نوبت دهی آنلاین مشاوره مجازی
سندروم تونل کارپال

سندروم تونل کارپال یک بیماری شایع ایجاد کننده درد، بی حسی و مور مور شدن در دست و بازو می باشد. این بیماری زمانی که یکی از عصب های دست (عصب مِدیَن) در طول مسیر خود در مچ تحت فشار قرار بگیر، ایجاد می شود. در این مقاله از سایت تهران ارتوپدی به بررسی سندروم تونل کارپال می پردازیم.

دکتر آیدین عرب زاده

جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر آیدین عرب زاده فوق تخصص جراحی دست و اعصاب محیطی از اینجا اقدام کنید

در بیشتر بیماران، سندروم تونل کارپال به مرور زمان بدتر می شود، پس تشخیص و درمان به موقع آن اهمیت دارد. در اوایل، علائم معمولا با انجام اقدامات ساده مثل پوشیدن آتل مچ دست یا اجتناب از انجام یک سری از فعالیت ها کاهش پیدا می کند.

با این حال اگر فشار روی عصب مدین ادامه یابد، میتواند باعث آسیب به عصب شده و علائم بدتر شوند. برای جلوگیری از آسیب دائمی، ممکن است برای برخی بیماران با هدف کاهش فشار روی عصب مدین جراحی پیشنهاد شود.

آناتومی مچ دست

تونل کارپال یک محل عبور باریک با عرض حدود یک اینچ در مچ دست است. کف و کناره های این تونل توسط استخوان های کوچک مچ دست به نام استخوان های کارپال تشکیل می شود.

آناتومی مچ دست

تونل کارپال از عصب مدین و تاندون عضلات خم کننده که انگشتان و انگشت شست را خم می کند، محافظت می کند.

سقف تونل از یک باند بافت همبند به نام رباط عرضی کارپال تشکیل شده است. به دلیل اینکه این مرزها به شدت سفت و سخت هستند، تونل کارپال ظرفیت کمی برای کش آمدن و بزرگ شدن دارد.

عصب مدین یکی از عصب های اصلی دست است. این عصب از یکی از ریشه های عصبی گردنی منشا می گیرد. این ریشه ها با هم یک عصب در بازو را تشکیل می دهند. عصب مدین از بازو و ساعد پایین آمده و از داخل تونل کارپال مچ دست عبور می کند و به دست می رسد. عصب باعث ایجاد حس درد انگشتان شست، اشاره و انگشت حلقه می شود. عصب هم چنین عضلات اطراف ابتدای شست را کنترل می کند.

نُه تاندونی که انگشتان را خم می کنند نیز از طریق تونل کارپال عبور می کنند. این تاندونها، تاندون عضلات خم کننده هستند.

سندروم تونل کارپال چیست؟

سندروم تونل کارپال زمانی که تونل باریک شود یا زمانی که بافت اطراف تاندون عضلات خم کننده متورم شوند ایجاد شده و باعث ایجاد فشار بر روی عصب مدین می شود. این بافت ها را سینوویوم می نامند. به طور طبیعی، سینوویوم تاندون را روان کرده و حرکت انگشتان را آسان می سازد.

هنگام تورم سنوویوم، فضای تونل کارپال اشغال شده و به مرور زمان به روی عصب فشار می آید. این فشار غیر طبیعی روی عصب می تواند باعث ایجاد درد، بی حسی، مور مور شدن و ضعف در دست شود.

سندروم تونل کارپال

 سندروم تونل کارپال به علت فشار بر روی عصب مدین در هنگام عبور از تونل کارپال ایجاد می شود.

علل سندروم تونل کارپال

بیشتر موارد سندروم تونل کارپال به دلیل ترکیبی از عوامل به وجود می آیند. مطالعات نشان میدهد که زنان و افراد مسن احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.

  • وراثت: وراثت احتمالا عامل مهمی می باشد. تونل کارپال ممکن است در برخی افراد کوچک تر بوده یا تفاوت های آناتومیک که فضای عصب را تغییر می دهد وجود داشته باشد که این اختلالات می توانند به طور ارثی در خانواده فرد وجود داشته باشند.
  • استفاده مکرر از دست: تکرار مکرر حرکت یکسان دست و مچ، یا فعالیت های طولانی مدت ممکن است تاندون ها را ملتهب کرده و باعث تورم و ایجاد فشار روی عصب شود.
  • موقعیت دست و مچ: انجام فعالیت هایی که شامل خم کردن شدید یا صاف کردن شدید دست و مچ برای طولانی مدت می شود، میتواند فشار را روی عصب زیاد کند.
  • بارداری: تغییرات هورمونی در حین بارداری می تواند موجب تورم شود.
  • بیماری های دیگر: دیابت، آرتریت روماتوئید و اختلالات غده تیروئید بیماری هایی هستند که می توانند با سندروم تونل کارپال همراهی داشته باشند.

