کیست های گانگلیون توده های غیرسرطانی هستند که معمولا در امتداد تاندون ها یا مفاصل مچ دست یا دست به وجود می آیند. این کیست ها همچنین ممکن است در مچ پا و پا ایجاد شوند. کیست های گانگلیون معمولا گرد یا بیضی شکل هستند و با مایع ژله ای پر می شوند.
کیست های گانگلیونی کوچک به اندازه نخود هستند، در حالی که قطر کیست های بزرگتر تقریبا به یک اینچ (2.5 سانتی متر) می رسد. اگر کیست های گانگلیونی بر روی عصب مجاور فشار بیاورند، دردناک خواهند بود. این کیست ها گاهی اوقات می توانند باعث ایجاد اختلال در حرکت مفصل شوند.
اگر کیست گانگلیون باعث بروز مشکلی بشود، پزشک توصیه می کند که کیست با سوزن تخلیه شود. برداشتن کیست با جراحی نیز یک گزینه درمانی دیگر است، اما اگر علائمی دیده نمی شود، نیازی به درمان نیست. در بسیاری از موارد، کیست ها خود به خود از بین می روند.
توده های مرتبط با کیست گانگلیون را می توان بر اساس موارد زیر تشخیص داد:
اگر برآمدگی یا درد زیادی را در مچ دست، دست، مچ پا یا پای خود احساس کردید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند تشخیص دهد و تعیین کند که آیا شما به درمان نیاز دارید یا خیر.
هیچ کس دقیقاً نمی داند چه چیزی باعث ایجاد کیست گانگلیون می شود. این کیست از یک مفصل یا پوشش تاندون رشد میکند و ظاهرا زمانی بروز می کند که بافت احاطه کننده مفصل یا تاندون از جای خود بیرون بزند. داخل کیست یک مایع روان کننده غلیظ شبیه به مایعی وجود دارد که در مفاصل یا اطراف تاندون ها یافت می شود.
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به کیست گانگلیونی را افزایش دهند، عبارتند از:
در طول معاینه جسمی، پزشک ارتوپد به کیست فشار وارد می کند تا میزان حساسیت یا ناراحتی آن را بررسی کند و به کیست نوری می تاباند تا تشخیص دهد که آیا کیست یک توده جامد است یا پر از مایع است.
پزشک همچنین ممکن است آزمایش های تصویربرداری از جمله رادیوگرافی، سونوگرافی یا ام آر آی را برای رد سایر بیماری ها از جمله آرتروز یا تومور توصیه خواهد کرد. ام آر آی و سونوگرافی همچنین می توانند کیست های نهفته را نشان دهند.
تشخیص کیست گانگلیونی ممکن است با آسپیراسیون نیز تایید شود- آسپیراسیون فرآیندی است که در آن پزشک از یک سوزن و سرنگ برای بیرون کشیدن (اسپیراسیون/ تخلیه) مایع موجود در کیست استفاده می کند. مایع حاصل از کیست گانگلیون غلیظ و شفاف یا نیمه شفاف خواهد بود.
کیست های گانگلیون اغلب بدون درد هستند و نیازی به درمان ندارند. پزشک ممکن است رویکرد مراقبت-انتظار را توصیه کند. اگر کیست باعث درد مچ دست یا اختلال در حرکت مفصل می شود، پزشک موارد ذیل را توصیه خواهد کرد:
برای تسکین درد، مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB و سایر داروها) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) باید لحاظ شوند. در برخی موارد، تعویض کفش ها یا نحوه بستن بند آن ها میتواند درد ناشی از کیست های گانگلیونی روی مچ پا یا پا را کاهش دهد.
یک درمان خانگی قدیمی برای کیست گانگلیون، “کوبیدن” بر روی کیست با یک جسم سنگین بود. این روش، درمان خوبی نیست، زیرا نیروی ضربه وارده می تواند به ساختارهای اطراف دست یا پا آسیب برساند. همچنین هرگز خودتان کیست را با سوراخ کرن آن با سوزن “نترکانید”. این روش بعید است که موثر باشد و می تواند منجر به عفونت شود.
با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه را شروع خواهید کرد. پزشک ممکن است شما را به یک جراح دست ارجاع دهد.
قبل از مراجعه به پزشک، شاید بخواهید پاسخ سوالات ذیل را برای خودتان بنویسید:
پزشک احتمالا چند سوال از شما خواهد پرسید. آمادگی برای پاسخگویی به آنها باعث صرفه جویی در زمان خواهد شد. از این رو، شما زمان کافی برای مطرح کردن آنچه مدنظرتان است، خواهید داشت. پزشک ممکن است بپرسد: