شکستگی پا می تواند یک آسیب دردناک و وحشتناک باشد، که منجر به از دست دادن زیاد عملکرد شده و کار عادی و فعالیت های تفریحی را مختل می کند. اگر شکستگی پا به درستی تحت مراقبت قرار نگیرد، ممکن است باعث بروز اختلالات طولانی مدت از جمله از دست دادن دامنه حرکت یا کاهش قدرت شود. بنابراین، فیزیوتراپی پس از شکستگی اغلب حائز اهمیت است. بسیاری از مردم سردرگم می شوند که آیا شکستگی پا و ترک برداشتگی پا یکی هستند؟ بله، یکی هستند. اگر پزشک به شما بگوید که استخوان ران تان دچار ترک برداشتگی شده است، به این معنی است که ران تان دچار شکستگی شده است.
ترک ساق پا تقریباً همیشه بر اثر ضربه به بدن ایجاد می شود. زمین خوردن، صدمات ورزشی یا تصادفات با وسایل نقلیه موتوری می توانند باعث شکستگی استخوان ساق پا شوند. علائم ترک ساق پا عبارتند از: درد، مشکل در راه رفتن، کبودی، تغییر رنگ و تورم یا تغییر شکل واضح در پا، ولی علائم محدود به این موارد نیستند. اگر مشکوک شدید که دچار شکستگی پا، زانو، مچ پا یا پا هستید، باید بلافاصله به فکر مراقبت های پزشکی باشید. برای تشخیص دقیق مشکل خود و دریافت درمان مناسب، با پزشک خود تماس بگیرید یا به بخش اورژانس محل مراجعه نمایید. عدم انجام این کار منجر به ناتوانی طولانی مدت و از دست دادن عملکرد می شود.
درمان اولیه شکستگی پا، جا انداختن شکستگی و بی حرکت کردن آن است. جا انداختن فرآیندی است که در آن استخوان های شکسته به موقعیت درست خود باز گردانده می شوند. این کار اغلب به صورت دستی انجام می شود، اما برای شکستگی های شدید، یک عمل جراحی به نام جراحی باز برای ترمیم، تثبیت و جا انداختن شکستگی (ORIF) ضروری است. بی حرکتی عبارت است از: ثابت نگه داشتن استخوان ها در جای خود با استفاده از گچ گیری یا بریس برای اطمینان از بهبود مناسب. هنگامی که شکستگی به اندازه کافی بهبود یافت، بیمار را به متخصص فیزیوتراپی ارجاع می دهند تا تحرک و عملکرد بیمار بهبود یابد. فیزیوتراپیست به بیمار در انتخاب ابزار کمکی مناسب -در صورت نیاز- برای کمک به راه رفتن در مراحل اولیه بهبودی کمک می کند و بیمار را در انجام تمرینات مناسب جهت بهبود قدرت و دامنه حرکتی پس از شکستگی راهنمایی می کند.
در ذیل لیستی از شکستگی های رایجی آورده شده است که ممکن است در قسمت تحتانی بدن اتفاق بیفتد،و در آنها اغلب برای بازگرداندن تحرک عملکردی به فیزیوتراپی نیاز است.
شکستگی لگن شایع ترین شکستگی استخوان است که نیاز به بستری شدن دارد. شکستگی لگن معمولاً در افراد مسن رخ می دهد و ممکن است به دلیل وارد شدن ضربه مانند افتادن باشد. گاهی اوقات، شکستگی های پاتولوژیک (مرضی یا ناشی از یک بیماری) (شکستگی هایی که در استخوانی بروز می کند که تحت تأثیر سرطان استخوان یا متاستاز استخوان قرار گرفته اند) یا شکستگی هایی که در نتیجه ضعیف شدن استخوان (مانند پوکی استخوان) به وجود می آیند، ممکن است بروز کنند. برای درمان شکستگی لگن، جراحی تقریباً همیشه ضروری است و نوع جراحی بیشتر به محل و جابجایی شکستگی بستگی دارد. حدود نیمی از شکستگی های مفصل ران با جراحی باز برای ترمیم، تثبیت و جا انداختن شکستگی و نیمی دیگر با روش آرتروپلاستی (تعویض مفصل) درمان می شوند. فیزیوتراپی، دامنه حرکت و قدرت لگن را به منظور بهبود راه رفتن و تحرک بهبود می بخشد.
