهید. برخی دردها همراه با فعالیت یا در هنگام شب برای چند هفته پس از جراحی، شایع است.
فعالیت ها باید شامل موارد زیر باشد:
شما احتمالا زمانی که بتوانید زانوی خود را به اندازه کافی برای ورود و راحت نشستن درون خودرو خم کنید و وقتی که عضلات شما کنترل کافی برای واکنش مناسب برای گاز دادن و ترمز کردن را داشته باشد، قادر خواهید بود که رانندگی کنید. بیشتر افراد حدود 4 تا 6 هفته پس از جراحی می توانند رانندگی کنند.
برای کاهش خطر ایجاد لخته خون در چند هفته اول بهبودی، از دستورالعمل های جراح ارتوپد خود پیروی کنید. او ممکن است به شما توصیه کند تا داروهای رقیق کننده خون را که در بیمارستان مصرف کرده اید ادامه داده و مصرف کنید. اگر دچار هرگونه از علائم خطر زیر شدید فورا به پزشک خود اطلاع دهید.
علائم خطر لخته خونی: علائم خطر وجود لخته خون احتمالی در پا شامل موارد زیر می شود:
علائم خطر آمبولی ریوی: علائم خطری که نشان دهنده مهاجرت لخته خونی به ریه ها هستند شامل موارد زیر می شود:
یک علت شایع عفونت به دنبال جراحی تعویض مفصل زانو از باکتری است که از طریق یک درمان دهان و دندان، عفونت مجرای ادراری یا عفونت پوست که وارد جریان خون شده است. این باکتری ها می توانند در اطراف زانوی تعویض شده شما ساکن شده و عفونت ایجاد کنند.
پس از تعویض زانو، ممکن است نیاز باشد تا بیماران با ریسک فاکتور (عامل خطر) پیش از انجام درمان های دهان و دندان شامل جرم گیری یا پیش از هرگونه جراحی که باعث می شود باکتری وارد جریان خون شود، آنتی بیوتیک مصرف کنند. جراح ارتوپد با توجه به شرایط شما درباره نیاز به مصرف پیشگیرانه آنتی بیوتیک پیش از درمان های دهان و دندان صحبت خواهد کرد.
علائم خطر عفونت: در صورت داشتن هر یک از علائم زیر که احتمال وجود یک عفونت تعویض مفصل زانو را میدهد، به پزشک خود اطلاع دهید:
افتادن در هفته های اولیه پس از جراحی می تواند موجب آسیب زانو شده و ممکن است باعث شود که به جراحی های بیشتر نیاز پیدا کنید. پله ها تا زمان قدرتمند شدن و حرکت مناسب زانو، یک وسیله مخاطره آمیز هستند. شما باید از عصا، عصای زیر بغلی، واکر، نرده های مخصوص یا کمک یک نفر تا زمانی که تعادل، انعطاف پذیری و قدرت شما بهبود یابد، استفاده کنید.
جراح و فیزیتوراپ تصمیم می گیرند که چه وسایل کمکی ای به دنبال جراحی نیاز دارید و کی می توانید آن ها را کنار بگذارید.
هدف از تعویض زانو، بهبود در حرکت زانو است، اما بازگرداندن کامل حرکات معمول نیست. حرکات زانوی تعویض شده شما پس از جراحی می تواند با حرکات زانوی شما پیش از جراحی پیش بینی شود. بیشتر بیماران انتظار دارند تا بتوانند زانوی تعویض شده خود را کامل صاف و به میزان کافی برای بالا رفتن از پله و نشستن در خودرو و بیرون آمدن از آن خم کنند. زانو زدن گاهی باعث ایجاد ناراحتی می شود اما مضر نیست.
بیشتر افراد احساس بی حسی در پوست اطراف زخم دارند. شما همچنین ممکن است کمی خشکی عالی الخصوص در ورزش هایی که شامل خم کردن زانو می شود، احساس کنید.
