• تهیه شده در تهران ارتوپدی
• بیماری ها ,درمان ,دست و مچ دست ,دست و مچ دست

کیست های گانگلیون توده های غیرسرطانی هستند که معمولا در امتداد تاندون ها یا مفاصل مچ دست یا دست به وجود می آیند. این کیست ها همچنین ممکن است در مچ پا و پا ایجاد شوند. کیست های گانگلیون معمولا گرد یا بیضی شکل هستند و با مایع ژله ای پر می شوند.

کیست های گانگلیونی کوچک به اندازه نخود هستند، در حالی که قطر کیست های بزرگتر تقریبا به یک اینچ (2.5 سانتی متر) می رسد. اگر کیست های گانگلیونی بر روی عصب مجاور فشار بیاورند، دردناک خواهند بود.  این کیست ها گاهی اوقات می توانند باعث ایجاد اختلال در حرکت مفصل شوند.

اگر کیست گانگلیون باعث بروز مشکلی بشود، پزشک توصیه می کند که کیست با سوزن تخلیه شود. برداشتن کیست با جراحی نیز یک گزینه درمانی دیگر است، اما اگر علائمی دیده نمی شود، نیازی به درمان نیست. در بسیاری از موارد، کیست ها خود به خود از بین می روند.

علائم کیست گانگلیون

توده های مرتبط با کیست گانگلیون را می توان بر اساس موارد زیر تشخیص داد:

• ناحیه تشکیل توده: کیست های گانگلیونی اغلب در امتداد تاندون ها یا مفاصل مچ دست یا دست بروز می کنند. شایع ترین نواحی بعدی مچ پا و پا هستند. این کیست ها می توانند در نزدیکی سایر مفاصل نیز به وجود آیند.
• شکل و اندازه: کیست های گانگلیون گرد یا بیضی شکل هستند و معمولاً کمتر از یک اینچ (2.5 سانتی متر) قطر دارند. بعضی از این کیست ها به قدری کوچک هستند که نمی توان آنها را مشاهده یا لمس کرد. اندازه کیست می تواند متغیر باشد و اغلب وقتی مفصل درگیر برای حرکات تکراری استفاده می شود، کیست بزرگتر می شود.
• درد: کیست های گانگلیون معمولاً بدون درد هستند، اما اگر کیست بر روی عصب فشار بیاورد – حتی اگر کیست به قدری کوچک باشد که توده ی قابل توجهی را ایجاد نکند- می تواند باعث درد، گزگز، بی حسی یا ضعف عضلانی شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر برآمدگی یا درد زیادی را در مچ دست، دست، مچ پا یا پای خود احساس کردید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند تشخیص دهد و تعیین کند که آیا شما به درمان نیاز دارید یا خیر.

جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر آیدین عرب زاده فوق تخصص جراحی دست و اعصاب محیطی از اینجا اقدام کنید

علل کیست گانگلیون

هیچ کس دقیقاً نمی داند چه چیزی باعث ایجاد کیست گانگلیون می شود. این کیست از یک مفصل یا پوشش تاندون رشد می‌کند  و ظاهرا زمانی بروز می کند که بافت احاطه کننده مفصل یا تاندون از جای خود بیرون بزند. داخل کیست یک مایع روان کننده غلیظ شبیه به مایعی وجود دارد که در مفاصل یا اطراف تاندون ها یافت می شود.

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به کیست گانگلیونی را افزایش دهند، عبارتند از:

• جنسیت و سن: کیست گانگلیون ممکن است در همه افراد بروز کند، اما بیشتر در زنان بین 20 تا 40 سال شایع تر است.
• آرتروز: افرادی که به آرتروز از نوع پارگی و ساییدگی در مفاصل انگشتان نزدیک به ناخن شان مبتلا هستند، در معرض خطر بیشتر بروز کیست های گانگلیونی در نزدیکی این مفاصل هستند.
• آسیب به مفصل یا تاندون: مفاصل یا تاندون هایی که در گذشته آسیب دیده اند، بیشتر در معرض ابتلا به کیست های گانگلیونی هستند.

تشخیص کیست گانگلیون

در طول معاینه جسمی، پزشک ارتوپد به کیست فشار وارد می کند تا میزان حساسیت یا ناراحتی آن را بررسی کند و به کیست نوری می تاباند تا تشخیص دهد که آیا کیست یک توده جامد است یا پر از مایع است.

