نوبت دهی آنلاین مشاوره مجازی
چه وقتی جراحی روتاتور کاف پیشنهاد میشود اگر درد از روشهای غیر جراحی بهبود نیافت، پزشک ممکن است جراحی را بعنوان یک گزینه برای ترمیم روتاتور کاف پیشنهاد دهد. درد ادامه دار نشانه اصلی برای انجام جراحی است. همچنین اگر شما خیلی فعال هستید و از دست و بازویتان برای کارها یا ورزشهای بالا سری استفاده میکنید، پزشک به شما ممکن است جراحی راپیشنهاد کند

مقاله ای که در ادامه میخوانید اطلاعات عمیقی درباره درمان جراحی برای روتاتور کاف پاره در اختیارتان قرار میدهد، و ادامۀ مقاله “پارگی روتاتور کاف” میباشد. در این مقاله از سایت تهران ارتوپدی به این روش درمانی خواهیم پرداخت.

دکتر محمدجواد مرتضوی
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر نیما باقری فوق تخصص جراحی شانه و آرنج از اینجا اقدام کنید
دکتر محمدحسن کاسب
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمدرضا گیتی فوق تخصص و جراح شانه و دست از اینجا اقدام کنید

 

جراحی برای ترمیم یک روتاتور کاف پاره، اغلب مستلزم اتصال دوباره تاندون به سر هومروس (استخوان بازو) است. اگرچه یک پارگی جزئی، ممکن است فقط نیاز به یک فرآیند اصلاح و هموارسازی که دبریدمان (خارج کردن بافت های آسیب دیده و چیزهای خارجی از زخم) نامیده میشود داشته باشد. پارگی کامل، با بخیه زدن تاندون به موقعیت اصلیش روی هومروس ترمیم میشود.

تاندون های روتاتور کاف، سر استخوان هومروس (استخوان بازو) را میپوشانند، و به بلند کردن و چرخاندن دست کمک میکنند

چه وقتی جراحی روتاتور کاف پیشنهاد می شود؟

اگر درد از روشهای غیر جراحی بهبود نیافت، پزشک ممکن است جراحی را بعنوان یک گزینه برای ترمیم روتاتور کاف پیشنهاد دهد. درد ادامه دار نشانه اصلی برای انجام جراحی است. همچنین اگر شما خیلی فعال هستید و از دست و بازویتان برای کارها یا ورزشهای بالا سری استفاده میکنید، پزشک به شما ممکن است جراحی راپیشنهاد کند.

سایر علائمی که جراحی را بعنوان یک گزینه مناسب مطرح میکنند شامل:

  • علائم ادامه دار از 6 تا 12 ماه
  • اندازه پارگی بزرگ باشد (بیش از 3 سانتی متر) و کیفیت بافت های اطراف خوب باشد
  • ضعف و ناتوانی معنادار در عملکرد شانه
  • آسیب حادی که اخیراً رخ داده باعث پارگی شده باشد

(چپ) نمای روبرو و (راست) نمای بالا از تاندون هاییکه روتاتور کاف را شکل میدهند. فلش های آبی یک پارگی کامل را در تاندون بالاخاری (سوپرااسپیناتوس) نشان میدهند. نقطه ای که بیشترین پارگی روتاتور کاف در آن اتفاق میافتد

گزینه های ترمیم به روش جراحی

گزینه های کمی برای ترمیم پارگی روتاتور کاف وجود دارد. پیشرفت ها در تکنیک های جراحی برای ترمیم روتاتور کاف شامل فرآیندهای کمتر تهاجمی میشوند. درحالیکه تمام روشها هدف یکسانی دارند، درمان و شفا دادن تاندون، هریک مزایا و معایب خود را دارند.

نوع ترمیم انجام شده به چندین مؤلفه بستگی دارد، که شامل تجربه جراح و آشنایی او با پروسه خاصی، اندازه پارگی، آناتومی بیمار، و کیفیت بافت تاندون و استخوان میگردند.

بسیاری از اعمال جراحی بصورت سرپایی و بدون نیاز به بستری شدن در بیمارستان انجام میشوند. جراح ارتوپد با بیمار در مورد بهترین فرآیند جهت رسیدن به سلامتی او بحث و گفتگو خواهد کرد.