بیشتر افراد صدای یک کلیک ناشی از پلاستیک و فلز را در هنگام راه رفتن یا خم کردن زانو حس کرده یا می شنوند. این اتفاق طبیعی است. این تفاوت ها به مرور زمان کم شده و بیشتر بیماران این اتفاقات را در مقایسه با درد و محدودیت عملکردی که پیش از جراحی تجربه کرده اند، قابل تحمل می دانند.
زانوی جدید شما ممکن است فلزیاب های داخل واحد های امنیت درون فرودگاه ها و برخی ساختمان ها را فعال کند. در صورت فعال شدن آژیر به مامور امنیتی درباره تعویض زانوی خود اطلاع دهید.
پس از جراحی، مطمئن شوید که کارهای زیر را انجام می دهید:
در حال حاضر، بیش از 90 درصد تعویض مفصل زانو مدرن تا 15 سال بعد از جراحی عملکرد خوبی دارند. پیروی از دستورات جراح ارتوپد و مراقبت کردن از زانوی تعویض شده و سلامت عمومی خود راه های مهمی برای رسیدن به موفقیت نهایی در جراحی شما هستند.
یکی از بزرگترین اهداف شما شروع دوباره رانندگی خواهد بود. اکثر افراد بسته به اظهارات پزشکشان، پس از 4 تا 6 هفته می توانند پشت فرمان بنشینند.
اگر جراحی روی زانوی چپ تان بود و با وسیله نقلیه ای با دنده اتوماتیک رانندگی می کنید، می توانید در عرض دو هفته دوباره رانندگی کنید.
به گفته کارشناسان تحقیقات ارتوپدی، اگر جراحی بر روی زانوی راست تان انجام شده باشد، می توانید در عرض 4 هفته رانندگی را از سر بگیرید.
اگر با وسیله نقلیه ای با دنده دستی رانندگی می کنید، بیش از 4 هفته زمان طول خواهد کشید تا بتوانید دوباره رانندگی کنید. در هر صورت باید بتوانید زانوی خود را به اندازه کافی خم کنید تا بتوانید پدال ها را فشار دهید.
مسافرت، به خصوص پرواز طولانی که در آن فضا برای پایتان تنگ است، برای شما سخت است.
در اینجا چند نکته برای حفظ مناسب بدن تان در حین پرواز ذکر شده است:
ورزش و جوراب های کشباف واریس می توانند از ایجاد لخته خون جلوگیری کنند.
همچنین ممکن است به دلیل تغییر فشار در کابین هواپیما زانوی شما متورم شود.
فیزیوتراپیست تان شما را تشویق می کند که هرچه زودتر شروع به راه رفتن بکنید. در ابتدا، شما از یک وسیله کمکی استفاده خواهید کرد، اما بهتر است فقط تا زمانی که به آن نیاز دارید، از آن استفاده کنید. راه رفتن بدون وسیله کمکی به شما کمک می کند تا قدرت زانوی خود را بازیابید.
کار با فیزیوتراپیست در هفته های اول مهم است، زیرا او می تواند هرگونه مشکلی را در زانویتان تشخیص دهد.
می توانید مسافت زیادی را راه بروید و پس از حدود 12 هفته شروع به انجام فعالیت های دیگر کنید.
شنا و سایر ورزش های آبی گزینه های خوبی هستند، زیرا چنین فعالیت های کم فشاری، برای زانویتان راحت است. قبل از وارد شدن به استخر مطمئن شوید که زخم تان کاملاً خوب شده است.
چند ماه اول وزن خود را بر روی پایتان نیندازید و از لیفت پا (بلند کردن پا) بر روی دستگاه های وزنه خودداری کنید تا این که متخصص فیزیوتراپی یا پزشک تان اجازه این کار را به شما بدهد.
