چه شما در حال شروع به امتحان کردن گزینه های درمانی باشید چه تصمیم خود را برای انجام عمل جراحی گرفته باشید، این اطلاعات به شما کمک می کند تا فواید و محدودیت های تعویض کامل مفصل ران را درک کنید. این مقاله نحوه کار مفصل ران طبیعی، علل درد مفصل ران، انتظاراتی که باید از جراحی تعویض مفصل ران داشت و فعالیت های ورزشی که کمک می کند تا حرکت و قدرت خود را باز یابید و بتوانید به فعالیت های روزمره خود برگردید را توضیح می دهد. در این مقاله از سایت تهران ارتوپدی به روش تعویض کامل مفصل ران خواهیم پرداخت.
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر محمدجواد مرتضوی فوق تخصص و جراح زانو و لگن از اینجا اقدام کنید
اگر مفصل ران به واسطه آرتریت، شکستگی یا دیگر بیماری ها آسیب دیده است، فعالیت های معمول مثل راه رفتن یا نشستن و برخاستن میتواند دردناک و مشکل باشد. مفصل لگن ممکن است خشک باشد و پوشیدن جوراب و کفش سخت باشد. ممکن است حتی در حال استراحت نیز احساس ناراحتی وجود داشته باشد. همچنین می توانید درباره تعویض مفصل زانو نیز مطالعه بفرمایید.
جراحی آرتروپلاستی کامل مفصل ران (تعویض کامل مفصل ران یا به اختصار THA) معمولا بر روی بیمارانی انجام می گیرد که مفصل ران شان در مرحله نهایی فرسایش و تخریب است. فرسایش و تخریب مفصل در نتیجه آسیب و ضربه قبلی، ناهنجاری های مادرزادی مفصل ران، آرتروز التهابی و معمولا آرتروز استخوان بروز می کند. جراحی تعویض مفصل لگن یکی از برترین جراحی هایی است که ما انجام می دهیم.
خوشبختانه جراحی تعویض مفصل لگن یکی از موفق ترین جراحی های ارتوپدی است. بسیاری از بیماران فقط چند هفته پس از انجام عمل، بهبودی سریع و تسکین مشهود درد و تحرک را گزارش می کنند. اگر جراحی تعویض مفصل لگن را پیش رو دارید، مطمئن باشید که راه را درست آمده اید.
اگر دارو، ایجاد تغییرات در فعالیت روزانه و استفاده از حمایت کننده ها برای راه رفتن به اندازه کافی به بهبود علائم کمک نکند، شاید بهتر است جراحی تعویض مفصل ران را در نظر داشته باشید. جراحی تعویض مفصل ران یک جراحی ایمن و موثر است که می تواند درد را کاهش داده، حرکت را بیشتر کرده و به شما کمک کند تا از فعالیت های روزمره و طبیعی لذت ببرید.
جراحی تعویض مفصل ران که اولین بار در سال 1960 انجام شد یکی از موفق ترین جراحی های تمام پزشکی است. از سال 1960، پیشرفت ها در تکنیک ها و تکنولوژی در جراحی تعویض مفصل، کارآیی جراحی تعویض مفصل ران را به میزان بسیار زیاد افزایش داده است.
مفصل لگن یکی از بزرگترین مفاصل بدن است. این مفصل یک مفصل گوی و کاسه است. کاسه از استابولوم که بخشی از استخوان بزرگ پلویس است تشکیل شده است. گوی سر فمور است که همان انتهای فوقانی فمور (استخوان ران) را تشکیل می دهد.
سطح استخوان گوی و کاسه با غضروف مفصلی که یک ماده نرم است که انتهای استخوان ها را احاطه می کند و حرکت را آسان میکند، پوشیده شده است.
یک بافت نازک به نام غشای سینوویال، مفصل ران را احاطه میکند. در یک مفصل ران سالم، این غشا میزان کمی از یک مایع را تولید میکند که غضروف را روان میکند و تقریبا تمام اصطکاک حین حرکت مفصل ران را از بین می برد.
بافت های نواری به نام رباط (کپسول مفصل ران) گوی و کاسه را به هم متصل میکند و مفصل را پایدار میکند.
آناتومی طبیعی مفصل ران
شایع ترین علت درد مزمن و ناپایداری مفصل ران آرتریت است. استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتوئید و آرتریت ناشی از ضربه شایع ترین انواع این بیماری هستند.