علائم سندروم تونل کارپال

علائم سندروم تونل کارپال شامل موارد زیر می شود:

  • بی حسی، مور مور شدن، احساس سوزش و درد در درجه اول در شست، انگشت اشاره و انگشت حلقه.
  • احساس گاه گاه وارد شدن شوک که به شست و انگشت اشاره و انگشت حلقه کشیده می شود.
  • درد یا مور مور شدن که ممکن است تا ساعد و به سمت شانه کشیده شود.
  • ضعف و حرکت نامناسب دست که انجام حرکات درست، مثل باز و بست کردن دکمه های لباس را مشکل می کند.
  • افتادن اجسام از دست به علت ضعف، بی حسی یا از دست دادن حس موقعیت (اینکه بدانید دست شما در کجا قرار دارد)

در بیشتر موارد، علائم سندروم تونل کارپال به تدریج و بدون هیچ آسیب جدی آغاز می شود. بسیاری از بیماران در اوایل حس می کنند علائمشان می آید و می رود. با این حال، با بدتر شدن شرایط، علائم ممکن است با تناوب بیشتری رخ داده و برای طول مدت زمان بیشتری پایدار شوند.

علائم شبانه بسیار شایع هستند. به این علت که بسیاری از افراد ممکن است با دستان به حالت خمیده بخوابند، ممکن است هنگام بیدار شدن علائم تشدید شود. در طی روز، علائم غالبا هنگام نگه داشتن بلند مدت اجسام با مچ خمیده به جلو یا عقب مثل زمان استفاده از تلفن، رانندگی یا خواندن کتاب رخ می دهند.

بسیاری از بیماران حس می کنند تکان دادن یا حرکت دادن دست علائمشان را کاهش می دهد.

روش های تشخیص سندروم تونل کارپال توسط معاینه پزشک

معاینه بالینی

  در حین ارزیابی، پزشک با شما درباره سلامت کلی و سوابق پزشکی شما صحبت کرده و درباره علائم شما سوالاتی را می پرسد.

او به دقت دست و مچ دست را معاینه کرده و تعدادی معاینه بالینی انجام خواهد داد. در حین معاینه، پزشک موارد زیر را انجام خواهد داد:

  • فشار آوردن یا ضربه زدن به عصب مدین داخل مچ دست برای دیدن اینکه آیا بی حسی یا مور مور شدن رخ می دهد یا نه (تست تینل)
  • خم کردن و نگه داشتن مچ دست به صورت خمیده برای معاینه بی حسی یا مور مور شدن دستان
  • معاینه حساسیت نوک انگشتان دست با لمس آرام بوسیله یک ابزار خاص هنگامی که شما چشم هایتان را بسته اید.
  • چک کردن ضعف عضلات پایین انگشت شست
  • بررسی از بین رفتن عضلات (تروفی) اطراف پایین انگشت شست. در موارد شدید این عضلات ممکن است کوچک تر به نظر برسند.
تشخیص سندروم تونل کارپال

برای انجام معاینه تینل برای آسیب عصب، پزشک روی سمت داخلی مچ دست و بر روی عصب مِدیَن ضربه خواهد زد.

آزمایش های سندروم تونل کارپال

آزمایشات الکتروفیزیولوژی

این آزمایشات به پزشک کمک میکنند تا متوجه شود که عصب مدین چطور کار کرده، مشخص کند آیا فشار زیادی به عصب مدین وارد می شود یا خیر. این آزمایشات هم چنین به پزشک کمک کرده تا مشخص کند که آیا شما بیماری عصب مثل نوروپاتی یا فشار بر دیگر مناطق در طول عصب خود که ممکن است باعث ایجاد علائم بشوند دارید یا خیر.