در بزرگسالان، تعویض مفصل زانو یک روش بسیار موفق برای درمان درد و عدم تحرک ناشی از مرحله نهایی آرتروز زانو است. در نوجوانان و بزرگسالان جوانی که به آرتروز بدون علت مشخص مختص نوجوانی (JIA) مبتلا می شوند، بیماری آرتروز تا حدی پیشروی می کند که تعویض کامل مفصل زانو (آرتروپلاستی زانو) (TKA) ضروری باشد، ولی خوشبختانه این امر به ندرت اتفاق می افتد. از آنجایی که عمل های تعویض مفصل زانو کمتر انجام می گیرد، بررسی نتایج تعویض کامل مفصل زانو در آرتروز بدون علت مشخص مختص نوجوانی، همکاری بین المللی و چند مرکزی را می طلبید که اطلاعات بیماران پنج بیمارستان با هم تلفیق شوند.
جراحان مجرب آرتروپلاستی، تعداد 217 بیمار با 335 تعویض کامل مفصل زانو را در پنج بیمارستان بین سال های 1979 تا 2011 تحت درمان قرار دادند. همه بیماران به آرتروز بدون علت مشخص مختص نوجوانی مبتلا بودند –هرچند که بعضی بیماران دوران نوجوانی خود را تا پیش از پیشروی آرتروز نوجوانی شان تا مرحله نیاز به تعویض کامل مفصل زانو پشت سر گذاشته بودند. میانگین سنی بیماران در زمان جراحی 28.1 سال سن بود و بیماران در رده سنی 11 تا 58 سال سن قرار داشتند. با بررسی نمودارها، بیماران شناسایی شدند و سپس برای بررسی نتایج با آنها تماس گرفته شد. از بین این جراحی ها، 294 تعویض کامل مفصل زانو حداقل به مدت دو سال تحت درمان مداوم بودند. این بیماران با استفاده از یک آزمون استاندارد شناخته شده با عنوان تحلیل بقای کاپلان-مه یر مورد ارزیابی قرار گرفتند. در تعویض مفصل، واژه “بقا” اصطلاحی پزشکی به معنای “هنوز کار میکند” است و نشان می دهد که مفصل تعویض شده همچنان برای بیمار با موفقیت جواب می دهد و مشکلی پیش نیامده است و تعویض مجدد و اصلاحی صورت نگرفته است. محققان همچنین داده های مربوط به جراحی مجدد و همچنین تحمل راه رفتن، توانایی بالا و پایین رفتن از پله ها و استفاده از وسایل کمکی را مورد بررسی قرار دادند.
تعویض مفصل زانو در بیماران مبتلا به آرتروز بدون علت مشخص مختص نوجوانی و بیماران مسن مبتلا به آرتروز استخوان دوام یکسانی ندارد. بقا و دوام زانوی 10 ساله کاپلان مه یر، 92.2% و بقای زانوی 20 ساله، 75.5% بود. این مسئله بسیار نگران کننده است، زیرا بیماران جوان تر که سالیان درازی از ایمپلنت ها استفاده خواهد کرد، به ایمپلنت هایی با دوام بهتر و بیشتر نیاز دارند، نه به ایمپلنت هایی با دوام کمتر. دوام ایمپلنت ها ممکن است تحت تأثیر تراکم پایین استخوان بیمار، بدشکلی های شدید مفصلی و داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مورد استفاده برای درمان بیماری ها قرار بگیرند.
از بین بیماران مورد بررسی، بر اساس آخرین پیگیری 49% بیماران بدون محدودیت خاصی قادر به راه رفتن بودند، 22٪ می توانستند 5 تا 10 بلوک راه بروند و فقط 27٪ آنها می توانستند کمتر از 5 بلوک راه بروند. 11% بیماران نمی توانستند از پله ها بالا یا پایین بروند و 59% دیگر از نرده ها کمک می گرفتند. 11.7 درصد از عصا و 6.7 درصد از چوب های زیربغل استفاده می کردند. 11.7% نیز از ویلچر استفاده می کردند.
در کمال تعجب، در طی 32 سال مطالعه، علی رغم عرضه داروهای جدید در بازار در طی آن دهه ها، هر سال تعداد عمل جراحی های صورت گرفته نسبتا ثابت بود.