شما ممکن است علاوه بر پارگی روتاتور کاف مشکلات دیگری مانند پارگی تاندون دو سر (بی سپس)، آرتروز، خار استخوانی یا سایر پارگیهای بافت نرم داشته باشید. جراح ممکن است بتواند در حین عمل سایر مشکلات نام برده را نیز درمان کند.

سه تکنیک از شایع ترین تکنیک هاییکه در ترمیم پارگی روتاتور کاف استفاده میشوند، عبارتند از روش سنتی جراحی باز، ترمیم به روش آرتروسکوپی، و ترمیم به روش نیمه باز (مینی-باز). در نهایت بیمار تمام سه روش را در رهایی از درد، بهبود قدرت، و رضایتمندی کلی مانند هم ارزیابی مینماید.

جراحی باز

چنانچه پارگی بلند و پیچیده باشد، اغلب روش سنتی جراحی باز با یک برش بلند (به طول چندین سانتیمتر) مورد نیاز است. برای بهتر دیدن و دسترسی به تاندون پاره شده، جراح برش را در طول شانه ایجاد میکند و یکی از عضلات شانه (عضله دلتوئید) را جدا میکند.

در خلال یک ترمیم باز، جراح معمولاً خارهای استخوانی را از قسمت زیرین زائده سرشانه (زائده اخرمی/آکرومیون) برمیدارد (این فرآیند اکرومیوپلاستی نامیده میشود). چنانچه پارگی بزرگ یا پیچیده باشد، یا بازسازیهای اضافی مانند یک جابجایی تاندون نیاز باشد، یک ترمیم باز میتواند گزینه مناسبی باشد.

ترمیم باز اولین تکنیکی بود که برای روتاتور کافهای پاره استفاده شد. در طی سالیان، تکنولوژیهای جدید و بالا رفتن تجربه جراحان، ترمیم ها را به سمت فرآیندهای کمتر تهاجمی هدایت کرد.

ترمیم آرتروسکوپیک

   در خلال آرتروسکوپی جراح یک دوربین کوچک که آرتروسکوپ نامیده میشود را وارد مفصل شانه مینماید. دوربین تصاویر را روی صفحه تلویزیون نشان میدهد، و جراح از این تصاویر برای هدایت ابزارهای جراحی مینیاتوری استفاده میکند.

در حین آرتروسکوپی، جراح میتواند ساختار شانه را با جزئیات بسیار خوبی در مانیتور ببیند

از آنجاییکه آرتروسکوپ و ابزارهای جراحی باریک هستند، جراح میتواند بجای برش های بزرگتری که در جراحی استاندارد باز نیاز بود، از برش های بسیار کوچکی استفاده کند.

تصویر و عکس یک آرتروسکوپ و ابزارهای جراحی را نشان میدهند که از طریق ورودی ها وارد مفصل شانه شده اند

ترمیم آرتروسکوپی معمولاً یک عمل سرپایی است و روشی است که کمترین تهاجم را برای ترمیم روتاتور کاف پاره دارد.

(چپ) نمای آرتروسکوپیک از یک مفصل سالم شانه

(راست) در این نما از پارگی روتاتور کاف، یک فضای بزرگ بین لبه تاندون روتاتور کاف و سر هومروس (استخوان بازو) دیده میشود

(چپ) همان پارگی روتاتور کاف، از بالای تاندون دیده میشود

(راست) تاندون روتاتور کاف دوباره با بخیه متصل شده به توبروزیته بزرگ سر هومروس

ترمیم نیمه باز

ترمیم نیمه باز از تکنولوژی و ابزارآلات جدیدتر برای انجام ترمیم از طریق برشی کوچک بهره میبرد. 

در این روش معمولاً برش 3 تا 5 سانتیمتر است.

این تکنیک از آرتروسکوپی برای ارزیابی و درمان سایر ساختارهای مفصل استفاده میکند. برای مثال معمولاً خارهای استخوانی با آرتروسکوپی از بین میروند، این روش از جدا کردن عضله دلتوئید پرهیز میکند.

وقتیکه بخش آرتروسکوپی عمل کامل شد، جراح روتاتور کاف را از طریق برش نیمه باز ترمیم میکند. در خلال ترمیم تاندون، جراح ساختارهای شانه را بجای اینکه از مانیتور ببیند مستقیماً مشاهده میکند.