پزشک همچنین ممکن است آزمایش های تصویربرداری از جمله رادیوگرافی، سونوگرافی یا ام آر آی را برای رد سایر بیماری ها از جمله آرتروز یا تومور توصیه خواهد کرد. ام آر آی و سونوگرافی همچنین می توانند کیست های نهفته را نشان دهند.

تشخیص کیست گانگلیونی ممکن است با آسپیراسیون نیز تایید شود- آسپیراسیون فرآیندی است که در آن پزشک از یک سوزن و سرنگ برای بیرون کشیدن (اسپیراسیون/ تخلیه) مایع موجود در کیست استفاده می کند. مایع حاصل از کیست گانگلیون غلیظ و شفاف یا نیمه شفاف خواهد بود.

جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر نیما باقری فوق تخصص جراحی شانه و آرنج از اینجا اقدام کنید

درمان کیست گانگلیون

کیست های گانگلیون اغلب بدون درد هستند و نیازی به درمان ندارند. پزشک ممکن است رویکرد مراقبت-انتظار را توصیه کند. اگر کیست باعث درد مچ دست یا اختلال در حرکت مفصل می شود، پزشک موارد ذیل را توصیه خواهد کرد:

• بی حرکتی: از آنجایی که فعالیت می تواند باعث بزرگتر شدن کیست گانگلیون شود، بی حرکت کردن موقت ناحیه با بریس یا آتل موثر خواهد بود. با کوچک شدن کیست، دیگر فشاری بر روی اعصاب وارد نمی شود و درد تسکین می یابد. با این حال، از استفاده طولانی مدت از بریس یا آتل خودداری کنید، چرا که این کار می تواند باعث ضعیف شدن عضلات مجاور شود.
• تخلیه: در این روش پزشک از یک سوزن برای تخلیه مایع کیست استفاده می کند. کیست ممکن است عود کند.
• عمل جراحی: اگر سایر روش ها موثر واقع نشده باشند، جراحی گزینه درمانی خواهد بود. در این روش، پزشک کیست و ساقه آن را که به مفصل یا تاندون متصل است، خارج می کند. به ندرت پیش می آید که جراحی به اعصاب، رگ های خونی یا تاندون های اطراف آسیب برساند. کیست ممکن است حتی پس از جراحی عود کند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی کیست گانگلیون

برای تسکین درد، مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB و سایر داروها) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) باید لحاظ شوند. در برخی موارد، تعویض کفش ها یا نحوه بستن بند آن ها می‌تواند درد ناشی از کیست های گانگلیونی روی مچ پا یا پا را کاهش دهد.

کارهایی که نباید انجام داد

یک درمان خانگی قدیمی برای کیست گانگلیون، “کوبیدن” بر روی کیست با یک جسم سنگین بود. این روش، درمان خوبی نیست، زیرا نیروی ضربه وارده می تواند به ساختارهای اطراف دست یا پا آسیب برساند. همچنین هرگز خودتان کیست را با سوراخ کرن آن با سوزن “نترکانید”. این روش بعید است که موثر باشد و می تواند منجر به عفونت شود.

آمادگی جهت مراجعه به پزشک

با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه را شروع خواهید کرد. پزشک ممکن است شما را به یک جراح دست ارجاع دهد.

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از مراجعه به پزشک، شاید بخواهید پاسخ سوالات ذیل را برای خودتان بنویسید:

• چند مدت است که این توده را دارید؟ آیا این توده ظاهر و بعد ناپدید می شود؟
• آیا تا به حال نزدیک ترین مفصل تان به کیست آسیب دیده است؟
• آیا آرتروز دارید؟
• چه داروها و مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟

از پزشک چه انتظاری می توانید داشته باشید؟

پزشک احتمالا چند سوال از شما خواهد پرسید. آمادگی برای پاسخگویی به آنها باعث صرفه جویی در زمان خواهد شد. از این رو، شما زمان کافی برای مطرح کردن آنچه مدنظرتان است، خواهید داشت. پزشک ممکن است بپرسد:

• آیا درد یا حساسیت دارید؟
• آیا وجود کیست بر توانایی شما در استفاده از مفصل اختلال ایجاد می کند؟
• ظاهرا چه چیزی باعث بهبود علائم تان می شود؟
• به نظرتان چه چیزی علائم تان را بدتر و شدیدتر می کند؟