این بیماری یک نوع آرتریت وابسته به سن و از نوع سایشی و گسستنی می باشد. این بیماری معمولا در افراد با سن بیش از 50 سال و افراد دارای سابقه خانوادگی رخ میدهد. غضروف احاطه کننده استخوان های مفصل ران ساییده میشود. سپس استخوان ها به یکدیگر ساییده میشوند و باعث درد و خشکی مفصل ران میشوند. آرتروز مفصل ران ممکن است توسط بی نظمی های ظریف و نامحسوس در هنگام رشد مفصل ران در کودکی نیز ایجاد یا تشدید شود.
این بیماری یک بیماری خود ایمنی بوده که در آن غشای سینوویال ضخیم و ملتهب میشود. این التهاب مزمن میتواند به غضروف آسیب بزند که منجر به درد و خشکی شود. آرتریت روماتوئید شایع ترین نوع گروهی از بیماری ها به نام “آرتریت های التهابی” است.
این بیماری به دنبال یک آسیب جدی یا شکستگی مفصل ران ایجاد میشود. غضروف ممکن است آسیب ببیند و به مرور زمان منجر به درد مفصل ران و خشکی آن شود.
یک آسیب به مفصل ران، مثل در رفتگی یا شکستگی، ممکن است منجر به محدودیت در خونرسانی به سر فمور شود. به این اتفاق نکروز آواسکولار (که به آن به طور شایع استئونکروز نیز میگویند) گفته میشود. کمبود خون ممکن است منجر به از بین رفتن سطح استخوان شده و در نتیجه آن آرتریت به وجود آید. برخی از بیماری ها نیز میتوانند باعث ایجاد نکروز آواسکولار شوند.
برخی از نوزادان و کودکان دچار مشکلات مفصل ران هستند. اگرچه مشکلات در دوران کودکی با موفقیت درمان میشوند، اما ممکن است بعدها در زندگی منجر به ایجاد آرتریت شوند. این اتفاق به این علت می افتد که ممکن است مفصل ران به طور طبیعی رشد نکند و سطوح مفصلی تحت تاثیر آن قرار بگیرند.
در استئوآرتریت (آرتروز) مفصل ران، غضروف مفصلی نرم ساییده شده و فرسوده و سفت می شود.
بیماران مبتلا به بیماری های مفصل ران اغلب به دلیل شکایت اولیه از درد به پزشک مراجعه می کنند. درد می تواند مبهم و ثابت یا متناوب و بسیار “تیز و شدید” باشد. شایع ترین ناحیه درد اطراف خود مفصل ران است، اما اغلب به صورت فتق همراه با درد در کشاله ران یا به صورت مشکل در کمر همراه با کمردرد در مجاورت خط کمربند بروز می کند. گاهی اوقات علائم بیماری مفصل ران، داشتن درد مزمن در ناحیه ران و زانو است- هرچند که این علائم چندان شایع نیست. در صورت داشتن هر یک از این مشکلات، حتما به پزشک ارتوپد مراجعه کنید.
با افزایش درد ناشی از بیماری مفصل ران، فعالیت هایی مانند راه رفتن، ورزش، نشستن در ماشین یا حتی پوشیدن کفش و جوراب دشوار می شود. دامنه حرکتی و انعطاف پذیری بیمار در مرحله نهایی آرتروز مفصل ران اغلب بسیار محدود است. این درد و سفتی مفصل لگن، اغلب باعث ایجاد تغییر در نحوه حرکت بیماران، خواب و لباس پوشیدن شان می شود.
معمولا علائم بیماری لگن به تدریج بروز می کنند. قبل از اینکه خود بیمار به مشکل اش پی ببرد، ممکن است دوستان و خانواده تشخیص دهند که او می لنگد یا با مشکلات حرکتی مواجه است.
خبر خوب در مورد بیماری مفصل لگن این است که اگر شیوه های غیرجراحی (مانند اصلاح فعالیت، ورزش کم فشار، استفاده از عصا، دارو و فیزیوتراپی) موثر واقع نشوند، جراحی تعویض مفصل لگن روشی بسیار موثر است.
در جراحی تعویض کامل مفصل ران (که آرتروپلاستی کامل مفصل ران نیز نامیده میشود)، استخوان و غضروف آسیب دیده خارج شده و با اجزا مصنوعی جایگزین می شوند.
(چپ) اجزا منفرد جراحی تعویض مفصل ران. (وسط) ترکیب اجزا به عنوان یک ایمپلنت. (راست) ایمپلنت قرار گرفته در مفصل ران.
تصمیم گیری برای انجام جراحی تعویض مفصل ران باید با همکاری بیمار، خانواده بیمار و جراح ارتوپد انجام شود. روند معمول این تصمیم گیری با ارجاع دادن بیمار توسط پزشک به یک جراح ارتوپد برای انجام یک ارزیابی اولیه آغاز میشود.
هیچ محدودیت سنی و وزنی خاصی برای جراحی تعویض مفصل ران وجود ندارد.
توصیه ها برای جراحی به میزان درد و ناتوانی فرد بستگی دارد نه سن افراد. بیشتر بیمارانی که جراحی تعویض کامل مفصل ران را انجام میدهند بین 50 تا 80 سالگی هستند اما با این حال جراحان ارتوپدی شرایط هر بیمار را به طور جداگانه بررسی میکنند. جراحی تعویض کامل مفصل ران در تمامی سنین از نوجوانی که فرد مبتلا به آرتریت نوجوانان میشود تا بیماران مسن تر که دچار آرتریت تخریبی میشوند، با موفقیت انجام شده است.
دلایل متعددی وجود دارد که چرا پزشک ممکن است جراحی تعویض مفصل ران را پیشنهاد دهد. افرادی که از جراحی تعویض مفصل ران سود میبرند معمولا دارای علائم زیر هستند:
ارزیابی توسط جراح ارتوپد شامل چند بخش می شود:
(چپ) در این عکس رادیولوژی مفصل ران طبیعی، فضای بین گوی و کاسه نشان دهنده غضروف سالم است. (راست) این تصویر رادیولوژی یک مفصل ران مبتلا به آرتریت است که کاهش شدید فضای بین مفصلی را نشان میدهد.
جراح ارتوپد نتایج ارزیابی را با بیمار مرور کرده و درباره اینکه آیا جراحی تعویض مفصل ران برای او بهترین روش کاهش درد و بهبود میزان حرکت است یا نه، صحبت خواهد کرد. دیگر گزینه های درمانی مثل دارو، فیزیوتراپی یا جراحی های مدل دیگر نیز ممکن است در نظر گرفته شوند.
علاوه بر آن، جراح ارتوپد خطرات بالقوه و عوارض جراحی تعویض مفصل ران که شامل خطرات خود جراحی و آنهایی که میتوانند پس از جراحی رخ دهند را نیز به بیمار توضیح میدهد.
در پرسش سوالات خود از پزشک در مورد مسائلی که متوجه نمیشود، تردید نکنید. هر چه بیشتر بدانید، تغییرات ناشی از جراحی تعویض مفصل ران در زندگی خود را بهتر میتوانید کنترل کنید.
یک عامل مهم برای تصمیم گیری درباره انجام انجام عمل جراحی این است که بدانیم این عمل چه کارهایی میتواند و چه کارهای نمیتواند انجام دهد. بیشتر افرادی که تحت عمل جراحی تعویض مفصل ران قرار میگیرند، کاهش شدید درد مفصل ران و بهبود قابل توجه در انجام فعالیت های روزمره زندگی را تجربه میکنند.
با استفاده و فعالیت عادی، ماده میان گوی و کاسه هر مفصل ران مصنوعی تعویض شده شروع به ساییده شدن میکند. فعالیت بیش از حد یا اضافه وزن میتواند این سایش طبیعی را سرعت بخشیده و باعث شل شدن مفصل ران تعویض شده و دردناک شدن آن بشود. به همین علت، بیشتر جراحان توصیه میکنند تا از فعالیت ها و ورزش های با شدت بالا مثل دویدن، نرم دویدن یا پریدن خودداری شود.
فعالیت های واقع گرایانه به دنبال جراحی تعویض کامل مفصل ران شامل راه رفتن نامحدود، شنا کردن، گلف، رانندگی، پیاده روی طولانی، دوچرخه سواری، رقص و دیگر ورزش های با شدت کم است.
با تنظیم مناسب فعالیت ها، مفصل ران تعویض شده می تواند برای سال های زیادی عمر کند.