بهبودی

مدیریت درد

پس از جراحی، شما احساس درد خواهید داشت؛ این بخشی طبیعی از پروسه درمان است. پزشک و پرستاران تلاش میکنند تا درد را کاهش دهند تا هرچه سریعتر نقاهت جراحی طی شود.

اغلب برای دوره کوتاهی پس از جراحی داروهایی تجویز میشود. بسیاری از انواع دارو برای مدیریت درد در دسترس هستند، شامل مخدرها، داروهای ضد التهابی غیر کورتونی (NSAIDs)، و بی حس کننده های موضعی. پزشک ممکن است برای کاهش درد و همچنین به حداقل رساندن نیاز به مخدرها از ترکیبی از داروهای یاد شده استفاده نماید.

اگرچه که مخدرها به کاهش درد پس از جراحی کمک میکنند، ولی باید آگاه باشید که از مواد افیونی هستند و میتوانند اعتیاد آور باشند. وابستگی به مخدر و مصرف بیش از حد آن به یکی از موضوعات بحرانی سلامتی عمومی تبدیل شده است. مهم است که مخدرها فقط طبق دستور پزشک مصرف شوند. به محض اینکه درد شما شروع به بهبودی کرد، مصرف آن را متوقف کنید. اگر درد طی چند هفته پس از جراحی بهبود نیافت با پزشکتان صحبت کنید.

توانبخشی

توانبخشی نقشی حیاتی در بازگرداندن بیماران به فعالیت های روزمره ایفا میکند. یک برنامه فیزیوتراپی به شما کمک خواهد کرد تا توان و حرکت شانه خود را بازیابید.   

عدم تحرک: پس از جراحی، درمان بصورت گام به گام پیش میرود. ابتدا، وقتیکه تاندون درمان میشود، قسمت ترمیم شده نیاز به محافظت دارد. برای جلوگیری از حرکت دادن دستتان، به احتمال بسیار زیاد از گردن آویز استفاده خواهید کرد و در 4 تا 6 هفته نخستین پس از جراحی از حرکت دادن دست میبایست پرهیز کنید. مدت استفاده از گردن آویز به شدت آسیب بستگی دارد.

تمرینات منفعل (با کمک): حتی اگر پارگی ترمیم شود، عضلات اطراف بازو همچنان ضعیف باقی مانده اند. به محض اینکه جراح تشخیص دهد که حرکت دادن بازو و شانه بی خطر است، یک درمانگر به شما در تمرینات منفعلانه کمک خواهد کرد تا بازه حرکتی در شانه شما بهبود یابد. در تمرینات منفعلانه درمانگر از دست شما حمایت میکند و آن را در موقعیت های مختلف حرکت میدهد. در اکثر موارد، تمرینات منفعلانه ظرف 4 تا 6 هفته اول پس از جراحی آغاز شده است.

تمرینات فعال: پس از 4 تا 6 هفته، پیشرفت شما به حدی خواهد رسید که تمرینات را بدون کمک درمانگر خود انجام خواهید داد. حرکت عضلات توسط خودتان، بتدریج قدرت و کنترلتان روی دست را افزایش خواهد داد. در هفته های 8 تا 12، درمان گر برنامه تمرینات قدرتی را آغاز خواهد کرد.

انتظار میرود که بهبودی کامل چندین ماه زمان ببرد. اکثر بیماران بین 4 تا 6 ماه پس از جراحی، از بازه حرکتی عملکردی و قدرت کافی برخوردار خواهند بود. اگرچه این پروسه به آهستگی انجام میشود، ولی تعهد شما نسبت به توانبخشی کلید نتیجه موفق است.

تمرینات فعال درخلال توانبخشی، ممکن است شامل تمرینات ایزومتریک چرخش خارجی باشد، مانند چیزی که در شکل نشان داده شده است.
* تمرینات ایزومتریک: شامل تمرینات با فشار و مقاومت متقابل میشود.

نتیجه

اکثر بیماران پس از جراحی روتاتور کاف پاره، بهبود قدرت شانه و درد کمتر را گزارش کرده اند.