آزمایشات الکتروفیزیولوژی شامل موارد زیر می شود:

  • آزمایشات هدایت عصب: این آزمایشات عبور سیگنال در داخل عصب دست و بازوی را اندازه گرفته و می توانند مشخص کنند که چه زمانی سیگنال به خوبی هدایت نمی شود. آزمایشات هدایت عصبی می توانند کمک کنند تا پزشک مشخص کند که مشکل چقدر شدید بوده و برنامه درمانی را مشخص کند.
  • نوار عصب عضله: نوار عصب عضله فعالیت الکتریکی عضلات را می سنجد. نتایج نوار عصب عضله می تواند نشان دهد که آیا شما دچار آسیب عصب یا عضله شده اید یا خیر.

عکسبرداری

  • سونوگرافی: سونوگرافی از امواج مافوق صوت برای ایجاد تصویر استخوان و بافت استفاده می کند. ممکن است پزشک یک سونوگرافی مچ دست را جهت ارزیابی عصب مِدیَن برای دیدن علائم فشار، درخواست نماید.
  • عکس رادیولوژی: عکس رادیولوژی تصویری از ساختار های سخت مثل استخوان ایجاد می کند. اگر شما در حرکت مچ دست محدودیت داشته یا احساس درد می کنید، پزشک ممکن است برای رد کردن دلایل دیگر علائم مثل آرتریت، آسیب رباط یا شکستگی، عکس رادیولوژی درخواست کند.
  • ام آر آی: این تصویربرداری عکس بهتری از بافت نرم بدن ایجاد می کند. پزشک ممکن است برای مشخص کردن علل دیگر ایجاد علائم، یا برای یافتن بافت غیر طبیعی که ممکن است روی عصب مدین اثر بگذارد، ام آر آی درخواست کند. ام آر آی همچنین می تواند به پزشک در زمینه تشخیص اینکه آیا خود عصب دچار مشکلی مثل زخمی شدن از یک آسیب یا تومور است یا خیر، کمک کند.

نمای نزدیک انجام نوار عصب عضله با آزمایش هدایت عصب.

درمان سندروم تونل کارپال

اگرچه این روند تدریجی است، اما در بیشتر افراد علائم سندروم تونل کارپال بدون درمان به مرور زمان بدتر می شوند. به این علت، مهم است تا ارزیابی و تشخیص توسط پزشک به زودی انجام شود. در مراحل اولیه، ممکن است بتوان پیشرفت بیماری را متوقف یا آهسته کرد.

درمان غیر جراحی

اگر بیماری زود تشخیص داده و درمان شود، علائم سندروم تونل کارپال می توانند بدون جراحی کاهش یابند. اگر تشخیص قطعی نیست یا علائم خفیف است، پزشک ابتدا درمان غیر جراحی را پیشنهاد خواهد داد.

درمان های غیر جراحی شامل موارد زیر می شود:

  • بریس (مچ بند) یا آتل: پوشیدن بریس یا آتل در شب ها شما را از خم کردن مچ دست در هنگام خواب منع می کند. دست را صاف یا در حالت خنثی نگه داشتن باعث کاهش فشار روی عصب در تونل کارپال می شود. ممکن است پوشیدن آتل در طی روز نیز در صورتی که انجام فعالیت ها موجب تشدید علائم می شوند نیز کمک کننده باشد.
مچ بند

پوشیدن آتل یا بریس فشار را بر عصب مِدیَن، با صاف نگه داشتن مچ کم می کند.

  • داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): داروهایی مثل ایبوپروفن و ناپروکسن به کاهش درد و التهاب کمک می کنند.
  • تغییر فعالیت: علائم غالبا زمانی رخ می دهند که دست و مچ دست برای طولانی مدت در یک موقعیت خاص قرار بگیرند به خصوص وقتی مچ در حالت خمیده یا کشیده باشد. اگر فعالیت های کاری یا تفریحی شما علائمتان را تشدید می کند، تغییر و تعدیل این فعالیت ها می تواند به توقف یا آهسته کردن پیشرفت بیماری کمک کند. در برخی موارد، این کار ممکن است شامل تغییر محل کار یا شرایط کاری بشود.
  • ورزش های سریدن عصب: برخی بیماران از ورزش هایی که به حرکت آزادانه تر عصب مدین که در تونل کارپال محدود شده است کمک میکند، سود می برند. ممکن است ورزش های به خصوصی  توسط پزشک یا فیزیوتراپ توصیه گردد.
  • تزریق استروئید: کورتیکوراستروئید یا کورتیزون یک داروی ضد التهابی قوی است که می تواند به داخل تونل کارپال تزریق شود. اگرچه این تزریقات معمولا علائم دردناک را تسکین داده یا به آرام شدن علائم کمک می کنند، اما اثر آنها معمولا موقتی است. یک تزریق کورتیزون ممکن است توسط پزشک برای تشخیص سندروم تونل کارپال استفاده شود.
تزریق استروئید به داخل تونل کارپال

تزریق استروئید به داخل تونل کارپال ممکن است علائم را برای مدتی تسکین دهد.