اگر تصمیم به انجام جراحی تعویض مفصل ران گرفتید، جراح ارتوپد ممکن است از شما بخواهد تا پیش از انجام جراحی معاینه بالینی کاملی توسط پزشک خانواده انجام دهید. این کار برای اطمینان پیدا کردن از سلامت کافی برای انجام جراحی و بهبودی پس از آن مورد نیاز است. بسیاری از بیماران با بیماری های مزمن، مثل بیماری های قلبی، ممکن است توسط یک متخصص، مثل متخصص قلب و عروق، پیش از جراحی بررسی شوند.
ممکن است چند آزمایش مثل آزمایش خون و ادرار، نوار قلب، عکس رادیولوژی قفسه سینه برای کمک به تعیین برنامه جراحی نیاز باشد.
پوست پیش از جراحی نباید هیچگونه عفونت یا سوزش و ناراحتی داشته باشد. اگر هر کدام از اینها وجود داشت، برای درمان و بهبودی پوست خود پیش از جراحی با پزشک ارتوپد خود تماس بگیرید.
ممکن است به شما توصیه شود تا پیش از جراحی خون خود را اهدا کنید. این خون ذخیره میشود برای اینکه ممکن است پس از جراحی بدان نیاز داشته باشید.
به پزشک جراح ارتوپد داروهای مصرفی خود را اطلاع دهید. او یا پزشک خانواده شما به شما خواهد گفت که چه داروهایی را قبل از جراحی مصرف کرده یا قطع کنید.
اگر اضافه وزن دارید، پزشک ممکن است از شما بخواهد تا وزن خود را پیش از جراحی کم کنید تا فشار بر روی مفصل ران جدید و همچنین خطر جراحی را کم کنید.
اگرچه عفونت پس از جراحی تعویض مفصل ران شایع نیست، عفونت میتواند در صورت ورود باکتری به جریان خون رخ دهد. به دلیل ورود باکتری به جریان خون در حین انجام کارهای دندان پزشکی، کاری های دندان پزشکی عمده (مثل کشیدن دندان یا کارهای مربوط به لثه) باید پیش از جراحی تعویض مفصل ران انجام شود. تمیز کردن روتین دندان باید برای چند هفته پس از جراحی به تاخیر بیافتد.
افراد دارای سابقه اخیر عفونت ادراری یا سابقه مکرر عفونت ادراری باید پیش از جراحی از نظر اورولوژی ارزیابی شوند. مردان مسن تر با بیماری پروستات باید پیش از جراحی درمان مناسب را به طور کامل دریافت کنند.
اگرچه قادر خواهید بود با واکر یا عصای زیر بغل به سرعت پس از جراحی راه بروید، با این حال برای چند هفته برای انجام برخی کارها مثل آشپزی، خرید، حمام کردن و لباس شستن به کمک نیاز خواهید داشت.
اگر تنها زندگی میکنید، مطب جراح ارتوپد شما، یک مددکار اجتماعی یا مسئول ترخیص در بیمارستان میتوانند برای برنامه ریزی برای داشتن یک همراه در خانه برای کمک به شما کمک کنند. یک پرستار تمام وقت برای مدتی در حین بهبودی پس از جراحی نیز ممکن است در دسترس باشد.
ایجاد چند تغییر می تواند انجام کارهای خانه را در هنگام بهبودی آسان تر کند. انجام کارهای زیر ممکن است برای انجام فعالیت های روزانه به شما کمک کنند:
احتمالا شما روز جراحی در بیمارستان بستری می شوید.
پس از بستری، شما توسط یکی از اعضای تیم بیهوشی ارزیابی میشوید. شایع ترین انواع بیهوشی، بیهوشی عمومی (به خواب خواهید رفت)، نخاعی، اپیدورال یا بلوک عصبی منطقه ای (بیدار هستید اما بدن شما از کمر به پایین بی حس خواهد بود) هستند. تیم بیهوشی، با توجه به شرایط شما، تعیین میکنند که کدام مدل بیهوشی برای شما بهترین انتخاب است.
انواع مواد و طرح های بسیار مختلفی هم اکنون در مفصل های ران مصنوعی مورد استفاده قرار می گیرند. تمام آنها از دو بخش بنیادی شکل میگیرند: بخش گوی (ساخته شده از یک فلز بسیار قوی صیقلی یا مواد سرامیکی) و بخش کاسه (یک کاسه پلاستیکی، سرامیکی یا فلزی با دوام که ممکن است یک پوسته خارجی فلزی نیز داشته باشد.)