نیروی شدید وارده به استخوان ران یا افتادن محکم معمولا موجب شکستگی استخوان ران می شود. استخوان ران طولانی ترین استخوان بدن بوده و بسیار قوی است. این استخوان به شما کمک می کند راه بروید، بدوید و سر پا بایستید. ضربه به استخوان ران ممکن است باعث شکستگی آن شود و منجر به درد و از دست دادن عملکرد زیاد می شود. معمولاً نیروی بیشتری برای شکستن استخوان ران نسبت به سایر استخوان های پا نیاز است. درد، از دست دادن دامنه حرکتی و کاهش قدرت پس از شکستگی استخوان ران ممکن است بر مفصل ران و زانو تأثیر بگذارد و تحرک بیمار را بیشتر به خطر بیندازد. پس از بهبودی برای بازگرداندن عملکرد کامل، اغلب فیزیوتراپی مورد نیاز است.
شکستگی استخوان درشت نی (استخوان ساق پا) زمانی رخ می دهد که زانو در طول ضربه دچار پیچ خوردگی شدید شود. استخوان درشت نی جایی است که استخوان ساق پا و ران در زانو به هم می رسند. گاهی اوقات، شکستگی های استخوان درشت نی نیاز به جراحی دارند. از آنجایی که استخوان درشت نی در مفصل زانو قرار دارد، از دست دادن قابل توجه دامنه حرکتی و قدرت زانو در نتیجه شکستگی، اغلب بر روی استخوان درشت نی اتفاق می افتد. معمولاً برای بازیابی حداکثر عملکرد پس از بهبودی از شکستگی، فیزیوتراپی مورد نیاز است.
شکستگی استخوان درشت نی/ نازک نی، شکستگی شایع استخوان های مچ پا است. استخوان درشت نی (استخوان ساق پا) و نازک نی (استخوانی در قسمت خارجی مچ پا) در قسمت پایینی ساق پا قرار دارند و به تشکیل بخشی از مفصل مچ پا کمک می کنند. گاهی اوقات، فقط یکی از استخوان های درشت نی -یا استخوان نازک نی- شکسته می شود. اگر دچار شکستگی در ناحیه درشت نی و نازک نی شده اید، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. فیزیوتراپی پس از شکستگی مچ پا اغلب می تواند قدرت، دامنه حرکتی بیمار و تحرک عملکردی او را به سطح ماقبل شکستگی بازگرداند.
شکستگی جونز، شکستگی پنجمین استخوان کف پایی متاتارسال است. پنجمین استخوان کف پایی، استخوان بلند پایی است که به انگشت شصت متصل می شود. معمولاً ضربه های جزئی مانند دویدن یا پریدن باعث شکستگی جونز می شود. شکستگی جونز را اغلب شکستگی استرسی در نظر می گیرند- نوعی شکستگی که معمولاً در اثر فشار/ استرس مکرر بر استخوان ایجاد می شود، نه در اثر یک ضربه. پس از بهبودی، دامنه حرکتی بیمار کاهش می یابد و راه رفتن او تحت تأثیر قرار می گیرد. به طور معمول، فیزیوتراپی پس از شکستگی جونز در بازگرداندن تحرک عملکردی خصوصا در شکستگی های استرسی مفید است
شکستگی لیسفرانک نوعی شکستگی و دررفتگی در قسمت میانی پا است. قسمت میانی پا قسمتی از پا بین مچ و انگشتان پا است. در این قسمت، بسیاری از استخوان های پا قرار دارند تا به حرکت صحیح پا کمک کنند. شکستگی میانه پا زمانی اتفاق می افتند که بیمار پای در هنگام ورزش، خصوصا هنگام حرکت روی زمین ناهموار یا در تصادف با وسیله نقلیه موتوری دچار پیچ خوردگی شود. شکستگی های کوچک میانه پا با بی حرکتی در گچ یا چکمه پیاده روی درمان می شوند، اما بسیاری از آسیب های میانه پا نیاز به جراحی دارند. شکستگی میانه پا معمولاً یک آسیب دردناک است که منجر به محدودیت های زیادی در حرکت و راه رفتن می شود. پس از شکستگی و دررفتگی میانه پا، برای بهبود قدرت و دامنه حرکتی پا و مچ پا فیزیوتراپی امری بسیار مهم است تا بیمار را به سطح قبلی راه رفتن بازگرداند.
شکستگی های ساق پا رایج هستند و بدون فیزیوتراپی، بسیاری از آنها منجر به کاهش طولانی مدت قدرت و تحرک می شوند. با این حال، اغلب اوقات، کار با فیزیوتراپیست به بیماران کمک می کند تا زودتر به سطح عملکرد قبلی خود بازگردند.