تک تک تکنیکهای جراحی (باز، نیمه باز، و آرتروسکوپیک) نتایج مشابهی در کاهش درد، بهبود قدرت و عملکرد، و رضایت بیماران رقم میزنند. در دستیابی به نتایج رضایت بخش، مهارت و تخصص جراح مهمتر از انتخاب تکنیک جراحی است.

مؤلفه هایی که میتوانند احتمال رسیدن به نتیجه رضایتبخش را کاهش دهند، عبارتند از:

  • تاندون/بافت ضعیف
  • پارگی بزرگ یا حجیم
  • همکاری ضعیف بیمار در توانبخشی و محدودیت های پس از جراحی
  • سن بالای بیمار (بیشتر از 65 سال)
  • کشیدن سیگار یا استفاده از محصولات نیکوتین دار دیگر

عوارض

بعد از جراحی روتاتور کاف، درصد کوچکی از بیماران عوارضی را تجربه میکنند. علاوه بر ریسک های معمول جراحی مانند خونریزی یا مشکلات مربوط به بیهوشی، عوارض جراحی عمل روتاتور کاف ممکن است شامل:

آسیب عصبی: این آسیب معمولاً عصبی که عضله شانه (دلتوئید) را فعال میکند درگیر منماید.

عفونت: به منظور کاهش ریسک عفونت، به بیمار در خلال جراحی آنتی بیوتیک داده میشود.

جدائی عضله دلتوئید: در خلال یک جراحی باز، این عضله شانه جداسازی میشود تا دسترسی بهتری را به روتاتور کاف برای جراح محیا نماید. در پایان پروسه این عضله در جای خود بخیه میشود. بسیار مهم است که از این ناحیه پس از جراحی و در حین توان بخشی محافظت بعمل آید تا فرصت خوب شدن پیدا کند.

خشکی: توانبخشی زود احتمال خشکی و از دست دادن حرکت را کاهش میدهد. در بیشتر مواقع، خشکی از طریق درمان و تمرینات تهاجمی بهبود میابد.

پارگی مجدد تاندون: احتمال پارگی مجدد بدنبال همه انواع ترمیم ها وجود دارد. هرچه پارگی بزرگتر، ریسک پارگی مجدد بالاتر. بیمارانی که دچار پارگی مجدد روتاتور کاف میشوند، معمولاً درد بیشتر یا کاهش عملکرد شانه ندارند. تکرار جراحی فقط در صورتی نیاز است که درد شدید یا از دست دادن عملکرد در شانه وجود داشته باشد.     

مقاله ای که در ادامه میخوانید اطلاعات عمیقی درباره درمان جراحی برای روتاتور کاف پاره در اختیارتان قرار میدهد، و ادامۀ مقاله “پارگی روتاتور کاف” میباشد. در این مقاله از سایت تهران ارتوپدی به این روش درمانی خواهیم پرداخت.

دکتر محمدجواد مرتضوی
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر نیما باقری فوق تخصص جراحی شانه و آرنج از اینجا اقدام کنید
دکتر محمدحسن کاسب
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمدرضا گیتی فوق تخصص و جراح شانه و دست از اینجا اقدام کنید

 

جراحی برای ترمیم یک روتاتور کاف پاره، اغلب مستلزم اتصال دوباره تاندون به سر هومروس (استخوان بازو) است. اگرچه یک پارگی جزئی، ممکن است فقط نیاز به یک فرآیند اصلاح و هموارسازی که دبریدمان (خارج کردن بافت های آسیب دیده و چیزهای خارجی از زخم) نامیده میشود داشته باشد. پارگی کامل، با بخیه زدن تاندون به موقعیت اصلیش روی هومروس ترمیم میشود.

تاندون های روتاتور کاف، سر استخوان هومروس (استخوان بازو) را میپوشانند، و به بلند کردن و چرخاندن دست کمک میکنند

چه وقتی جراحی روتاتور کاف پیشنهاد می شود؟

اگر درد از روشهای غیر جراحی بهبود نیافت، پزشک ممکن است جراحی را بعنوان یک گزینه برای ترمیم روتاتور کاف پیشنهاد دهد. درد ادامه دار نشانه اصلی برای انجام جراحی است. همچنین اگر شما خیلی فعال هستید و از دست و بازویتان برای کارها یا ورزشهای بالا سری استفاده میکنید، پزشک به شما ممکن است جراحی راپیشنهاد کند.

