درک فیوژن مهره ای می تواند مشکل و گیج کننده باشد. انواع مختلفی از
جراحی فیوژن و هم چنین انواع مختلفی از رویکردهای جراحی که می توان آنها را در عمل انجام داد، وجود دارد. جراح شما گزینه ها را مرور کرده و به سوالات شما با جزئیات پاسخ می دهد.
در این مقاله از سایت
تهران ارتوپدی واژه نامه لغات و سرواژه ها گردآوری شده اند تا کمک کنند تا شما انواع مختلف جراحی های فیوژن مهره ای را بهتر درک کنید.
برای اطلاعات با جزئیات بیشتر درباره آناتومی ستون فقرات مراجعه کنید به:
آناتومی ستون فقرات
فیوژن مهره ای می تواند بر روی هر منطقه ای از ستون فقرات صورت پذیرد.
محل برش
جراحان می توانند با ایجاد برش در مناطق مختلف بدن به ستون فقرات دسترسی پیدا کنند. محل برش غالبا بر اساس محل اینگونه توصیف می شوند:
- قدامی: این لغت به جلوی بدن اشاره دارد. در جراحی فیوژن مهره ای، فیوژن قدامی در ستون فقرات کمری با ایجاد یک برش در شکم انجام می شود. برای فیوژن ستون فقرات گردنی، برش در جلوی گردن صورت می پذیرد.
- خلفی: این لغت به پشت بدن اشاره دارد. اگر شما تحت جراحی فیوژن مهره ای خلفی ستون فقرات کمری قرار می گیرید، در حین جراحی به روی شکم دراز کشیده و جراح برشی در کمر شما ایجاد خواهد کرد. اگر برش در ناحیه ستون فقرات گردنی باشد، جراح برش را در پشت گردن ایجاد خواهد کرد.
محل یک برش خلفی در پایین کمر
- جانبی: این لغت به کناره بدن اشاره دارد. جراح می تواند با ایجاد برش در کنار بدن به بخش های مشخصی از پایین کمر یا بالای کمر (ستون فقرات سینه ای) دسترسی پیدا کند. رویکرد جانبی به ندرت برای جراحی گردن استفاده می شود.
- قدامی جانبی: این لغت به ناحیه ای بین قدام و جنب بدن شما اشاره دارد. رویکرد قدامی جانبی معمولا زمانی استفاده می شود که جراح می خواهد به پایین کمر دسترسی پیدا کند.
محل فیوژن در ستون فقرات
باید دو یا تعدادی بیشتر از مهره های ستون فقرات تبدیل به یک مهره و استخوان منفرد شوند تا فیوژن موفق باشد. مهره ها می توانند از طریق زوائد عرضی یا در فضای دیسک به هم متصل شوند.
بین زوائد عرضی یا خلفی جانبی
این بخشی از ستون فقرات کمری، بین زوائد عرضی و روی کناره مهره هاست.
جراحان غالبا با ایجاد برش بر پشت به این ناحیه دسترسی پیدا می کنند. این نوع فیوژن به نام های زیر نامیده می شود:
- فیوژن خلفی (از پشت) خلفی جانبی (بخش های مشخصی از آناتومی درگیر هستند). این جراحی غالبا به عنوان PLF شناخته می شود.
در فیوژن مهره ای، مهره ها می توانند یا از طریق زوائد عرضی (چپ) یا از طریق فضای دیسک بین مهره ای (راست) متصل شوند.
میان مهره ای
این بخشی از ستون فقرات است که بین استخوان ها، دیسک حضور دارد. فیوژن میان مهره ای می تواند با رویکرد های مختلفی صورت پذیرد:
- فیوژن قدامی (از شکم) کمری (بخشی از ستون فقرات که تحت عمل قرار می گیرد) میان مهره ای (در فضای دیسک). ممکن است این را تحت ALIF بنویسند.
- فیوژن خلفی (از پشت) کمری (بخشی از ستون فقرات که تحت عمل قرار می گیرد) میان مهره ای (در فضای دیسک) یا PLIF.
- نوع دیگری از PLIF که میان حفره ای ها نامیده می شود. اگرچه باز هم دسترسی به ستون فقرات باز هم از طریق برش در پشت صورت می پذیرد، اما رویکرد به فضای دیسک از کناره است. فیوژن میان حفره ای (از پشت) کمری (بخشی از ستون فقرات که تحت عمل قرار می گیرد) میان مهره ای (در فضای دیسک) یا TLIF.
- فیوژن (نوع خاصی از جراحی) جانبی (از کناره) کمری (بخشی از ستون فقرات که تحت عمل قرار می گیرد) میان مهره ای (در فضای دیسک). این نوع جراحی غالبا به عنوان جانبی مستقیم یا رویکرد شدید جانبی توصیف می شود. (DLIF یا XLIF).