درمان جراحی سندروم تونل کارپال

اگر درمان غیرجراحی علائم را پس از مدتی تسکین ندهد، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد دهد.

تصمیم اینکه جراحی بکنید یا نه به شدت علائم (اینکه چقدر درد و بی حسی در دستان خود دارید) بستگی دارد. در موارد بی حسی و از دست دادن عضلات انگشت شست، جراحی برای پیشگیری از عوارض غیر قابل بازگشت توصیه می شود.

فرایند جراحی تونل کارپال

جراحی که روی تونل کارپال انجام می شود را “آزادسازی تونل کارپال” می نامند. دو تکنیک مختلف جراحی برای انجام اینکار وجود دراد اما هدف هر دو کاهش فشار بر روی عصب مدین از طریق قطع رباطی است که سقف تونل را تشکیل می دهد. این کار باعث افزایش سایز تونل و کاهش فشار روی عصب مدین می شود.

آزادسازی تونل کارپال

رباط عرضی کارپال در طی آزادسازی تونل کارپال بریده می شود. زمانی که رباط ترمیم شود، فضای بیشتری برای عصب و تاندون ها وجود خواهد داشت.

در بیشتر موارد، جراحی تونل کارپال به صورت سرپایی انجام می شود. این جراحی را می توان به صورت سر پایی (که در آن بیمار به خواب فرو می رود) یا تحت بی حسی موضعی (که بازو و دست بی حس می شود) انجام داد. در برخی موارد، به شما یک آرام بخش ضعیف به شکل وریدی به داخل رگ بازو تزریق خواهد شد.

  • آزاد سازی تونل کارپال باز: در جراحی باز، پزشک یک برش کوچک در کف دست ایجاد کرده و داخل دست و مچ شما را از طریق برش می بیند. در حین جراحی، پزشک رباط عرضی کارپال (سقف تونل کارپال ) را جدا می کند. این کار سایز تونل را افزایش داده و فشار روی عصب مدین را کاهش می دهد.
  • آزادسازی تونل کارپال اندوسکوپی: در جراحی اندوسکوپی، پزشک یک یا دو برش پوستی کوچک (به نام پورتال) ایجاد کرده و از دوربین (اندوسکوپ) برای دیدن داخل دست و مچ استفاده می کند. یک چاقوی خاص برای برش رباط عرضی کارپال استفاده می شود که روند آن مثل جراحی آزادسازی تونل کارپال باز می باشد.
جراحی

 اینجا، یک اندوسکوپ از طریق پورتال وارد مچ دست بیمار شده است. یک وسیله برش وارد کف دست شده است.

نتایج جراحی باز و اندوسکوپی مشابه است. فواید و خطرات بالقوه ای همراه با هر دو تکنیک وجود دارد. پزشک با شما درباره اینکه کدام تکنیک جراحی برای شما مناسب تر است صحبت خواهد کرد.

فرایند بهبودی بعد از جراحی تونل کارپال

بلافاصله پس از جراحی، تشویق خواهید شد تا دست خود را به سطح بالاتر از قلب خود برده و انگشتان خود را برای کاهش تورم و برای جلوگیری از خشکی، تکان دهید.

باید انتظار کمی درد، تورم و خشکی را پس از جراحی داشته باشید. کمی درد در کف دست ممکن است برای چند هفته تا چند ماه باقی بماند.

قدرت نیشگون گرفتن و چنگ زدن در حدود 2 تا 3 ماه پس از جراحی باز می گردد. با این حال اگر شرایط عصب مدین پیش از جراحی بد و ضعیف بود، قدرت نیشگون گرفتن و چنگ زدن ممکن است تا 6 تا 12 ماه بهبود نیابد. ممکن است شما مجبور به پوشیدن آتل یا بریس مچ دست برای چند هفته نیز بشوید.