اجزا مصنوعی ممکن است با فشار در داخل استخوان ثابت شوند و اجازه داده شود تا استخوان به درون این اجزا رشد کند یا ممکن است در جای خود با سیمان ثابت شوند. تصمیم اینکه با فشار یا با سیمان ثابت شوند، بر اساس عوامل متعددی مثل کیفیت و قدرت استخوان بستگی دارد. ترکیب تنه با سیمان ثابت شده و کاسه غیر سیمانی نیز ممکن است استفاده شود.
جراح ارتوپد، نوع عضو مصنوعی را بر اساس نیاز های شما انتخاب می کند.
(چپ) یک بخش فمورال غیر سیمانی استاندارد (وسط) یک نمای نزدیک از این بخش که نشان دهنده سطح متخلخل آن برای رشد استخوان است (راست) بخش فمورال و بخش استابولار متصل شده به یکدیگر.
(چپ) بخش استابولار نشان دهنده لایه پلاستیکی (پلی اتیلن) در داخل پوسته فلزی است (راست) سطح متخلخل این بخش استابولار منجر به رشد استخوان می شود. سوراخ های اطراف کاسه برای استفاده از پیچ در صورت نیاز برای ثابت کردن کاسه در محل خود هستند.
روند جراحی چند ساعت به طول می انجامد. جراح ارتوپد شما غضروف و استخوان آسیب دیده را خارج کرده و سپس ایمپلنت فلزی، پلاستیکی یا سرامیکی جدید را در محل قرار میدهد تا هم ترازی و عملکرد مفصل ران شما را بازیابی کند.
عکس رادیولوژی قبل و بعد جراحی تعویض مفصل ران. در این مورد، اجزا غیر سیمانی استفاده شده است.
پس از جراحی، برای چند ساعت در حالی که در حال بهبودی از بیهوشی خواهید بود در اتاق ریکاوری خواهید ماند و تحت نظر خواهید بود. پس از به هوش آمدن، به بخش منتقل خواهید شد.
موفقیت جراحی شما به شدت به میزان پیروی شما از دستورات جراح ارتوپدتان در مراقبت های در خانه در چند هفته اول پس از جراحی بستگی دارد.
شما ممکن است در طول زخم خود بخیه یا گیره (منگنه) داشته یا زیر پوست خود منگنه داشته باشید. بخیه یا گیره (منگنه) حدود دو هفته پس از جراحی کشیده خواهد شد.
از مرطوب شدن زخم، تا زمان خشک و بسته شدن آن خودداری کنید. شاید برای جلوگیری از تحریک زخم توسط لباس یا جوراب های حمایتی، نیاز باشد که به پانسمان کردن زخم ادامه دهید.
از دست دادن اشتها برای چند هفته پس از جراحی اتفاقی شایع است. یک رژیم غذایی متعادل که غالباً مکمل های آهن را نیز در خود دارد، برای ترمیم بافت و بازیابی قدرت عضلانی مهم است. مطمئن شوید که میزان مایعاتی که مصرف میکنید زیاد باشد.
ورزش کردن یک بخش حیاتی مراقبت در خانه است، به خصوص در چند هفته اول پس از جراحی. شما باید در حدود 3 تا 6 هفته پس از جراحی بتوانید بیشتر فعالیت های سبک روزمره خود را انجام دهید. بعضی از ناراحتی ها در هنگام فعالیت و همینطور در شب ها برای چند هفته شایع هستند.
برنامه فعالیت ها باید شامل موارد زیر باشد:
میزان عوارض جراحی تعویض مفصل ران پایین است. عوارض جدی، مثل عفونت مفصل در کمتر از 2 درصد بیماران رخ میدهد. عوارض جدی پزشکی، مثل سکته قلبی یا مغزی، حتی کمتر از آن شایع هستند. با این حال، ممکن است بیماری های مزمن خطر ایجاد عوارض را بیشتر کنند. اگرچه این عوارض شایع نیستند، اما وقتی که رخ میدهند، ممکن است روند بهبودی را محدود یا طولانی کنند.
عفونت میتواند به صورت سطحی در زخم یا به صورت عمقی و در اندام مصنوعی رخ دهد. این اتفاق میتواند در بیمارستان یا پس از رفتن به خانه رخ بدهد. این اتفاق حتی میتواند سالها بعد نیز رخ دهد.