سایر علائمی که جراحی را بعنوان یک گزینه مناسب مطرح میکنند شامل:

  • علائم ادامه دار از 6 تا 12 ماه
  • اندازه پارگی بزرگ باشد (بیش از 3 سانتی متر) و کیفیت بافت های اطراف خوب باشد
  • ضعف و ناتوانی معنادار در عملکرد شانه
  • آسیب حادی که اخیراً رخ داده باعث پارگی شده باشد

(چپ) نمای روبرو و (راست) نمای بالا از تاندون هاییکه روتاتور کاف را شکل میدهند. فلش های آبی یک پارگی کامل را در تاندون بالاخاری (سوپرااسپیناتوس) نشان میدهند. نقطه ای که بیشترین پارگی روتاتور کاف در آن اتفاق میافتد

گزینه های ترمیم به روش جراحی

گزینه های کمی برای ترمیم پارگی روتاتور کاف وجود دارد. پیشرفت ها در تکنیک های جراحی برای ترمیم روتاتور کاف شامل فرآیندهای کمتر تهاجمی میشوند. درحالیکه تمام روشها هدف یکسانی دارند، درمان و شفا دادن تاندون، هریک مزایا و معایب خود را دارند.

نوع ترمیم انجام شده به چندین مؤلفه بستگی دارد، که شامل تجربه جراح و آشنایی او با پروسه خاصی، اندازه پارگی، آناتومی بیمار، و کیفیت بافت تاندون و استخوان میگردند.

بسیاری از اعمال جراحی بصورت سرپایی و بدون نیاز به بستری شدن در بیمارستان انجام میشوند. جراح ارتوپد با بیمار در مورد بهترین فرآیند جهت رسیدن به سلامتی او بحث و گفتگو خواهد کرد.

شما ممکن است علاوه بر پارگی روتاتور کاف مشکلات دیگری مانند پارگی تاندون دو سر (بی سپس)، آرتروز، خار استخوانی یا سایر پارگیهای بافت نرم داشته باشید. جراح ممکن است بتواند در حین عمل سایر مشکلات نام برده را نیز درمان کند.

سه تکنیک از شایع ترین تکنیک هاییکه در ترمیم پارگی روتاتور کاف استفاده میشوند، عبارتند از روش سنتی جراحی باز، ترمیم به روش آرتروسکوپی، و ترمیم به روش نیمه باز (مینی-باز). در نهایت بیمار تمام سه روش را در رهایی از درد، بهبود قدرت، و رضایتمندی کلی مانند هم ارزیابی مینماید.

جراحی باز

چنانچه پارگی بلند و پیچیده باشد، اغلب روش سنتی جراحی باز با یک برش بلند (به طول چندین سانتیمتر) مورد نیاز است. برای بهتر دیدن و دسترسی به تاندون پاره شده، جراح برش را در طول شانه ایجاد میکند و یکی از عضلات شانه (عضله دلتوئید) را جدا میکند.

در خلال یک ترمیم باز، جراح معمولاً خارهای استخوانی را از قسمت زیرین زائده سرشانه (زائده اخرمی/آکرومیون) برمیدارد (این فرآیند اکرومیوپلاستی نامیده میشود). چنانچه پارگی بزرگ یا پیچیده باشد، یا بازسازیهای اضافی مانند یک جابجایی تاندون نیاز باشد، یک ترمیم باز میتواند گزینه مناسبی باشد.

ترمیم باز اولین تکنیکی بود که برای روتاتور کافهای پاره استفاده شد. در طی سالیان، تکنولوژیهای جدید و بالا رفتن تجربه جراحان، ترمیم ها را به سمت فرآیندهای کمتر تهاجمی هدایت کرد.

ترمیم آرتروسکوپیک

   در خلال آرتروسکوپی جراح یک دوربین کوچک که آرتروسکوپ نامیده میشود را وارد مفصل شانه مینماید. دوربین تصاویر را روی صفحه تلویزیون نشان میدهد، و جراح از این تصاویر برای هدایت ابزارهای جراحی مینیاتوری استفاده میکند.

در حین آرتروسکوپی، جراح میتواند ساختار شانه را با جزئیات بسیار خوبی در مانیتور ببیند

از آنجاییکه آرتروسکوپ و ابزارهای جراحی باریک هستند، جراح میتواند بجای برش های بزرگتری که در جراحی استاندارد باز نیاز بود، از برش های بسیار کوچکی استفاده کند.

تصویر و عکس یک آرتروسکوپ و ابزارهای جراحی را نشان میدهند که از طریق ورودی ها وارد مفصل شانه شده اند

ترمیم آرتروسکوپی معمولاً یک عمل سرپایی است و روشی است که کمترین تهاجم را برای ترمیم روتاتور کاف پاره دارد.

(چپ) نمای آرتروسکوپیک از یک مفصل سالم شانه

(راست) در این نما از پارگی روتاتور کاف، یک فضای بزرگ بین لبه تاندون روتاتور کاف و سر هومروس (استخوان بازو) دیده میشود

(چپ) همان پارگی روتاتور کاف، از بالای تاندون دیده میشود

(راست) تاندون روتاتور کاف دوباره با بخیه متصل شده به توبروزیته بزرگ سر هومروس

ترمیم نیمه باز

ترمیم نیمه باز از تکنولوژی و ابزارآلات جدیدتر برای انجام ترمیم از طریق برشی کوچک بهره میبرد. 

در این روش معمولاً برش 3 تا 5 سانتیمتر است.

این تکنیک از آرتروسکوپی برای ارزیابی و درمان سایر ساختارهای مفصل استفاده میکند. برای مثال معمولاً خارهای استخوانی با آرتروسکوپی از بین میروند، این روش از جدا کردن عضله دلتوئید پرهیز میکند.

وقتیکه بخش آرتروسکوپی عمل کامل شد، جراح روتاتور کاف را از طریق برش نیمه باز ترمیم میکند. در خلال ترمیم تاندون، جراح ساختارهای شانه را بجای اینکه از مانیتور ببیند مستقیماً مشاهده میکند.

بهبودی

مدیریت درد

پس از جراحی، شما احساس درد خواهید داشت؛ این بخشی طبیعی از پروسه درمان است. پزشک و پرستاران تلاش میکنند تا درد را کاهش دهند تا هرچه سریعتر نقاهت جراحی طی شود.

اغلب برای دوره کوتاهی پس از جراحی داروهایی تجویز میشود. بسیاری از انواع دارو برای مدیریت درد در دسترس هستند، شامل مخدرها، داروهای ضد التهابی غیر کورتونی (NSAIDs)، و بی حس کننده های موضعی. پزشک ممکن است برای کاهش درد و همچنین به حداقل رساندن نیاز به مخدرها از ترکیبی از داروهای یاد شده استفاده نماید.

اگرچه که مخدرها به کاهش درد پس از جراحی کمک میکنند، ولی باید آگاه باشید که از مواد افیونی هستند و میتوانند اعتیاد آور باشند. وابستگی به مخدر و مصرف بیش از حد آن به یکی از موضوعات بحرانی سلامتی عمومی تبدیل شده است. مهم است که مخدرها فقط طبق دستور پزشک مصرف شوند. به محض اینکه درد شما شروع به بهبودی کرد، مصرف آن را متوقف کنید. اگر درد طی چند هفته پس از جراحی بهبود نیافت با پزشکتان صحبت کنید.

توانبخشی

توانبخشی نقشی حیاتی در بازگرداندن بیماران به فعالیت های روزمره ایفا میکند. یک برنامه فیزیوتراپی به شما کمک خواهد کرد تا توان و حرکت شانه خود را بازیابید.   

عدم تحرک: پس از جراحی، درمان بصورت گام به گام پیش میرود. ابتدا، وقتیکه تاندون درمان میشود، قسمت ترمیم شده نیاز به محافظت دارد. برای جلوگیری از حرکت دادن دستتان، به احتمال بسیار زیاد از گردن آویز استفاده خواهید کرد و در 4 تا 6 هفته نخستین پس از جراحی از حرکت دادن دست میبایست پرهیز کنید. مدت استفاده از گردن آویز به شدت آسیب بستگی دارد.

