آرتروسکوپی مچ دست یک فرآیند جراحی است که برای تشخیص و درمان مشکلات داخل مفصل استفاده می شود. در این مقاله از سایت تهران ارتوپدی به بررسی روش آرتروسکوپی مچ دست خواهیم پرداخت.
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر آیدین عرب زاده فوق تخصص جراحی دست و اعصاب محیطی از اینجا اقدام کنید
در آرتروسکوپی از یک ابزار کوچک فیبر نوری به نام آرتروسکوپ استفاده میشود که به جراح این امکان را میدهد تا بدون ایجاد یک برش بزرگ روی عضله و سایر بافت ها، درون مفصل را ببیند.
مچ دست یک مفصل پیچیده تشکیل شده از 8 استخوان کوچک و بسیاری رباط های متصل کننده میباشد. جراحی آرتروسکوپی برای تشخیص و درمان تعدادی از بیماری های مچ دست از جمله درد مزمن مچ دست، شکستگی های مچ دست، کیست های گنگلیونی (کیست های عصبی) و پارگی های رباط (لیگامان) قابل استفاده است.
جراح برش های کوچکی بنام پورتال در پوست نقاط مشخص اطراف مفصل ایجاد می کند.
بسته به منطقه‌ای که نیاز به دیدن دارد، جراح پورتال ها را در نقاط خاصی از مچ دست در نظر می گیرد
طول این برش ها در حدود 12 میلیمتر است. آرتروسکوپ که تقریباً به اندازه یک مداد است، از طریق این برش ها وارد میشود. آرتروسکوپ حاوی یک لنز کوچک، یک دوربین مینیاتوری و یک سیستم روشنایی می باشد.
تصاویر سه بعدی مَفصل از طریق دوربین روی صفحه یک تلویزیون نشان داده می شود. جراح همزمان با حرکت ابزارها درون مفصل به صفحه تلویزیون نگاه می کند.
کاوشگرها، پنس ها، چاقو ها، و رنده ها در انتهای آرتروسکوپ جهت اصلاح مشکلاتی که توسط جراح کشف شده اند استفاده میشوند.
اگر علت درد مچ دست به روشنی مشخص نباشد میتوان برای تشخیص دقیق تر از آرتروسکوپی تشخیصی استفاده کرد. همچنین چنانچه علیرغم بکار بستن روش های درمانی غیر جراحی درد همچنان ادامه داشته باشد ممکن است از آرتروسکوپی تشخیصی استفاده شود.
پیش از جراحی آرتروسکوپی پزشک کارهای ذیل را انجام خواهد داد:
معمولاً در جراحی آرتروسکوپی فقط نیاز به بی حسی دست و بازو میباشد (بی حسی یا بیهوشی منطقه ای). برای آرام کردن بیشتر بیمار ممکن است به او آرام بخش داده شود.
دو یا بیش از دو برش (پورتال) در پشت مچ دست ایجاد میشود. آرتروسکوپ و ابزارها از طریق پورتال ها وارد شده و مفصل از طریق دوربین موجود در انتهای آرتروسکوپ مشاهده میشود.
پس از جراحی، برش ها بوسیله یک بخیه کوچک بسته شده و پانسمان میشوند. گاهی اوقات از یک آتل نیز استفاده می شود.
جراحی آرتروسکوپی میتواند برای تعدادی از بیماریهای مچ دست مورد استفاده قرار گیرد.
درد مزمن (طولانی مدت) مچ دست
وقتی که نتایج سایر آزمایشات منتج به تشخیص شفاف و درستی نشده باشد، ممکن است جراحی آرتروسکوپی اکتشافی برای تشخیص علت درد مزمن استفاده شود. اغلب، ممکن است مناطق ملتهب، غضروف آسیب دیده، یا سایر یافته ها بدنبال یک آسیب مچ دست دیده شوند. در برخی موارد، پس از تشخیص، بیماری نیز از طریق آرتروسکوپی میتواند درمان شود.
شکستگی مچ دست
پیرو یک شکستگی استخوان در مچ دست ممکن است خرده های کوچک استخوان در مفصل باقی بمانند؛ آرتروسکوپی مچ دست میتواند این خرده ها را خارج کرده، تکه های شکسته استخوان را با یکدیگر تراز و همراستا نموده، و آنها را بوسیله پین ها، سیم ها، یا پیچ ها در کنار هم تثبیت نماید.
کیست های گنگلیونی (کیست های عصبی)
معمولاً کیست عصبی از یک پایه میان دو استخوان مچ دست رشد میکند. در خلال یک عمل آرتروسکوپی، جراح میتواند پایه را بردارد، که میتواند شانس برگشت این کیست را کاهش دهد.
پارگی رباط/TFCC
رباط ها تسمه های فیبری از بافته های متصل کننده ای هستند که استخوان ها را به یکدیگر متصل یا لولا میکنند. آنها پایداری و حمایت از مفاصل را تأمین مینمایند. TFCC یک ساختار بالشتکی در داخل مچ دست است. یک سقوط روی دست کشیده شده میتواند باعث پارگی رباط، TFCC، یا هردو شود. نتیجه آن درد به هنگام حرکت یا احساس صدای کلیک است. در خلال جراحی آرتروسکوپی جراح میتواند پارگی ها را ترمیم نماید.
آزادسازی تونل کارپال
سندرم تونل کارپال با بی حسی و مور مور شدن دست مشخص میشود، و گاهی با درد در بالای بازو. این سندرم از فشار روی یک عصب که از تونل کارپال عبور میکند ناشی میشود. (تونل کارپال از استخوان های مچ دست و یک سقف از بافت ضخیم شکل میگیرد). فشار میتواند در اثر دلایل زیادی از قبیل تحریک و تورم بافت کپسول (سینوویوم) مفصل که تاندون ها را میپوشاند ایجاد شود. چنانچه سندروم تونل کارپال به درمانهای غیر جراحی پاسخ ندهد، ترمیم از روش جراحی بعنوان یک گزینه مطرح خواهد بود. جراح سقف لیگامانی (رباطی) را برش میدهد و تونل را بزرگ میکند. این کار باعث کاهش فشار از روی عصب و تخفیف در علایم میشود. این کار گاهی با استفاده از یک آرتروسکوپ صورت میگیرد.
نمای نشان داده شده از داخل مفصل بوسیله آرتروسکوپ. رباط TFCC پاره شده و جراح در حال تمیز کردن ناحیه بوسیله یک قلاب است تا سطح صافی را برای بخیه زدن رباط پاره شده ایجاد کند. سر استخوان اولنا از میان رباط پاره شده مشخص است که در کنار سر استخوان رادیوس قرار گرفته است.
برای 2 یا 3 روز اول پس از جراحی، مچ دست باید بالا نگه داشته شود و بانداژ آن باید بصورت تمیز و خشک حفظ شود. یخ میتواند به کاهش تورم کمک نماید. ورزش هایی هستند که میتوانند به حفظ حرکت و بازیابی قدرت کمک کنند. اگرچه که معمولاً درد پس از جراحی متوسط است، ولی داروهای مسکن نیز میتوانند به تسکین درد کمک کنند.
عوارض، در حین یا پس از جراحی مچ دست غیر معمول میباشند. ولی ممکن است شامل عفونت، آسیب های عصبی، تورم بیش از حد، خونریزی، بجا ماندن اثر زخم، یا پارگی تاندون باشد. پیش از جراحی، پزشک در مورد عوارض احتمالی آرتروسکوپی با شما صحبت خواهد کرد.