عفونت های زخم کوچک عموما با آنتی بیوتیک درمان میشوند. عفونت های شدید یا عمیق ممکن است به جراحی و خارج کردن اندام مصنوعی احتیاج پیدا کنند. هر گونه عفونت در بدن میتواند به مفصل تعویض شده گسترش پیدا کند.
لخته های خونی در رگ ها یا در لگن یکی از شایع ترین عوارض جراحی تعویض مفصل ران هستند. این لخته ها میتوانند در صورت آزاد شدن و مهاجرت به ریه، تهدید کننده حیات باشند جراح ارتوپد یک برنامه جلوگیری از این اتفاق را تهیه کرده که ممکن است شامل داروهای رقیق کننده خون، جوراب حمایتی (ساپورت)، پوشش های پای بادی (باد شونده)، ورزش های خم و راست کردن مچ پا و حرکت دادن پا با فواصل نزدیک زمانی شود.
لخته های خونی ممکن است در رگ های عمیق بدن تشکیل شوند.
در حالیکه لخته های خونی میتوانند در هر رگ عمقی تشکیل شوند، اما شایع ترین محل ها رگ های لگن، ران و ساق هستند.
گاهی اوقات پس از جراحی تعویض مفصل ران، یک پا ممکن است کوتاه یا بلند تر از دیگری باشد. جراح ارتوپد تلاش خواهد کرد که طول دو پا را برابر کند، اما ممکن است برای به حداکثر رساندن پایداری و بیومکانیک مفصل ران، آن را کمی بلند یا کوتاه کند. ممکن است برخی از بیماران با یک کفی پاشنه پس از جراحی احساس راحتی بیشتری داشته باشند.
این اتفاق وقتی رخ میدهد که گوی از کاسه بیرون بیاید. خطر در رفتگی در ماه های اول پس از جراحی که بافت در حال ترمیم است، بیشتر است. در رفتگی اتفاق شایعی نیست. اگر گوی از داخل کاسه بیرون بیاید، معمولاً یک جا انداختن بسته میتواند آن را به جای خود برگرداند بدون اینکه نیاز به جراحی باشد. در شرایطی که مفصل ران مکرراً دچار در رفتگی میشود، ممکن است جراحی های بیشتری مورد نیاز باشد.
در رفتگی ایمپلنت مفصل ران
پس از سالها، اندام مصنوعی ممکن است شل یا ساییده شود. این اتفاق غالبا به علت انجام فعالیت های روزانه رخ میدهد. این اتفاق میتواند به علت نازک شدن بیولوژیک استخوان که استئولیز نامیده میشود، رخ دهد. اگر این شل شدگی دردناک باشد، ممکن است یک جراحی دیگر که به آن اصلاح یا عمل ثانویه میگویند، نیاز باشد.
آسیب به رگ و عصب، خونریزی، شکستگی و خشکی ممکن است رخ بدهد. در موارد بسیار کمی از بیماران، مقداری درد ممکن است ادامه یابد یا پس از جراحی درد جدیدی ایجاد شود.
در حال حاضر جراحان معمولا جراحی تعویض مفصل ران را در عرض 60 الی 90 دقیقه انجام می دهند و از بیماران می خواهند که در همان روز جراحی شروع به حرکت کنند و از حرکات درمانی استفاده کنند. در بسیاری از موارد، بیماران می توانند با تحمل وزن کامل خود در روز جراحی تعویض کامل مفصل ران حرکت کنند.
در طول بهبودی، بیماران اغلب از وسایل کمک حرکتی مانند واکر، چوب های زیر بغل و عصا به مدت چند هفته اول استفاده می کنند تا از ایمنی خود در حین بهبودی لگن اطمینان حاصل کنند. تا شش هفته پس از جراحی، اکثر بیماران به سبک زندگی تقریبا عادی خود برگشته و به طور منظم شروع به ورزش می کنند.
بهبودی به طرز قابل توجهی به سطح تناسب اندام بیمار قبل از جراحی تعویض کامل مفصل ران بستگی دارد.
انگیزه بیمار و جدیدترین روش های جراحی با هم می توانند نتایج تقریبا باورنکردنی را حاصل کنند.
نظر قاطع این است که جراحی تعویض کامل مفصل ران یکی از موفق ترین جراحی هایی است که انجام می شود. بسیار کم پیش می آید که بیمار پس از جراحی تعویض کامل مفصل ران، از جراح خود به کرات تشکر نکند.