تمرینات منفعل (با کمک): حتی اگر پارگی ترمیم شود، عضلات اطراف بازو همچنان ضعیف باقی مانده اند. به محض اینکه جراح تشخیص دهد که حرکت دادن بازو و شانه بی خطر است، یک درمانگر به شما در تمرینات منفعلانه کمک خواهد کرد تا بازه حرکتی در شانه شما بهبود یابد. در تمرینات منفعلانه درمانگر از دست شما حمایت میکند و آن را در موقعیت های مختلف حرکت میدهد. در اکثر موارد، تمرینات منفعلانه ظرف 4 تا 6 هفته اول پس از جراحی آغاز شده است.

تمرینات فعال: پس از 4 تا 6 هفته، پیشرفت شما به حدی خواهد رسید که تمرینات را بدون کمک درمانگر خود انجام خواهید داد. حرکت عضلات توسط خودتان، بتدریج قدرت و کنترلتان روی دست را افزایش خواهد داد. در هفته های 8 تا 12، درمان گر برنامه تمرینات قدرتی را آغاز خواهد کرد.

انتظار میرود که بهبودی کامل چندین ماه زمان ببرد. اکثر بیماران بین 4 تا 6 ماه پس از جراحی، از بازه حرکتی عملکردی و قدرت کافی برخوردار خواهند بود. اگرچه این پروسه به آهستگی انجام میشود، ولی تعهد شما نسبت به توانبخشی کلید نتیجه موفق است.

تمرینات فعال درخلال توانبخشی، ممکن است شامل تمرینات ایزومتریک چرخش خارجی باشد، مانند چیزی که در شکل نشان داده شده است.
* تمرینات ایزومتریک: شامل تمرینات با فشار و مقاومت متقابل میشود.

نتیجه

اکثر بیماران پس از جراحی روتاتور کاف پاره، بهبود قدرت شانه و درد کمتر را گزارش کرده اند.

تک تک تکنیکهای جراحی (باز، نیمه باز، و آرتروسکوپیک) نتایج مشابهی در کاهش درد، بهبود قدرت و عملکرد، و رضایت بیماران رقم میزنند. در دستیابی به نتایج رضایت بخش، مهارت و تخصص جراح مهمتر از انتخاب تکنیک جراحی است.

مؤلفه هایی که میتوانند احتمال رسیدن به نتیجه رضایتبخش را کاهش دهند، عبارتند از:

  • تاندون/بافت ضعیف
  • پارگی بزرگ یا حجیم
  • همکاری ضعیف بیمار در توانبخشی و محدودیت های پس از جراحی
  • سن بالای بیمار (بیشتر از 65 سال)
  • کشیدن سیگار یا استفاده از محصولات نیکوتین دار دیگر

عوارض

بعد از جراحی روتاتور کاف، درصد کوچکی از بیماران عوارضی را تجربه میکنند. علاوه بر ریسک های معمول جراحی مانند خونریزی یا مشکلات مربوط به بیهوشی، عوارض جراحی عمل روتاتور کاف ممکن است شامل:

آسیب عصبی: این آسیب معمولاً عصبی که عضله شانه (دلتوئید) را فعال میکند درگیر منماید.

عفونت: به منظور کاهش ریسک عفونت، به بیمار در خلال جراحی آنتی بیوتیک داده میشود.

جدائی عضله دلتوئید: در خلال یک جراحی باز، این عضله شانه جداسازی میشود تا دسترسی بهتری را به روتاتور کاف برای جراح محیا نماید. در پایان پروسه این عضله در جای خود بخیه میشود. بسیار مهم است که از این ناحیه پس از جراحی و در حین توان بخشی محافظت بعمل آید تا فرصت خوب شدن پیدا کند.

خشکی: توانبخشی زود احتمال خشکی و از دست دادن حرکت را کاهش میدهد. در بیشتر مواقع، خشکی از طریق درمان و تمرینات تهاجمی بهبود میابد.

پارگی مجدد تاندون: احتمال پارگی مجدد بدنبال همه انواع ترمیم ها وجود دارد. هرچه پارگی بزرگتر، ریسک پارگی مجدد بالاتر. بیمارانی که دچار پارگی مجدد روتاتور کاف میشوند، معمولاً درد بیشتر یا کاهش عملکرد شانه ندارند. تکرار جراحی فقط در صورتی نیاز است که درد شدید یا از دست دادن عملکرد در شانه وجود داشته باشد.     

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

نوبت دهی آنلاین