با این حال شما مجاز خواهید بود تا برای انجام فعالیت های سبک همراه با مراقبت از عدم انجام کاری که موجب ناراحتی شما شود، از دست خود استفاده کنید. ممکن است اجازه انجام رانندگی، انجام فعالیت های شخصی و بلند کردن اجسام سبک و چنگ زدن در مدت کوتاهی پس از جراحی به شما داده شود.

پزشک درباره اینکه چه زمانی می توانید به محل کار خود بازگردید و اینکه آیا باید در فعالیت های کاری خود محدودیتی ایجاد کنید یا خیر با شما صحبت خواهد کرد.

عوارض جراحی تونل کارپال

اگرچه هر جراحی ممکن است عوارض داشته باشد، اما پزشک اقداماتی را برای به حداقل رساندن خطرات انجام خواهد داد. شایع ترین عوارض جراحی آزادسازی تونل کارپال شامل موارد زیر می شود:

  • خونریزی
  • عفونت
  • التهاب یا آسیب عصب

نکات مربوط به سندروم تونل کارپال

برای بیشتر بیماران، جراحی علائم سندروم تونل کارپال را کاهش می دهد. با این حال بهبودی ممکن است تدریجی بوده و تکمیل دوران نقاهت تا یک سال طول بکشد.

اگر درد و ضعف قابل توجه برای بیش از 2 ماه داشتید، پزشک ممکن است شما را به یک درمانگر دست ارجاع دهد تا کمک کند که بهبودی خود را در بالاترین سطح بازیابید.

اگر بیماری دیگری دارید که باعث درد و خشکی در دست و مچ شما می شود (مثل آرتریت یا تاندونیت ) خود این بیماری ها ممکن است باعث کاهش سرعت کلی بهبودی شما شوند. در موارد طولانی مدت سندروم تونل کارپال با از دست دادن شدید عضلات اطراف ابتدای انگشت شست، بهبودی باز هم آهسته خواهد بود. برای این بیماران، یک بهبودی کامل امکان پذیر نمی باشد.

گاهی اوقات، اگرچه این اتفاق نادر است، سندروم تونل کارپال می تواند عود کند. اگر این اتفاق رخ داد، ممکن است شما نیاز به درمان های بیشتر یا جراحی پیدا کنید.

5 Comments For "آسیب نخاعی چیست؟ روش های درمان و ترمیم ضایعه نخاعی"

  1. ریحانه Said:

    باتشکر از مطلب شما میخواستم بپرسم بد خوابیدن شب روی شانه هم‌میتواند منجر به این آسیب دیدگی یا پارگی شود چون بنده یک صبح پا شدم بدون دلیل درد شانه و بازو ام قطع نشده برای ۳ روز هست.
    تشکر

  2. سید نظام امیری Said:

    با سلام و سپاس فراوان
    درمان برجستگی کارپال چگونه است

  3. مهدی Said:

    سلام
    بنده دوتا از انگشتام کوچک و حلقه رو تاندونهای فلکسور عمقی و سطخیم بریده سد بعد از جراحی یکسال و خورده ای میگذره اونطور که باید بگی خوب تا ته بسته نمیشن نمیتونم دستمو نشت بکنم تا الان چندین دکتر و تحقیق رفته ام و خوندم اصلا درمان قطعی برای بریدگی در منطقه انگشت برای بهبودی کامل نیست تد الان هم نتونستن راه حل مناسبی ارایه دهن هرکی بریده دستشو نمیتونه به خوبی مشت بکنه هرچقدر هم فیزیوتراپی بری و لیزر بزنی تا یه حد خوب میشه نن تجربه خودمو گفتم متخصص دست جراحی کرده بود

  4. غلامرضا معمری Said:

    سلام خیلی عالی بود ممنون

  5. سیدی Said:

    سلام خسته نباشید باتشکر از مطالب کاربردی در این مقاله ..من تصادف شدیدی کردم پای سمت چپ من فمور شکسته خردشدگی داشت پلاتین گذاشتند بعد از شش ماه درد شدید مراجعه کردم دکتر پلاتین با چند بار عکس برداری نگرفته بود پلاتین من با عمل جدید از پای من درآوردند وطبق پزشک ایزولارف میله گذاشتند الان با مراقب خوب انجام دادم داروها را خوب استفاده کردم اما جای میله ها آب عفونت درمیاد جای بخیه ها زرد شده به نظر شما چکار کنم عفونت کم بشه سوزش هم زیاد شده لطفا راهنمایی کنید ممنون

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

نوبت دهی آنلاین