اگر درد مفصل ران تان زیاد است و به استراحت و اصلاح فعالیت پاسخ نمی دهد، توصیه می کنیم به جراح ارتوپد مراجعه کنید و اطلاعاتی در این زمینه کسب کنید که آیا تعویض مفصل ران برای شما گزینه مناسبی است یا خیر؟
از دستورات جراح ارتوپد خود با دقت پیروی کنید تا خطر ایجاد لخته خونی در چند هفته اول بهبودی را کاهش دهید. او ممکن است به شما توصیه کند که داروهای رقیق کننده خون را که در بیمارستان شروع کرده اید، ادامه دهید. اگر هر گونه از علائم خطر زیر را داشتید به پزشک خود اطلاع دهید.
علائم خطر لخته خونی: علائم خطر لخته خونی احتمالی در پا شامل موارد زیر میشود:
علائم خطر آمبولی ریوی: علائم خطر لخته خونی مهاجرت کرده به ریه شامل موارد زیر میشود:
یک علت شایع عفونت به دنبال جراحی تعویض مفصل ران باکتری وارد شده به داخل جریان خون در حین انجام کارهای دندان پزشکی، عفونت دستگاه ادراری یا عفونت پوستی است.
پس از جراحی، بیماران دارای عامل خطر ممکن است پیش از کارهای دندان پزشکی مثل جرم گیری دندان یا پیش از پروسه های جراحی که باعث ورود باکتری به داخل جریان خون میشود، آنتی بیوتیک دریافت کنند. جراح ارتوپد به شما خواهد گفت که آیا برای شما و با شرایط شما مصرف آنتی بیوتیک پیشگیرانه نیاز است یا خیر.
علائم خطر عفونت: اگر هر گونه از علائم عفونت احتمالی تعویض مفصل ران زیر را داشتید فورا به پزشک خود اطلاع دهید:
افتادن در هفته های اول پس از جراحی میتواند باعث آسیب مفصل ران جدید شده و موجب جراحی های بیشتر شود. تا زمانی که مفصل ران شما قوی و دارای حرکت مناسب بشود له ها یک خطر مشخص هستند. باید از یک عصا، عصای زیر بغل، واکر، نرده یا از کمک یک نفر دیگر تا زمانیکه تعادل، انعطاف پذیری و قدرت خود را بهبود میبخشید بهره ببرید.
جراح ارتوپد و فیزیوتراپ کمک خواهند کرد تا تصمیم بگیرید که چه وسیله کمکی پس از جراحی برای شما مورد نیاز است و کی میتوانید آن ها را کنار بگذارید.
برای اطمینان از بهبودی مناسب و پیشگیری از در رفتگی اندام مصنوعی، ممکن است از بیمار خواسته شود تا هنگام نشستن، خم شدن یا خوابیدن (معمولا 6 هفته اول پس از جراحی) به طور خاص تر محتاط باشید. این احتیاط ها بسته به بیمار متفاوت است و به نوع جراحی انجام شده برای تعویض مفصل بستگی دارد.
پیش از ترخیص از بیمارستان، جراح و فیزیوتراپ احتیاط های لازمی که باید رعایت کنید را خواهند گفت.
شما ممکن است احساس بی حسی در اطراف زخم در پوست خود داشته باشید. همچنین شما ممکن است احساس خشکی داشته باشید، علی الخصوص هنگام خم شدن شدید. این تفاوت ها غالبا با گذشت زمان کاهش می یابد و بیشتر بیماران معقتدند که این مشکلات نسبت به درد و محدودیت حرکتی که قبل از جراحی تجربه میکردند ناچیز است.
مفصل ران جدید شما ممکن است فلزیاب های درون فرودگاه یا برخی ساختمان ها که برای ایمنی قرار داده شده است را فعال کند. اگر زنگ خطر فعال شد، درباره جراحی تعویض مفصل ران خود به مامور نگهبان اطلاع دهید. ممکن است شما از جراح ارتوپد خود بخواهید تا کارتی به شما بدهد که تایید کند که شما یک مفصل ران مصنوعی دارید.
برای حفاظت از مفصل ران تعویض شده و افزایش عمر ایمپلنت مفصل ران خود کارهای زیادی میتوان انجام داد:
